Бландынка – гэта светапогляд?

Ганна Кісліцына. Размову цалкам слухайце тут: 120531 Kislicyna s.mp3

Еўрарадыё: Як колер валасоў паўплываў на вашае жыццё?

Ганна Кісліцына: Значна паўплываў, таму што я свядомая бландынка, я светапоглядная бландынка. У пэўны момант я зразумела, што мне – кандыдату навук, літаратуразнаўцы – не хапае лёгкасці, не хапае лёгкасці перш за ўсё ў адносінах з людзьмі. І толькі я зрабілася на тон святлейшай – жыць мне стала лягчэй, і я лічу , што гэта правільны выбар для ўсіх жанчын, якія хочуць рабіць кар’еру, хочуць быць публічнымі і г. д.

Еўрарадыё: То бок, вы лічыце, што светлы колер валасоў дапамагае жанчыне зрабіць паспяховую кар’еру.

Ганна Кісліцына: Гэта, дарэчы, даказана. Вядома, што бландынкі атрымліваюць на сем адсодкаў больш чым брунеткі ў цывілізаваным свеце (не думаю, што ў нас ёсць такая статыстыка). Мне здаецца, што яны жывуць больш прыгожа, больш лёгка, і таму што бландынкі – гэта не толькі колер валасоў – гэта выбар. Гэта выбар стаўлення да жыцця. Я не лічу, што я магу рабіць абсалютна любую працу, і я, як бландынка. з задавальненнем перакладаю яе на мужчынскія плечы. Брунеткі ўсё цягнуць на сабе і лічаць, што яны такія ўніверсальныя, а бландынкі – яны за раздзяленне працы.

Еўрарадыё: То бок, калі жанчына перафарбуецца ў светлы колер – яе жыццё радыкальна зменіцца?

Ганна Кісліцына: Яно можа не радыкальна зменіцца, але дакладна зменіцца. Гісторыя ведае шмат жанчын, якія змянілі колер валасоў і былі даволі паспяховымі: гэта і тая ж Мэрлін Манро, Марлен Дытрых, Катрын Дэнёў, Мадонна і г. д. І любая шараговая брунетка, калі яна стане трошкі святлейшай, адчуе, што да яе ставяцца ў большай ступені як да жанчыны. Я не раз заўважала, што дзеці, выбіраючы паміж брунеткай і бландынкай, абавязкова выберуць бландынку. А пра мужчын – гэта вядомае, гэта клішэ, тут паўтараць не трэба.

Еўрарадыё: А як вы ставіцеся да стэрэатыпаў наконт розуму бландынак?

Ганна Кісліцына: Вы ведаеце, шмат праводзілася тэстаў IQ, і ніякіх доказаў, што бландынкі дурнейшыя, не было. Але выбар бландынкі як шляху жыцця – ён больш слушны. Таму што ты робіш тое самае, але людзі з большай ахвотай аказваюць табе дапамогу. Гэта і візуальны стэрэатып, што бландынкі больш добрыя.

Еўрарадыё: Вы не баіцеся, што ўсе перафарбуюцца ў бландынак і ад гэтага з’ява страціць сваю унікальнасць?

Ганна Кісліцына: Пагадзіцеся, што бландынак у Беларусі не так многа, таму мы можам прэтэндаваць на пэўную эксклюзіўнасць. Мала таго, калі ў краіне крызіс, калі вы натуральная бландынка, і вам не трэба карыстацца дарагой фарбай. А яна робіцца ўсё даражэйшай і даражэйшай, і нейкія гадоў 5-6 у нас ёсць, каб мы адчулі сябе выключнымі.

Еўрарадыё: Можа, вы раскажаце свой любімы анекдот пра бландынак?

Ганна Кісліцына: Я люблю такія анекдоты. Дарэчы да 90-х гадоў у нас іх не было. Памятаю, што першыя анекдоты пра бландынак мне нехта прывёз з Польшчы. Мяне тады гэта абурыла, але потым я іх з задавальненнем расказвала. Напрыклад, такі:

Як зрабіць так, каб у бландынкі загарэліся вочы? Пасвяціць ёй у вуха ліхтарыкам.

Або я таксама люблю:

Бландынка заходзіць у самалёт, сядае каля акна. Да яе падыходзіць мужчына і кажа:

– Займіце сваё месца.

– Чаму? – адказвае бландынка – Я ўжо выбрала, мне тут падабаецца.

– Тады бяры ў рукі штурвал і кіруй.

***

Алесь Круглякоў. Размову цалкам слухайце тут: 120531 Kruglakou s.mp3

Еўрарадыё: Як колер валасоў жанчыны ўплывае на выбар, які робяць мужчыны?

Круглякоў: Ёсць нейкія “дагматы” яшчэ з галівудскіх фільмаў, што джэнтальмэны выбіраюць пераважна бландынак – але гэта, хутчэй, мода, якая прыходзіць і адыходзіць. Я на сваім веку бачыў жанчын шматлікіх колераў валасоў. Колер валасоў ніяк не ўплываў на іх любоўныя ці інтэлектуальныя якасці. Кожная жанчына ўнікальная ў гэтым сэнсе, а ўлічваючы, што ўсе русыя беларускі любяць фарбавацца ў розныя колеры, дык наогул колеры, адценні – гэта ўсё адноснае. Колер – гэта як справа моды. Гэта як аўтамабіль. Вы любіце Мэрсэдэс – і не важна, якога колеру ён будзе.

Еўрарадыё: А на якіх жанчын цяпер мода ў Беларусі? З якім колерам валасоў?

Круглякоў: Адзін амерыканец неяк сказаў: “А чаму ў вас усе жанчыны фарбуюцца ў белы колер? Гэта так заведзена? Так у культуры закладзена?” Я сам не заўважаў, што пераважная большасць любіць светлыя колеры. Пасля іншая хваля пайшла, і ўсе, хто стаміўся ад анекдотаў пра бландынак, каб неяк паказаць, што яны не такія – усе пачалі фарбавацца ў чорны колер і брунетак стала шмат. Як і ўсялякая мода: на клёш, на форму акуляраў – мабыць, і гэта хвалямі ідзе. Стаміліся ад такой колькасці бландынак, перайшлі на брунетак, пасля інакш будуць фарбавацца.

Еўрарадыё: А цяпер каго больш?

Круглякоў: Усё ж такі бландыністая ў нас нацыя: гэта ідзе са школы, з ПТВ – тады невялікая колькасць майстроў у цырульнях давала пра сябе ведаць. Думаю, цяпер людзі больш крэатыўна падыходзяць да афарбовак, але нейкая “спадчына” застаецца ад той бландыністай моды.

Еўрарадыё: А чаму мужчынам падабаюцца бландынкі?

Круглякоў: Гэта прадукт масавай культуры. Калі ў галаве засеў вобраз Мэрлін Манро, або Шэран Стоўн, якія ў такім вобразе з’яўляліся, і хтосьці з пубертатнага ўзросту пачаў захапляцца такім вобразам – нешта і застаецца потым ў мужчыны.

Еўрарадыё: А якіх бландынак вы часцей у жыцці сустракалі – дурных ці разумных?

Круглякоў: З тымі, з кім нельга паразмаўляць – адносіны доўга не працягваюцца. Таму з разумнымі больш працяглы тэрмін даводзілася сустракацца. Жонка ў мяне была брунеткай. Бачыў бландынку, якая была шатэнкай ад прыроды, але не падабалася ёй, што яна такая рыжая – вось і фарбавалася ў бландынку. Самыя розныя ў людзей могуць быць глюкі.

Еўрарадыё: Вы вялі “Добрай раніцы, Беларусь” разам з Ларысай Грыбалёвай. Як вам працавалася з бландынкай?

Круглякоў: Гэты час увогуле быў самы вясёлы. Ларыса – сапраўдная зорка. Яна ўмее сябе трымаць. Нават калі былі ў жывым эфіры ўсякія глюкі-затыкі, заўжды гэта было неяк з гумарам, і гэта весела ўспрымалася і намі, і тымі, хто глядзеў праграму. Таму тыя тры-чатыры гады, што мы працавалі разам, я лічу самым удалым перыядам у маёй “ранішняй” кар’еры.    

фота budzma.org, goals.by, euroradio.fm