Алей для чабурэкаў не мяняўся 10 гадоў, і для кавярні гэта гонар, а не парушэнне

Не першы тыдзень вядуцца размовы пра недарэчнасць безлічы праверак, якія перажываюць беларускія рэстаратары. Лукашэнка нават агучыў сваё здзіўленне тым, што праз санітарныя нормы некаторым рэстаранам даводзіцца гатаваць цеста для дранікаў у адным месцы, а смажыць у іншым, праз некалькі кіламетраў. На вышэйшым дзяржаўным узроўні даведзеныя загады змяніць нормы так, каб рэстаратарам у Беларусі жылося лягчэй.

Праект новых нормаў яшчэ не падпісаны, але ўжо ёсць у сеціве. З гэтай нагоды Еўрарадыё пагутарыла са старшынёй гільдыі кухараў Аляксандрам Чыкілеўскім, які прааналізаваў старыя і новыя нормы. Ці давядзецца і далей мець 27 памяшканняў на траіх супрацоўнікаў, ці можна будзе гатаваць стэйк і тар-тар і ці паўплывае гэта на кошты страваў, вы даведаецеся з вялікай размовы з Аляксандрам Чыкілеўскім, якая зусім хутка з’явіцца на нашым сайце, а пакуль мы публікуем пазаэфірныя “замежныя гісторыі” шэф-повара, якія б моцна здзівілі нашу санстанцыю.

1. Ва Узбекістане бачыў такую шыльду на ўваходзе ў рэстаран: “Алей для чабурэкаў не мяняўся дзесяць гадоў”. Натуральна, што яны падліваюць свежы алей, але ўявіце! Алей насычаны гэтымі чабурэкамі. То бок для іх гэта гонар, рэклама. І там многа людзей…

2. Ва Украіне, у Кіеве ёсць рэстаран, дзе гатуюць грыль. Мангалы стаяць у зале. Кухары дастаюць кавалак мяса, на вачах у наведвальнікаў яго апрацоўваюць і смажаць. Гэта вельмі прыгожа выглядае і самае галоўнае ― смачна.

3. У Германіі цяпер яйкі закупляюць у вакуумных упакоўках. То бок кожнае яйка ўжо разбітае і ў асобнай упакоўцы. Вельмі зручна. І наўрад ці страва з гэтых яек выйдзе даражэйшай, чым у нас. Бо ўсе растворы, у якіх мы мусім прамываць яйкі перад ужываннем, таксама каштуюць грошай.

4. У Чэхіі я трапіў у рэстаран з калегамі, дзе пабываў на кухні. Там алей ў фрыцюрніцы амаль чорны, як крышка вашага ноўтбука. У фрыцюрніцы на маіх ачах адначасова смажылі рыбу, мяса і бульбу. У іх адна драўляная дошка для раздзелкі на ўсю кухню. У адным куце дошкі ляжыць мяса, у іншым ― рыба, гародніна… і гэта нармальна. Мой калега есць і кажа: ой, як смачна! А я не магу бо ведаю, што ў іх на кухні. Распавёў. А ён півам запіў і кажа: усё роўна вельмі смачна!

5. У Германіі ў маленькіх рэстаранах вельмі часта карыстаюцца паўфабрыкатамі ў вакууме. Я трапіў на кухню аднойчы. Кухар дастаў з лядоўні шніцэль у пакеціку, разагрэў ― і гатова. Гэта зручна і каштуе не шмат.

6. Ва Украіне летам кухары набываюць на рынках грыбы і ягады. Па нізкіх коштах і на цэлы год, калі дазваляе памяшканне і колькасць лядоўняў. Яны папросту марозяць іх і потым увесь год карыстаюцца. То бок нізкі кошт закупкі захоўваецца ўвесь год і страва не даражэе ў розныя сезоны.

7.    На Захадзе я бачыў, як раніцай кухар едзе на звычайны рынак і набывае ўсе неабходныя прадукты на дзень. Без усялякіх пастаўшчыкоў і іншых дакументаў. Ён гатуе з самага свежага мяса, гародніны, якія толькі набыў, не марозіць іх і гэтак далей. Санстанцыя там мае свае патрабаванні, безумоўна. Але яны не рэгулююць як, што і з чаго гатаваць.