"Чую ўпершыню". Што кажуць чыноўнікі пра прымус студэнтаў да галасавання

— Датэрміновае галасаванне для таго і прыдуманае, каб прагаласаваць, калі ў вас не атрымліваецца 26-га.

— Нават калі сілком?

— Ну як сілком. Я не прысутнічала і не ведаю, як вас там клікалі. Але вы як грамадзянін мусіце ўсё ж свой голас аддаць. Як мінімум, у вас ёсць права.

“Я таксама з гэтымі людзьмі не знаёмая”

Далей тэлефануем у Міністэрства адукацыі, упраўленне па справах моладзі. Расказваем нашу легенду і натрапляем на вельмі гаваркую супрацоўніцу.

— Хто вам такое глупства наогул сказаў? Хто ў нас можа займацца такой антыпрапагандай? Ніхто нікога ісці галасаваць не прымушае. Гэта права любога чалавека, старэйшага за 18 гадоў. Што там у вас прыдумалі, я не магу сказаць. Можа, вы нешта няправільна зразумелі?

— Ну як, усю нашу групу сабралі ў аўдыторыі і настойліва рэкамендавалі схадзіць на ўчасткі. А калі не, то нешта там…

— Нічога ніхто... У нас жа не такая краіна, як ёсць, што штрафы плацяць за непрыход на выбарчыя ўчасткі. У нас свабоднае волевыяўленне ў краіне.

— То-бок нічога страшнага са мной не будзе?

— А чаго вы баіцеся? Вы ж грамадзянін Рэспублікі Беларусь. Гэта ваша права. Ваш грамадзянскі абавязак па Канстытуцыі схадзіць і прагаласаваць, але як яго выконваць — гэта ваш выбар. А пра тое, што да студэнтаў будуць ужываць нейкія санкцыі, калі яны не прагаласуюць, я чую ўпершыню.

— Мала дзе галачку паставяць ці дэкану паведамяць. Такія страхі ёсць не ў мяне аднаго, між іншым.

— Глядзіце, вас жа ніхто ў шыю не гоніць. У вас ёсць час да 26-га. Хочаце — ідзіце, не хочаце — не. Можа, вы за гэты час перадумаеце. Пагаварыце з вашымі аднагодкамі. Можа, вы ўсё ж наважыцеся, у нас жа не адзін кандыдат. Людзі вылучаныя ад арганізацый, ад розных палітычных партый. У любой дзяржаве, дзе б вы ні жылі, нават у той жа Польшчы — там такія ж умовы, людзі ідуць і галасуюць.

— Так, але нашых кандыдатаў ніхто не ведае, які сэнс некуды ісці?

— Ну, можаце прачытаць, праграмы выстаўленыя…

— Проста дзіўна аддаваць голас за будучага прэзідэнта, прачытаўшы пра яго два радкі ў праграме.

— Ну вось, напрыклад, Сыранкоў Сяргей Аляксандравіч, мы з ім працавалі, сустракаліся. Ён некалькі гадоў таму ўзначальваў моладзевы рэспубліканскі праект, ездзіў з хлопцамі і дзяўчатамі на цягніку, вазіў дэлегацыі моладзевыя. Нават, калі ласка, па такіх крытэрах можна. Ну і іншыя кандыдаты... Я таксама з гэтымі людзьмі ў асноўным не знаёмая. Толькі па водгуках, каментарах... якія праграмы яны вылучаюць.

— А Сыранкоў — гэта той, які камуніст? Хіба ён можа нешта новае прапанаваць?

— Трэба глядзець, якая перспектыва, што чалавек прапануе. Я як грамадзянін падтрымліваю захаванне той палітыкі, якая існуе ў нашай краіне сёння. Нейкіх кардынальных змен мне не хочацца. І вось гэтых узрушэнняў... Мяне ўсё задавальняе, абсалютна. Чаму трэба ва ўсім вінаваціць дзяржаву? Не, не дзяржава вінаватая, а сам чалавек.

— А раптам вас калісьці таксама нешта не задаволіць?

— Ну, не задаволіць не таму, што нехта ў нечым вінаваты, а не задаволіць толькі таму, што я сама зрабіла нешта не так.

“Вы тэлефануеце ў Цэнтральную выбарчую камісію, каб паскардзіцца на вашага загадчыка кафедры?”

А што нам скажуць у ЦВК? Як яны ставяцца да гвалтоўнага прымусу студэнтаў да галасавання? Тэлефануем на гарачую лінію.

— А вы не хочаце галасаваць?

— Не тое каб не хачу. Проста няма магчымасці, а прымушаюць…

— У нас датэрміновае галасаванне ёсць, з 21 да 24-га.

— Няма магчымасці.