“МоваTUT”: Вырашылі, што калі ёсць попыт на мову, мы мусім яго задаволіць

Новыя курсы беларускай мовы з’явіліся ў Мінску. Цяпер за адукацыю беларусаў узяўся буйны інтэрнэт-партал tut.by.

Каардынатар праекта Алёна Шарамет-Андрэева сцвярджае, што гэта было зроблена выключна дзеля людзей.

Алёна Шарамет-Андрэева: “На гэтай пляцоўцы сёлета павінен быў пачацца новы сезон “Мовы ці кавы”. Але калі сталася так, як сталася, мы ведалі, што ёсць попыт аўдыторыі, ведалі, што людзі чакаюць, але прыйсці ўжо няма куды. І мы вырашылі, што калі ёсць попыт, мы мусім яго задаволіць”.

Попыт на мову ў грамадстве сапраўды ёсць. Калі на першы занятак запісалася 86 дарослых, 20 дзетак ад чатырох да дванаццаці гадоў і сем валанцёраў, то прыйшло значна больш людзей — за сотню.

Праўда, нельга сказаць, што тутбаеўская “МоваTUT” — гэта працяг “памерлых” папярэдніх курсаў. Арганізатары вырашылі ўзяць крыху іншы кірунак і падыход. Верагодна, сваю ролю адыграла тое, што праходзіць мерапрыемства ў галерэі TUT.by?

“Мы проста паміж сабой вырашылі: калі мы ўсё адно размаўляем пра мастацтва і мова гучыць на нашым вернісажы ад прафесійных мастацтвазнаўцаў і ад аўдыторыі таксама, то, можа, мы так і будзем размаўляць пра гэта? Бо калі генеральная тэма ёсць, лягчэй сканцэнтравацца, і асабіста мне вельмі не хапае распрацаванай прафесійнай мовы, той, якая пра гэта гаворыць”, — тлумачыць канцэпцыю моўных сустрэч куратар “тутбаеўскай” галерэі Таццяна Бембель.

Маўляў, зараз на кожным занятку, які плануецца праводзіць раз на два тыдні, будуць прысутнічаць аўтары, працы якіх экспануюцца ў галерэі. Падчас першага занятку ў галерэі знаходзіліся працы Адама Глобуса з серыі “Мінск-Вільня”. Адпаведна, і госцем быў менавіта ён.

Слухачы курсаў распытвалі мастака і пісьменніка, як навучыцца размаўляць па-беларуску, а таксама пра тое, як ён стварае свае мастацкія працы. За найлепшае жартаўлівае пытанне з аўдыторыі, якое прагучала так: "Дык скажыце, Вільня — наша?" — Адам Глобус падарыў сваю кнігу з вершамі. І застаўся задаволены сустрэчай.

Адам Глобус: “Усё прайшло цёпла, нязмушана, вельмі здзівіла сур’ёзнасць аўдыторыі — я думаў, што будзе маладзейшае пакаленне. А прыйшлі людзі падрыхтаваныя. І думаю, што хоць аўдыторыя і будзе трансфармавацца, касцяк захаваецца”.

Верагодна, так і будзе — частка тых, хто прыйшоў на першую сустрэчу, на другую ўжо не вернецца. Ужо праз паўгадзіны невялікая колькасць наведнікаў ціхенька скіравалася да выхаду. Еўрарадыё цікавіцца прычынай заўчаснага сыходу.

“Мне не спадабалася, — тлумачыць хлопец, дапамагаючы надзяваць паліто сваёй дзяўчыне. — І, напэўна, я больш не прыйду. Бо чытаць вершы, камунікаваць пра мастацтва — гэта загон мовы ў гета. Трэба камунікаваць на нейкія цікавыя побытавыя тэмы, сацыяльныя. Камунікаваць, а не проста завязваць усё на мастацтва. Я быў і на “Мова Нанова” і на “Мова ці кава”. І найбольш мне падабалася “Мова ці кава”. Бо арганізатары стараліся прыдумляць кожны раз новую тэму, адцягненую ад такой класікі, як палітыка, культура, гісторыя, спорт, ежа і ўсё такое”…

Адваротнае меркаванне выказвае іншы ўдзельнік сустрэчы.

Сяргей: “Тут можна нажыва камунікаваць, знаёміцца, слухаць цікавыя рэчы пра гісторыю мовы. І ўвогуле, знаёмства з мастацтвам — гэта цудоўна. Такі падыход: мастацтва, мова, музыка — спалучэнне нагадвае мікс, але гэта і цудоўна. Праца над такімі рэчамі адрывае людзей ад побыту, прымушае думаць пра нешта больш узнёслае. І тут ужо справа культуры, а не толькі мовы”.

Па заканчэнні сустрэчы яшчэ адзін суразмоўца Еўрарадыё, які прыйшоў на “МоваTUT”, расказаў, што на іншых курсах быў, але і гэтыя яму спадабаліся — будзе і надалей прыходзіць. Праўда, выказвае пажаданні арганізатарам.

“Трэба ўзнімаць тэмы, якія цікавыя ўсім. Я лічу, што размовы пра мастацтва… я не мастак, як і большасць тут таксама не мастакі — мы проста сядзелі і маўчалі, нам не было чаго сказаць”.

Партнёрам “тутбаеўскага” моўнага праекта з’яўляецца Белдзяржуніверсітэт. І пасля Адама Глобуса выкладчыца ўніверсітэта Алена Лянкевіч правяла з залай інтэрактыўную гульню: падказвала прысутным, як вітацца і развітвацца па-беларуску, а таксама расказвала пра тое, як звяртацца адно да аднаго.

Па выніку сустрэчы Алёна Шарамет-Андрэева прызнаецца, што фармат “тутбаеўскіх курсаў” яшчэ не вызначаны.

Алёна Шарамет-Андрэева: “Мы, натуральна, будзем з фарматамі гуляцца, у нас няма напрацаваных методык. Тым больш што каманда ў нас атрымалася зборная: БДУ і TUT.by. І калі ў БДУ ёсць метадалагічныя напрацоўкі, то ў нас іх няма, але галоўнае, што ёсць жаданне, і мы ўсё зробім”.

І дадала, што яны хочуць, каб у іх былі не моўныя курсы, а такі джэнтльменскі клуб, дзе будуць збірацца прыхільнікі беларускай мовы. Як тыя, хто яе ведае, так і тыя, хто хоча яе вывучыць.

Фота: Змітра Лукашука, tut.by