Hair Peace Salon: Мараў ці надзеяў на глабальную папулярнасць у нас няма

120323 Inter 1.mp3

Днямі гурт Hair Peace Salon выклаў у інтэрнэт свой дэбютны альбом “Gentleman”, які з’явіўся пасля ажно 14 год існавання калектыву. З гэтай нагоды ў студыю Еўрарадыё завіталі вакалісты гурта Канстанцін Карман ды Алег Вяль.

Еўарардыё: Зразумела, з гэтага і пачнём. Чаму давялося так доўга чакаць? У вас жа была магчымасць выдаць альбом, бо сінглы ж вы запісвалі.

Алег Вяль: Справа ў тым, што не зусім правільная інфармацыя з’яўляецца. 14 год мы толькі сябруем. Мы сустрэліся 14 год таму. Гэта былі школьныя гады, калі мы толькі пачалі захапляцца музыкай. А ўвогуле, гурт Hair Peace Salon існуе толькі з 2004 года. Ну, а чаму толькі зараз!? Напэўна, мы ўсё ж гурт, а ў жыцці кожнага гурта мусіць выйсці альбом. Мы ўжо сталі рэалістамі і разумеем, што не ўсё вечна пад месяцам. Таму і вырашылі пакінуць нешта сваё ў гісторыі, а альбом – гэта самае лагічнае ў гэтым сэнсе.

Еўрарадыё: То бок, гэта не прынцыповая пазіцыя? Маўляў, не патрэбныя нам альбомы, хопіць і сінглаў.

Канстанцін Карман: Мы спачатку так думалі, што можна абысціся і сінгламі. Але ўсё ж вырашылі, што поўнафарматная пласцінка павінна таксама ў нас быць.

Еўрарадыё: Чаму на альбоме няма песень з сінглаў? Яны для вас ужо занадта старыя, не вартыя ўвагі, ці што?

Канстанцін Карман: Ну, можна сказаць, што яны ўжо пабачылі шырокую аўдыторыю, выйшлі ў свет, яны ўжо гучаць некалькі год на радыёстанцыях… Плюс – у нас былі новыя песні, якія на нашу думку вартыя ўвагі ды запісу.

Еўрарадыё: Тым не менш, менавіта з гэтымі сінгламі вы набіралі пэўную папулярнасць у свае часы, вы з імі перамагалі ў шэрагу конкурсаў кшталту Global Battle of the Bands…

Канстанцін Карман: Так, там быў цэлы шэраг розных конкурсаў і буйных, і не вельмі..

Еўрарадыё: Але зараз ужо некалькі год вас амаль не чуваць. Атрымліваецца, вы быццам зноў з’яўляецеся, да таго ж, з цалкам новым матэрыялам, ці не баіцеся праляцець?

Алег Вяль: Не! Мы музыку робім не для нейкай папулярнасці ці задавальнення ўласнага эгаМы музыку робім не для нейкай папулярнасці ці задавальнення ўласнага эга. Мы робім музыку, бо мы гурт, і нам гэта падабаецца, як бы гэта банальна ні гучала. Таму, ніколькі не баімся. Мы ўжо цёртыя таварышы.

Еўрарадыё: То бок, нават, калі казаць зусім шчыра, то вам не важна, колькі ў вас публікі?

Канстанцін Карман: Натуральна, хацелася, каб яе было больш, але мы спрабуем адэкватна ацэньваць сітуацыю. Нейкіх мараў, ці надзей на глабальную папулярнасць у нас няма. Хоць, калі яна будзе, то гэта будзе класна.

Еўрарадыё: А ці лічыце вы сябе камерцыйным гуртом? І ўвогуле, на ваш погляд, што вы граеце, бо назваць гэта брыт-попам таксама складана?

Канстанцін Карман: Сапраўды, гэта складана назваць брыт-попам, і нас заўсёды засмучае такое вызначэнне стылю. Калі мы ствараем музыку, мы ніколі не задумваемся пра грошы… амаль ніколі.

Алег Вяль: Не, ну мы думаем пра тое, ці слухаецца гэта, ці чытаецца. Але ў першую чаргу,  каб было зразумела тое, што мы прыдумваем, для нас саміх. Як правіла, фарматная песня ці не, заўважна толькі праз некаторы час. Дарэчы, у альбом адну песню мы так і не ўключылі, хоць цалкам яе запісалі.

Канстанцін Карман: Мы заўсёды стараемся, каб незалежна таго, адна гэта песня, ці альбом, яны выглядалі як мага больш гарманічнаМы заўсёды стараемся, каб незалежна таго, адна гэта песня, ці альбом, яны выглядалі як мага больш гарманічна. А з ёй у нас не было адчування, што альбом цэльны, мае завершаны выгляд. Натуральна, яна выйдзе пазней, нікуды яна не падзенецца.

Алег Вяль: Нам зараз падаецца, што цяжкавата слухаць альбом. Па розных прычынах. Магчыма, мы памыляемся, ва ўсялякім выпадку, спадзяюся на гэта. Мабыць, мы яго проста зашмат слухалі ды шмат над ім працавалі, таму ўжо складана нейкія аб’ектыўныя адзнакі даваць.

120323 Inter 2_0.mp3
Еўрарадыё: Дарэчы, мы пакуль так і не агучылі назву вашага дэбютніка, а называецца ён “Gentelman”. Ці значыць гэта што-небудзь?

Канстанцін Карман: Адна песня, якая знаходзіцца на гэтым альбоме, мае назву “Gentelman2. Ды ўвогуле, нам хацелася зрабіць такі альбом, які быў бы прасякнуты, так бы мовіць, духам шляхетнасцінам хацелася зрабіць такі альбом, які быў бы прасякнуты, так бы мовіць, духам шляхетнасці. Не брутальны, але і не прыгожа-салодкі, прыкры, але, які слухаеш і разумееш, што гэта шляхетна, высакародна, інтэлігентна. Напэўна, гэта ў нас атрымалася.

Еўрарадыё: І, тым не менш, мы ўжо не адзін раз паспелі пачуць ад калег журналістаў, што дыск атрымаўся бруднаватым па гучанні.

Алег Вяль: Мы максімалісты, і нам хацелася туды ўключыць усё. Таму, напэўна, так і атрымалася з гукам.. Думаю, наступны запіс будзе іншы. Калі ў будучым усё будзе добра, то гэта стане плюсам для гурта, бо гучанне на кожнай кружэлцы будзе не падобным на папярэдняе.

Канстанцін Карман: Насамрэч, мы не планавалі, проста так атрымалася (смяюцца – заўв. Еўрарадыё)

Еўрарадыё: А дзе вы пісалі?

Канстанцін Карман: А вось, дарэчы гэта, магчыма, і паўплывала на запіс, бо ўсе асноўныя партыі былі запісаныя ў нашым гаражыасноўныя партыі былі запісаныя ў нашым гаражы. Як раз там тая атмасфера. Не брудная, але… гаражная. Можна сказаць, што ў нас гаражны альбом.

Алег Вяль: Мы змянілі тры студыі, пакуль спыніліся на ўласным гаражы. Так танней проста (смяюцца – заўв. Еўрарадыё).

Еўрарадыё: А хто зводзіў, хто займаўся майстарынгам?

Канстанцін Карман: А вось Жэня Сухавей з Sang Sattawood, Павел Сініла са студыі Everest ды Анатоль Шманай.

Еўрарадыё: То бок, вырашылі звярнуцца да прафесійных гукачоў, не ў гаражы рабіць…

Канстанцін Карман: А ў нас ведаў асабліва не хапае, каб гэтым самастойна займацца.

Еўрарадыё: Зараз альбом можна скачаць на вашай старонцы, а ці будзе ён выдадзены на фізічным носьбіце?

Канстанцін Карман: Абавязкова мы зробім наклад дыскаў, каб парадаваць прыхільнікаў Абавязкова мы зробім наклад дыскаў, каб парадаваць прыхільнікаў.

Еўрарадыё: Усе ведаюць, што зараз дыскі адыходзяць, таму трэба шукаць шляхі, як прывабліваць пакупніка іх знешнім выглядам, ці будзеце што-небудзь такое рабіць?

Канстанцін Карман: Так, дыскаў сапраўды вельмі шмат зараз. І ў інтэрнэце таксама. Калі, нават, адсочваць іх, то праслухаць усё амаль немагчыма. Толькі, калі ты зрокам зачапіўся за які-небудзь альбом ці рэліз, калі дыск зачапіў цябе візуальна, то ты яго, магчыма, і праслухаеш. Сапраўды, на вокладцы зараз вельмі вялікая адказнасць ляжыць. Таму мы сур’ёзна падышлі да гэтага пытання. У мастацкай галерэі нам вельмі спадабаліся афорты беларускага мастака Сяргея Баленка. Мы набылі некалькі яго прац. Дырэктар нашага гурта, які па сумяшчальніцве архітэктар, і працуе з графічнымі праграмамі, адсканаваў іх, апрацаваў, і мы выкарысталі іх для афармлення альбому. Таксама разам са сваім братам Максімам Лушчыкам яны зрабілі нам відэапрэв’ю да альбома, у якім таксама выкарыстаныя персанажы з гэтых афортаў. Вельмі цікавая праца атрымалася.

120323 Inter 3_0.mp3
Еўрарадыё: Ну, збольшага пра альбом паразмаўлялі, зараз давайце пра прэзентацыю. Ці будзе яна? Як, калі, дзе?

Алег Вяль: У нас ёсць некалькі тэхнічных пытанняў, але прэзентацыя абавязкова будзеУ нас ёсць некалькі тэхнічных пытанняў, але прэзентацыя абавязкова будзе. Спадзяемся, што вясной. Сёлета! Варта ўдакладняць у дадзенай сітуацыі (смяюцца).

Еўрарадыё: Можа быць, бясплатны ўваход будзеце рабіць?

Канстанцін Карман: Так, зараз гэта модна рабіць, бясплатныя канцэрты. Як раз днямі віншавалі з выхадам альбома нашых сяброў гурт Open Space.

Алег Вяль: Можа, і ў нас будзе бясплатная прэзентацыя, ва ўсялякім выпадку, нам бы гэтага хацелася. Усё залежыць ад нас.

Еўрарадыё: А па шчырасці, ці адчуваеце вы сілы, сабраць вялікую залу пасля даволі доўгага маўчання?

Канстанцін Карман: Вялікую, мабыць, і не, але невялікі клуб – так! Народ чакае.

Еўрарадыё: Ну, і калі мы ўжо пачалі размаўляць пра прэзентацыю і ўзгадалі пра гурт Open Space, прыкладна праз месяц будуць прэзентацыі дэбютнікаў Clover Club ды Sang Sattawood. У прынцыпе, сёлета даволі шмат маладых гуртоў плануюць выдаць дэбютныя дыскі. І зноў жа, узгадваючы пра тое, што зараз акурат ідзе час розных выніковых гадавых узнагародаў, хочацца даведацца пра ваша стаўленне да іх. Атрымліваецца, што ў наступным годзе у вас будзе вельмі шмат канкурэнтаў на атрыманне якіх-небудзь узнагародаў, як вы да гэтага ставіцеся?

Канстанцін Карман: Кожны год з’яўляюцца добрыя рэлізы. Праўда, сакавік сёлета атрымаўся вельмі пладавітым на індзі-рокераўсакавік сёлета атрымаўся вельмі пладавітым на індзі-рокераў. Але гэта ж не спорт, не бізнэс, не спаборніцтва нейкае… мы даволі спакойна ставімся да ўсялякіх узнагародаў.

Алег Вяль: Тым не менш, зараз вельмі шмат маладых гуртоў сапраўды крэпкіх па гучанні, па матэрыяле, таму нешта загадваць вельмі складана. Натуральна, хацелася б, каб неяк ацанілі, гэта будзе вельмі прыемна, але, калі нешта пойдзе не так, то мы заўсёды да гэтага гатовыя, за 10 гадоў навучыліся. 

Еўрарадыё: Дарэчы, а ці захоўваеце вы свае мінулыя ўзнагароды дзе-небудзь?

Канстанцін Карман: А ў нас на рэпетыцыйнай базе ўсё гэта вісіць. Месца ёсць для ўсяго. Для афішаў, для ўзнагарод…

Алег Вяль: Па іх можна прасачыць гісторыю гурта.

Еўрарадыё: А часта праглядаеце ўсё гэта?

Канстанцін Карман: Нам яшчэ рана жыць нейкімі ўспамінамі (смяюцца). Яшчэ не зусім старыя, каб тужыць аб мінулым. Яшчэ ў нас шмат цікавага наперадзе, калі не ў музыцы, дык у іншых сферах.

120323 Inter 4.mp3

Еўрарадыё: Ну, і давайце пад канец паразмаўляем на больш агульныя тэмы. Напэўна, на пачатку вашага музычнага шляху вы марылі пра нейкія зорныя выступы, хацелі заваяваць замежную публіку, а зараз якія-небудзь крокі ў гэтым накірунку робяцца? Ці плануеце вы выехаць на нейкія замежныя вялікія фестывалі? І ў дадатак: на вашу думку, ці ёсць увогуле сэнс займацца музыкай у Беларусі?

Алег Вяль: Ну, жаданне займацца прасоўваннем куды-небудзь далей за межы Беларусі ёсць заўсёды. Мы зараз актыўна шукаем фестываліМы зараз актыўна шукаем фестывалі. Зараз як раз такі час, калі трэба звязвацца з арганізатарамі і планаваць сваё фестывальнае лета. Мы робім усё ў гэтым накірунку, Польшча ў нас асноўная. А ці ёсць сэнс… Ну, так! Як і сэнс займацца музыкай увогуле. Сёння раніцай як раз думаў, ці ёсць розніца, быць музыкам у Беларусі і за мяжой. Насамрэч, паўсюль ёсць свае дастаткова моцныя нюансы. І каб іх перамагчы, трэба мець дастаткова моцнае жаданне, ну і розум, ва ўсялякім выпадку, каб разумець, варта ці не варта табе ўвогуле граць. У прынцыпе, гэтага таленту, жадання ды розуму будзе дастаткова, каб чаго-небудзь дасягнуць. Каб музыкай можна было нават на жыццё зарабляць. Калі музыка вартая ўвагі, калі ёсць інтэрнэт і хоць трошкі ведаеш мову, то цалкам рэальна куды-небудзь трапіць.

Еўрарадыё: Не гледзячы на дэбютны альбом, вас усё ж нельга назваць маладым гуртом. Ужо не мала вы існуеце. А таму, як вы ставіцеся да маладой хвалі, якая з’явілася год-паўтара таму і зараз акурат выдае дэбютныя альбомы? І тут жа, як англамоўнаму збольшага гурту, хацелася б даведацца пра ваша меркаванне наконт прычын выкарыстоўвання моладдзю менавіта англійскай мовы?

Канстанцін Карман: Я лічу, што тут жаданне гуртоў трапіць на гастролі ў Еўропе. Гэта адна з галоўных прычын. Але шмат хто кажа, што англійская мова вельмі пасуе музыцы, якую яны граюць. Я згодны і з першым, і з другім меркаваннем. А наконт маладых гуртоў… Вельмі добра мы да іх ставімся. Нас вельмі радуе, што гурты пачалі граць вельмі па-заходняму. Магчыма, там не паўсюль прасочваецца сама ідэя, але добрая вокладка, добры гук, добрае валоданне інструментамі, нават таленавітае!

Алег Вяль: Усё нармальна! Насамрэч, музыкі, якія зараз нас чапляюць сярод “моладзі”, ужо даўно на сцэнеНасамрэч, музыкі, якія зараз нас чапляюць сярод “моладзі”, ужо даўно на сцэне. Проста гурты змяняюць назвы, мяняюцца музыкамі. У чым плюс Hair Peace Salon, што ў нас нічога не змяняецца. У нас касцяк застаецца ўжо цягам 10 год. Атрымліваецца, што з’яўляецца новы гурт, і ўсе лічаць яго маладым, але мы-та ведаем гэтых людзей. Гэта прафесійныя музыкі. Яны развіваюцца. То бок, нехта выбірае шлях пастаянна штосьці змяняць, у тым ліку і назву, і музычны стыль, але прафесіяналы ўсё роўна застаюцца прафесіяналамі. То бок, малады хлопец, які толькі ўзяў гітару, у выключным выпадку зайграе так, як гэтага хацелася б.

Еўрарадыё: Зноў жа, да мовы. Зараз у вас дзве беларускамоўныя песні, а ці будуць яшчэ? І ўвогуле, ці спадабалася вам гэтая практыка?

Алег Вяль: Так! Вельмі крута. Зусім па-іншаму гучаць кампазіцыі. Увогуле, апошнім часам беларуская мова для мяне стала вельмі важнай. Я нават бачу некаторыя напрацоўкі новых песень менавіта на беларускай мове. Спадзяюся, што мы здолеем рэалізаваць нейкія новыя трэкі адразу на беларускай.

Еўрарадыё: Так вы плануеце часцей запісваць альбомы, ці ўсё ж раз на 10 год?

Алег Вяль: Зноў жа, гэта тэхнічныя моманты, але я думаю, што ў будучым усё гэта будзе адбывацца хутчэй. Не ведаю, як альбомы, але песні ў якасці сінглаў, там, па пяць песень, будзем раз на год выдаваць, павінныНе ведаю, як альбомы, але песні ў якасці сінглаў, там, па пяць песень, будзем раз на год выдаваць, павінны.

Еўрарадыё: Ну, і на заканчэнне: ці ёсць што-небудзь, што б вы хацелі распавесці, а мы пра гэта не спыталі?

Алег Вяль: Хацелі б падзякаваць усім, хто нам дапамагаў у стварэнні альбома, а таксама людзям, якія нас падтрымліваюць і па-ранейшаму чакаюць новых работ. Прыемна, што яны не забываюцца, а значыць, не дарэмна займаемся музыкай. Ну, і прыходзьце на канцэрты!