Ахвярам выбуху ў мінскім метро заплацілі тройчы

120206 Svjardlou Kampensacija.mp3

“Яны самі мяне знайшлі. Патэлефанавалі і сказалі, што мне трэба прыехаць туды-та, там адкрыць рахунак, і грошы будуць пералічаныя, — распавядае Людміла, адна з пацярпелых у тэракце. — Ці то паліклініка ім накіроўвала нейкія сігналы, ці то пракуратура, дзе здымалі паказанні. Якім чынам гэта адбывалася, я нават не ведаю”.

Як і іншыя пацярпелыя, Людміла атрымала кампенсацыю трыма часткамі. Дзве з іх — з Мінгарвыканкама, трэцяя — ад страхавой кампаніі.

“Я атрымала дапамогу ў 1 мільён 50 тысяч. А пасля была яшчэ адна выплата ад Мінгарвыканкама — 700 тысяч”, — дадае пацярпелая.

“Мне некалькі разоў тэлефанавалі, прасілі прыйсці, каб скласці, каб падпісаць дакументы. Я адчувала ўвагу з усіх бакоў! Першая сума была каля 2 мільёнаў. Усяго ж я атрымлівала кампенсацыю ў тры прыёмы. Апошнія грошы, здаецца, у студзені. Прынамсі, ужо зімой”, — распавядае Маргарыта, якая таксама была на станцыі метро “Кастрычніцкая” падчас выбуху.

Без праблем атрымалі грошы тыя, хто адразу пагадзіўся на кампенсацыю, прапанаваную Мінгарвыканкамам.

“Медыцынскі агляд, рэабілітацыя, дзве грашовыя выплаты: 800 тысяч і 1 мільён, тры разы прыносілі фрукты і прапанавалі пуцёўку ў санаторый”, — сцісла распавядае пра тое, чым дапамагла дзяржава пасля тэракту, сястра адной з пацярпелых. Тая памерам кампенсацыі незадаволеная. Але — што зробіш — грошы ўзяла.

Інэса Крутая, якой выбухам пашкодзіла нагу, а ў воку засеў 2-міліметровы аскепак, не атрымала ад дзяржавы ні рубля. Ад прапанаваных грошай жанчына адмовілася, бо зразумела, што лячэнне будзе каштаваць нашмат даражэй.

“Быў траўмаваны сустаў у калене. Хірургі ў паліклініцы сказалі, што з іх гледзішча, усё ўжо добра. Хаця мяне яшчэ турбавала тады, што сустаў рыпіць, і нага трымаецца нетрывала. Але прайшоў час, і стала значна лепш. На нагу не было нагрузкі… А вось апошнім часам, пасля таго, як пасадзілі бацьку, нагрузка ёсць. Даводзіцца шмат хадзіць, тыя ж перадачы вазіць… І сустаў зноў пачаў нагадваць пра сябе”, — скардзіцца Інэса.

Пасля выбуху жанчына не ходзіць без мыліц. Кажа, што часам ледзь дабіраецца дадому. Сапраўдныя выпрабаванні для яе — лесвіцы ў метро, хаця, псіхалагічных праблем пры карыстанні мінскай падземкай яна не адчувае. Становішча Інэсы ўскладняецца тым, што напрыканцы года пачаліся праблемы з параненым вокам.

Інэса Крутая: “Я паглядзела ў інтэрнэце, колькі ўсё гэта каштуе. І высветліла непрыемныя падрабязнасці: у маскоўскай клініцы добрыя лінзы з аперацыяй і з усім астатнім каштуюць 2700 долараў. А тут мне некалі прапанавалі беларускія лінзы за 2 мільёны. Ды толькі самі ж дактары і адгаварылі па сакрэце”.

Зараз сям’я Інэсы знаходзіцца ў цяжкім становішчы.

“Жывем на маю пенсію інваліда з анкалагічным захворваннем. 900 тысяч рублёў, з якіх мы і квартплату аплачваем, і ўсё астатняе. Хіба можна на гэтыя грошы дазволіць лячэнне”, — распавядае Еўрарадыё Надзея Пятроўна, маці Інэсы Крутой.

Днямі Інэса атрымала прапанову на кароткатэрміновае лячэнне за мяжой. Але, ці здолее ёй скарыстацца — сказаць складана, бо нават зборы ў паездку вымагаюць істотных выдаткаў. Ёсць і яшчэ адна праблема, якая перашкаджае ад’езду: гэта кот, які жыве ў кватэры.

“Вы б прыстроілі куды-небудзь нашага ката… Чорны, малады, добры кот. Інэсе ўжо цяжка яго даглядаць. Бо ён хоча, каб з ім гуляліся. Вельмі рухавы, баявы. А як мы будзем з ім гуляцца, калі мы хворыя… Ды яшчэ і ежу яму трэба купляць… Дапамажыце, калі ласка!”