Зміцер Вайцюшкевіч "Беларуская песня"

Гэтым разам маэстра спыніўся на паэтычнай творчасці Ўладзіміра Караткевіча, 80-годдзе са дня нараджэння якога адзначаецца зараз у краіне.

Вайцюшкевіч – беларускі артыст з вялікай літары. Яму падуладныя вершы большасці класікаў беларускай літаратуры і замежных паэтаў, што ён неаднойчы дэманстраваў і дэманструе, штогод выпускаючы па альбоме, а то і па два. Вайцюшкевіч лёгка збірае вялікія залы і маленькія зальчыкі, а яго талент сумяшчае ў сабе і лірычнага, і мужнага, і жартаўлівага, і трагічнага героя. Вайцюшкевічаў аркестр – асобная тэма для размовы, а калі каротка – выдатныя ў прафесійным, і што не менш важна, у чалавечым плане музыкі, дзякуючы якім песні Змітра набываюць асаблівы каларыт і глыбіню.

На дыску “Баларуская песня” паўстаюць знаёмыя слухачам творы з нявыдадзенай “Скрыпкі дрыгвы”. Вайцюшкевіч-лірык выдатны ў любімым многімі “Рамансе”.Вайцюшкевіч-пясняр забірае ў “Мора гранітныя хвалі”. Вайцюшкевіч-герой упэўнены ў “Архангелах”...

Вайцюшкевіч-патрыёт настолькі трапны ў “Беларускай песні”, што хочацца плакаць альбо маўчаць

А вось Вайцюшкевіч-камедыянт спрэчны. Падаецца, што большасці беларусаў зусім не патрэбны ні “заяц, які варыць піва”, ні “певень з курамі”, ні характарныя “перцы”. Аднак “торкнула” музыку ГЭТА ў Караткевіча, значыць яно таксама мае права быць.

Увогуле, першыя 12 песень пласцінкі маглі б скласці добры “караткевіцкі” альбом. Аднак Зміцер вырашыў усё па-іншаму, дабіўшы “Караткевіча” Някляевым, Бураўкіным, Барадуліным, Камоцкім і “Бэла Чао”. У выніку атрымаўся мікс “Караткевіч + бэст”, злёгку неахайна-канцэртная падача матэрыялу (што нармальна) і чаканне чарговых шэдэўраў на вершы Ваячака, Куставай, Сыса і Хадановіча. Ох.