“Пад шэрым небам”. Як гледачы замежжа ўспрынялі кіно пра беларускіх палітвязняў
Кадр з фільма "Пад шэрым небам" / Media Corporation
28 верасня на 49-м фестывалі польскага ігравога кіно ў Гдыні ўзнагародзілі стужку “Пад шэрым небам” беларускай рэжысёркі Мары Тамковіч. Фільм апынуўся найлепшым у крос-cекцыі Галоўнага конкурсу і конкурсу “Перспектывы”, аўтарка атрымала прыз у намінацыі “Рэжысёрскі дэбют ці другі фільм”.
Еўрарадыё расказвае, пра што фільм, як на яго адрэагаваў прататып рэальнага героя, а таксама, як адгукнуліся амерыканскія і польскія гледачы.
“Чыста стылістычна — гэта не маё кіно”
“Пад шэрым небам” — гэта гісторыя маладой сям’і журналістаў, адносіны якіх разгортваюцца падчас палітычных рэпрэсій у Беларусі ў 2020-2022 гады.
Тэлежурналістку тэлеканала “Белсат” Алену (яе грае Аляксандра Вайцяховіч) арыштоўваюць і садзяць у турму падчас вядзення стрыма з Плошчы Пераменаў, калі там праходзіць Марш памяці Рамана Бандарэнкі. З-за кратаў яе беспаспяхова спрабуе вызваліць яе муж Ілля (Валянцін Навапольскі).
Фільм стаў лагічным развіццём папярэдняй кароткаметражнай працы Тамковіч “У жывым эфіры”. Абодва фільмы хоць і з’яўляюцца мастацкай выдумкай, шмат у чым абапіраюцца на рэальныя факты.
Асновай сюжэта сталі сапраўдныя рэпрэсіі ў дачыненні да журналістак тэлеканала “Белсат” Кацярыны Андрэевай (Бахвалавай) і Дар’і Чульцовай, якіх затрымалі падчас вядзення стрыму 15 лістапада 2020 года і асудзілі на два гады зняволення.
Потым Андрэеву дадаткова асудзілі на 8 год і 3 месяцы зняволення па артыкуле “Дзяржаўная здрада”. На волі застаўся яе муж — журналіст Ігар Ільяш.
“Цяжка не застацца абыякавым да прадстаўленых герояў, але эмоцыі я адчуў толькі ў першыя і апошнія хвіліны. Кіно займальнае, але яно будзе цікавейшым для людзей, якія разбіраюцца ў тэме”, — зазначыў глядач.
“Самае страшнае, што мне даводзілася пастаянна нагадваць сабе, што гэта не 80-я і не 90-я, а 2020 год”, — напісаў карыстальнік dorolkazu, магчыма, маючы на ўвазе часы супрацьстаяння грамадзянскага руху “Салідарнасць” і Ваеннай рады на чале з генералам Войцехам Ярузельскім.
Аюшу Шарму ў сваю чаргу вельмі спадабаліся акторскія працы Аляксандры Вайцяховіч і Валянціна Навапольскага.
“Аповед Тамковіч — гэта няўхільны погляд на асабістыя ахвяры, якіх патрабуе палітычная актыўнасць. Напружанне ў фільме адчувальнае, яно адлюстроўвае гнятлівую атмасферу з дапамогай жорсткай, захапляльнай кінематаграфіі”.
Глядач Мацей Пэпюрка прахалодна зрэагаваў на фільм.
“Правільны, часам шакуючы, але паводле пастаноўкі і формы шэры, як неба ў лістападзе”, — падсумаваў мужчына.
