Open Space: Дзеля мільёнаў сэрцаў мы і кітайскую вывучым!

Еўрарадыё: Калісьці вы прадстаўлялі сінгл "Let it go", і менавіта на гэту песню рабілі сур'ёзныя стаўкі.  "Let it go" была працоўнай назвай будучага альбома.

Віталь Маціеўскі: Так, было такое.

Еўрарадыё: Альбом выйшаў пад «ціскам» (назва новага альбома Open Space – “Pressure”)?

Віталь Маціеўскі: Ну так, так атрымалася. Пасля сінгла  "Let it go" у нас быў яшчэ адзін пад назвай "Bookseller". Вось гэта было вельмі добрай назвай, але паколькі мы яго ужо выкарыстоўвалі, давялося альбом назваць неяк інакш. Тым не менш, так – "Ціск", "Pressure". У альбоме ёсць песня "Under Pressure", але бо два словы – гэта занадта шмат, адно – гэта коратка, лаканічна і вельмі хораша.

Еўрарадыё: Распавядзі, што з вамі адбывалася пасля выпуску першага альбома?

Віталь Маціеўскі: Магу сказаць, што, па-першае, хлопчыкі пасталелі.

Еўрарадыё: З хлопчыкамі такое бывае.

Віталь Маціеўскі: Так (смяецца). Па-другое, мы вельмі доўга шукалі свой гук. Было шмат меркаванняў з нагоды таго, што “хлопцы, чаму вы на канцэрце гучыце ярка і энергічна, а ў запісе ўсё слухаецца неяк трохі сумна?”. Вось мы шукалі гэту энергетыку, якую нам дапамаглі б рэалізаваць тэхнічна. І знайшлі яе ва ўкраінскай студыі, дзе запісваліся многія выканаўцы, такія як Green Grey, Ані Лорак, Океан Ельзи – масцітыя музыкі. Мы вырашылі паспрабаваць.

Еўрарадыё: Вынікам задаволеныя?

Віталь Маціеўскі: У самую кропку! Таму мы сталі рабіць паўнавартасны альбом менавіта там. Самі вельмі задаволеныя. Самі адчуваем гэту розніцу. Не тое, каб мы сталі цвярдзей, проста рэалізацыя стала больш вольнай. І там, дзе дарэчная больш цвёрдая энергетыка, зараз яна ўжо адчуваецца. Тым не менш, пакідаем месца і для лірыкі.

Еўрарадыё: Вы некалькі разоў пераносілі дату выхаду альбома, у выніку рэліз расцягнуўся на год.

Віталь Маціеўскі: Ён так моцна расцягнуўся, таму што ў першую чаргу мы думалі пра яго рознапланавасць. Калі выйшаў альбом "Deal With Silence", першай крытыкай было тое, што ён досыць аднастайны. Мы захацелі зрабіць альбом іншым.

Еўрарадыё: І якім жа іншым ён у вас атрымаўся?

Віталь Маціеўскі: Калі ўзяць вакал, то вакал і  ў Афрыцы такі, які ён у мяне ёсць. А вось што да музыкі, то там вольны палёт для творчай думкі. І тут мы літаральна да кожнай песні індывідуальна падышлі, напхалі розных цікавых фішак. У тым ліку нават знайшлі нейкія афрыканскія барабанныя штукі з нейкімі барабаннымі бубнамі. Карацей, там проста поўны космас.

Еўрарадыё: Гэта значыць, у прынцыпе, за гэтыя 2 гады, акрамя таго, што вы пасталелі, і гэта вылілася ў альбом…

Віталь Маціеўскі: Мы сталі больш эксперыментаваць.

Еўрарадыё: Гэта звязана з тым, што вы, нарэшце, перасталі заганяцца  з нагоды таго, як вы выглядаеце і што з гэтым рабіць?

Віталь Маціеўскі: Усё класна! На дадзены момант мы думаем не толькі, як добра выглядаць, але і як добра гучаць. І ў прынцыпе, па-мойму, і тое, і іншае ў нас атрымліваецца вельмі нядрэнна.

Еўрарадыё: Уваход на ваш канцэрт 22 сакавіка будзе бясплатным – гэта плюс ці мінус?

Віталь Маціеўскі: Мы вельмі доўга думалі, рабіць канцэрт платным ці бясплатным... Тым не менш, што да прэзентацыі альбома, у першую чаргу хочацца, каб максімальная колькасць моладзі змагла наведаць дадзенае мерапрыемства, каб ім не заміналі фінансавыя цяжкасці і г.д. І каб маладыя людзі разумелі, што ў нашай краіне таксама ёсць годныя каманды, якія граюць еўрапейскую музыку. Дзякуй арганізатарам праекта "Старт", што робяць такія канцэрты.

Еўрарадыё: Што рыхтуеце да прэзентацыі?

Віталь Маціеўскі: Будзе канцэрт з добрым гукам і святлом, будзе адмысловы відэашэраг, які зрабіў наш маскоўскі сябар Яша Юравіцкі. Будзе шмат драйвовых песень, будзе добры настрой! (смяецца).

Еўрарадыё: Ці будуць запрошаныя госці? Можа, дуэты?

Віталь Маціеўскі: Фішачку з дуэтамі мы выкарыстоўвалі на прэзентацыі першага альбома. Гэта ўсё было досыць міла, але, тым не менш, я думаю, што мы і самаі зможам арганізаваць годны канцэрт. Адзінае, што перад выступам сыграе DJ-сэт Каця Пытлева. Будзе цікавая музыка 70-80-х гг.

Еўрарадыё: Памятаецца, вы задумваліся над тым, ці не абзавесціся клавішамі і нават запрасілі на адзін з канцэртаў Дзяніса Варанцова. Што вырашылі ў выніку? Ці з'явіцца ў Open Space 5-ы музыка?

Віталь Маціеўскі: Балазе, што на двары 21-е стагоддзе і існуе вельмі шмат чароўных прымочак, якія замяняюць сапраўдных клавішнікаў на віртуальных.

А калі сур'ёзна – з Дзянісам у нас вельмі добрыя адносіны. Пасля таго канцэрту ён займаўся яшчэ і саўндпрадзюсаваннем некаторых песень альбома. І мы сапраўды зразумелі, што не трэба замыкацца ў сабе і біць у грудзі, што мы крутыя і самі усяму дадзім рады. Трэба быць гнуткімі і прыслухоўвацца да меркавання з боку і, магчыма, прымаць нейкія цікавыя прапановы ў плане гуку, яго разнастайнасці і г.д.

Клавішніка ў гурт мы не ўзялі. Нам падабаецца квартэт – класічны рок-фармат, пачынаючы з Beatles і дагэтуль. І нават у плане гастроляў і арганізацыйных пытанняў: чым больш людзей, тым больш нюансаў. У любым выпадку, мы ўжо знайшлі нейкую форму поўнафарматнага якаснага выступу, і яна нас цалкам задавольвае.

Еўрарадыё: Вы збіраліся заспяваць па-руску. Заспяваеце-ткі?

Віталь Маціеўскі: Так! Хуткім часам у нас будзе шматмоўная прэм'ера. У сувязі з тым, што нядаўна мы сталі супрацоўнічаць з фондам ААН у галіне народанасельніцтва, мы вырашылі запісаць песню, нейкі гімн нашага супрацоўніцтва.

І для таго, каб, па-першае, яе ўсё зразумелі, па-другое – эксперымент у плане "а чаму б і не?" мы запісалі гэту песню на трох мовах. Дзесьці за некалькі дзён да прэзентацыі мы выпусцім яе ў вольнае плаванне. Заадно будзе вельмі цікава даведацца пра меркаванне слухачоў, як успрымаецца гурт на рускай і беларускай мовах. Гаворка ідзе пра песню "Do you remember". 

Плюс да ўсяго - яшчэ адна з песень альбома ўжо мае рускамоўны варыянт. Паспрабуем яе таксама запусціць у ратацыю, паглядзім, якая будзе крытыка. Нам усё гэта вельмі цікава. Мы выдатна разумеем, мы ўжо сталыя людзі, што ўсё ж мы знаходзімся ў рускамоўнай краіне. І трэба рабіць, хутчэй за ўсё, такую музыку, каб быць папулярнай мэйнстрымавай камандай. Тым не менш, дадзены альбом мы ўсё ж вырашылі па завядзёнцы, але зрабіць на ангелійскай мове.

Еўрарадыё: Што за песня, на якую вы ўскладаеце столькі надзей?

Віталь Маціеўскі: Раней мы называлі яе "радыёхіт". У альбоме яна будзе называцца "I want you to know". Нам падалося, што яна самая… ммм (думае) папсовая - не вельмі сімпатычнае слова. Самая лёгкая песня, якая, у прынцыпе, мы так прыкінулі, будзе нядрэнна слухацца на рускай мове. І сапраўды: калі запісалі, паслухалі – вельмі нават годна атрымалася!

Еўрарадыё: Распавядзі пра супрацоўніцтва з ААН? Што вы будзеце адзін для аднаго  рабіць?

Віталь Маціеўскі: Усё пачалося з таго, што неяк нас запрасілі на дабрачынны канцэрт супраць гвалту ў сям'і. Было праведзена некалькі канцэртаў па цэнтральных гарадах Беларусі. Мы пагадзіліся, узялі ўдзел. І нам вельмі спадабалася.

А потым даведаліся, што з 2009 году ў Беларусі стаў працаваць такі праект, як Y-peer. Гэта міжнародная дабрачынная моладзевая сетка. Гэта сістэма ўжо вельмі даўно працуе ў свеце, але ў нас толькі зараджаецца. Крыху пазней нам прапанавалі прайсці адмысловы трэнінг, каб выдатна разумець, з чым маем справу. І яшчэ крыху пазней мы сталі амбасадарамі моладзевай сеткі Y-peer.

Вядома, усё няпроста. Але калі сёння мы ведаем, што такое ЮНЭСКА і ЮНІСЭФ, то ў перспектыве праз год-два мы будзем уяўляць, што такое Y-peer.

Еўрарадыё: Ці будуць у вас кліпы на песні з новага альбома?

Віталь Маціеўскі: Так, і ўжо нават адзін ёсць на песню з шалёна разумнай назвай “Yeah- Yeah- Yeah”.

Еўрарадыё: Хто выступіў рэжысёрам відэа?

Віталь Маціеўскі: Той жа Яша Юравіцкі, які відэашэраг нам пад канцэрт зрабіў. Мы з ім ужо супрацоўнічалі раней па кліпе на “Travel song”. Ён прыехаў у Мінск як турыст, з камерай "Mark II" і кажа: "Што ў вас зараз? Рэпетыцыя? Паехалі на рэпетыцыю!" Гралі некалькі дубляў, ён знайшоў патрэбныя ракурсы. Потым быў цудоўны мантаж і атрымаўся вельмі нават годны кліп.

Мы думалі пазамарочвацца наконт пафаснага дарагога кліпа, але першы кліп нас задавальняе. У перспектыве мы б жадалі зняць кліп на песню "Do you remember". У ім, мне здаецца, трэба закрануць сэрцы мільёнаў. Шчыра кажучы, гэта адна з маіх любімых песень, якія мы некалі рабілі. Я памятаю, калі мы яе толькі запісалі, у мяне ў самога былі мурашкі па скуры. Гэта рэдкасць, каб музыкі калбасіла ад яго ўласнай песні.

Еўрарадыё: Рэдкасць? Мне здавалася, музыкаў акурат  часцяком калбасіць, а ўсё вакол іх не разумеюць.

Віталь Маціеўскі: Калбасіць, калі стаіш на сцэне і рвеш струны ў стане нірваны. А вось каб ад напісання так калбасіла… Самі зразумейце, калі ўжо 6 гадоў гэтым займаешся, больш спакойна ставішся да напісання песень. А тут... Так прасякнуўся, так прасякнуўся. Немагчыма не прасякнуцца!

Еўрарадыё: Гэта песня трапіла на радыё? Як наогул ідуць справы з ратацыямі?

Віталь Маціеўскі: Справы ідуць вельмі нават нядрэнна. Больш за тое, так пацешна атрымалася. Мы пыталіся на радыёстанцыях:"А што, калі мы пяройдзем на рускую мову?" А нам кажуць: "Ведаеце, а нам цікавей ставіць вас у англамоўным фармаце з-за адсотка айчынных ратацый".

І мы задумаліся, што штосьці неяк усё няправільна, напэўна. Але з іншага боку – ставяць, і дзякуй богу! Прыемна вельмі.

Больш за тое, бываюць такія пацешныя сітуацыі, калі граеш на канцэрце першую-другую-трэцюю песню. Потым у канцы песні чуеш п'яны крык дзяўчыны: "Колькі ўжо можна граць чужыя песні, час ужо штосьці сваё сыграць!" І я адказваю: "Мілая мая, дагэтуль мы, уласна, і гралі свае песні, а не чужыя!" І яны вельмі моцна здзіўляюцца. Маўляў, мы думалі, гэта хтосьці там замежны спявае.

Ну, і няма ў нас такой практыкі, аб'яўляць музыку: вось, гэта нашы беларусы! Слухаем і ганарымся! Наша музыка проста ідзе ў стужцы сярод іншых выканаўцаў. Я ўпэўнены, 80% нават не разумеюць, што гэта беларусы спяваюць.

Еўрарадыё: Не крыўдна вам?

Віталь Маціеўскі: З аднаго боку, крыўдна, таму што, калі б пазнавалі, напэўна, справы куды лепш бы ішлі, у плане пазнавальнасці і г.д. Але з іншага боку, усё ж робіцца для таго, каб нас слухалі і казалі: "О, гэта ж наш Open Space!"

Еўрарадыё: Гэта значыць, вам усё яшчэ прыемна, што вас завуць псеўдаанглічанамі?

Віталь Маціеўскі: Ды як заўгодна. Мы робім тое, што нам падабаецца, мы такія, якія ёсць. Усім, у любым выпадку, не дагодзіш. У нас ёсць яшчэ некалькі англамоўных выканаўцаў. Тыя ж Litesound. Калі Litesound заспяваюць на рускай мове, я не ўпэўнены, што яны будуць больш смачна ўспрымацца. Тое ж самае і Open Space. Але паспрабаваць на іншых мовах можна ў парадку эксперыменту. Калі гэта будзе мець рэзананс, то будзем рабіць высновы. Дзеля мільёнаў сэрцаў мы і кітайскую вывучым! Дарэчы, гэта ідэя (смяецца).

Еўрарадыё: Калісьці вы рабілі сур'ёзную стаўку на еўрапейскія гастролі.

Віталь Маціеўскі: Так, мы рабілі, але мы не валодалі, скажам так, вельмі сур'ёзнымі якаснымі запісамі, якія б маглі зачапіць і сказаць: "О, хлопцы граюць на ўзроўні нашых". Вось, уласна, таму цяпер мы і надалі так шмат увагі якасці запісу дадзенага альбома. Каб, як толькі ён выйдзе, зрабіць рассылку сярод замежных прамоўтараў, сярод лэйблаў. Гэта вельмі важна! І, тым не менш, мы не губляем надзеі, што намі зацікавяцца менавіта там. Калі ж не – то ў нас вялікае поле дзейнасці тут, у Беларусі, на рускай мове.

Еўрарадыё: А вы не думалі, напрыклад, не чакаць прапаноў ад еўрапейскіх лэйблаў, а проста сесці ў аўтобус і ездзіць з канцэртамі па Еўропе па прынцыпе некаторых нашых каманд?

Віталь Маціеўскі: Я не ведаю, якія каманды так робяць. Але ўсё адно, я думаю, папярэдне ўся гэта справа прагаворваецца. Я ведаю, што калі ў першы раз так едуць, гэта зусім сумнае відовішча. На нікому не вядомую каманду прыходзіць мала людзей. Ну, а потым працуе сарафаннае радыё. І ўжо ў наступны раз, калі яны прыязджаюць, справы ідуць лепей.

Мы не рабілі такіх вось тураў. Усё ж мы хочам паспрабаваць як-небудзь больш сімпатычна падысці. Спачатку паказаць, якая ў нас музыка, і, магчыма, хтосьці больш сур'ёзны намі зацікавіцца, чым проста бары, пабы і г.д. 

Еўрарадыё: У чаканні гэтых самых еўрапейскіх гастроляў прадставіце альбом у Беларусі?

Віталь Маціеўскі: Так, у нас ужо ёсць некалькі гарадоў, у якіх нас чакаюць з прэзентацыяй. Плюс - мы робім вельмі шмат дабрачынных канцэртаў. Мы цесна супрацоўнічаем з валанцёрамі, і ўсе яны як адзін здзіўляюцца, што ў нас у Беларусі ёсць такая музыка. Атрымліваецца, што можна было б скарыць сэрцы мільёнаў, але трэба неяк да іх данесці пра сябе! Сур'ёзна! Вось сам факт таго, што "а мы не ведалі, што ў нас такія ёсць у Беларусі!"

Нават не ведаю, у якім кірунку імкнуцца, каб яны даведваліся, прыходзілі, улюбляліся ў гэту музыку. І не трэба было б думаць, каб пераходзіць на нейкія іншыя мовы.

Еўрарадыё: З кім бы вам хацелася выступіць?

Віталь Маціеўскі: У нас ёсць вельмі годны гістарычны ўспамін, што мы летась разагравалі групу Hurts у Палацы спорту. І гэта быў адзін з самых яскравых і, я лічу, самых удалых выступаў, таму што пра нас шматлікія даведаліся. Пасля гэтага нават пайшла нейкая хваля.

З кім бы яшчэ жадалі выступіць? Асабіста ў мяне жаданне, выступіць на Glastonbury. Досыць добры еўрапейскі фэст, дзе шмат каманд, з якімі можна пазнаёміцца і можна наладзіць нейкія еўрапейскія кантакты. Гэта такая маленькая мара. Да гэтага мы выступалі на Be2gether, але гэта ўсё-ткі не зусім еўрапейская публіка. Хочацца кудысьці далей – Германія, Англія і г.д.

Еўрарадыё: Ці ёсць ужо нейкія фестывальныя прапановы на гэта лета?

Віталь Маціеўскі: Пакуль няма, таму што мы толькі цяпер падрыхтавалі матэрыял, з якім ужо не сорамна здацца прамоўтарам. У сакавіку і красавіку мы будзем больш шчыльна займацца гэтым. 

Еўрарадыё: Ты ўсяляк падкрэсліваеш, што з гэтым альбомам, нарэшце, будзе не сорамна. Так сорамна за "Deal With Silence"?

Віталь Маціеўскі: Ведаеце, калі я выпусціў першы альбом, я быў ім вельмі задаволены. Тады гурту было ўсяго нічога, гады 3 ці 4. І на той момант здавалася, што гэта wow і вельмі крута. Тым не менш, калі мы выконваем еўрапейскую музыку, значыць, і гучаць яна павінна з еўрапейскай якасцю. А гэта не зусім атрымалася.

У "Pressure" і досвед, і тэхнічныя магчымасці - шмат фактараў. Тым не менш, мы задаліся мэтай і цяпер я ведаю, ужо па меркаванні шматлікіх бачу, параўноўваю, і разумею, што гэты альбом дацягнуў да еўрапейскай якасці. Ён іншы.

Мы разумелі, што нашых талентаў бракуе, каб граматна рэалізаваць тое, што мы хочам. І таму мы звярнуліся да прафесійнага аранжыроўшчыка і сказалі, што вось, мы хочам, каб там быў струнны аркестр, каб там было фартэпіяна, каб там былі арганы. А ён гэта ўсё вельмі хораша рэалізоўваў. Потым мы зразумелі, як гэта ўсё ўкараняць у аснову песні, і ў далейшым мы самастойна ўсё гэта рабілі. 

Я думаю, што калі цяпер слухаць альбом, будзе незразумела, дзе рука саўндпрадзюсара, а дзе мы насамрэч сядзелі, выбіралі гукі, дадавалі, і атрымлівалася вельмі нават нічога.

Гэты альбом для мяне больш сталы, больш жывы, напоўнены рознымі фарбамі. Ён вельмі маляўнічы, я лічу. Гэта самае падыходзячае слова. Першы альбом быў - проста гітары, бас, барабаны і вакал. А ўсё астатняе было ў нашым уяўленні.

Грае песенька, і нам здаецца, напэўна, сюды скрыпачкі было б класна. А насамрэч ніхто гэтыя скрыпачкі не чуе і думае: "Так, нейкі ён пуставаты. Скрыпак бы сюды дадаць" Ну, да прыкладу. Тут усё, што мы жадалі, мы змаглі рэалізаваць і напоўнілі паўнавартасна. Атрымалася вельмі нават смачна.

Еўрарадыё: Ці выкладзеце вы "Pressure" у Інтэрнэт?

Віталь Маціеўскі: Так, 15 сакавіка ён з'явіўся ў Інтэрнэце. Таму што гэта не тая сітуацыя, дзе трэба з пафасам прадаваць толькі ў крамах. Тым больш, што адзін купіць, выкладзе на торэнты, і ўсё – альбом пайшоў па пірацкіх сцежках.

Цяпер нам трэба менавіта заявіць пра сябе, прадстаўляючы альбом як мага большай колькасці людзей. Каб слухалі і перадавалі іншым паслухаць.

Але ўсе прыхільнікі CD-фармату змогуць купіць і дыск – яго да гэтага ж часу выпусціць кампанія "Вігма". Будзе прадавацца на прэзентацыі і ў шматлікіх крамах краіны.

Еўрарадыё: Музыка займае ўвесь ваш час ці ёсць іншыя захапленні?

Віталь Маціеўскі: Працуем, без гэтага пакуль ніяк. Музыка – гэта пакуль займальнае хобі. На асабістае жыццё застаецца вельмі мала часу, скажу шчыра. Можа таму, што мы былі вельмі захопленыя запісам. Насамрэч, гэта такі доўгі працэс. Тым больш, што мы самі па сабе максімалісты. Калі ўжо штосьці робіцца, то да кожнай мілісекунды, каб гучала ідэальна. І я думаю тое, што мы такія дасканалыя, гэта вельмі добра, калі ты жадаеш развівацца і імкнуцца да нечага большага.

Не забываю пра спорт, трэба трымаць сябе ў форме. Тым больш, што людзі глядзяць на мяне, як на “божага адуваньчыка”, і думаюць, што яму яшчэ 23. А насамрэч, яму ж ужо не 23! Жыве ботакс! Жартую!(смяецца)

Заўсёды трэба заставацца ў парадку. Ёсць такая традыцыя ў рок-музыкаў, піць шмат піва, расціць мамон і потым можна ўжо не выкарыстоўваць гітарны рамень, а вешаць на пуза. Нікога не жадаю пакрыўдзіць, проста я лічу, што персона, на якую глядзяць людзі, павінна сачыць за сабой. Без здаровага ладу жыцця – ну ніяк.

Вялікая частка часу на музыку сыходзіць. Нейкімі зямнымі справамі днём пазаймаўся, настае вечар – усё. Ніякіх кіношак, ніякіх Макдональдсаў. Займаемся музыкай. Вось знаходзім нейкую “нафтавую свідравіну” і пакуль з яе прэ, мы гэтым момантам карыстаемся. Таму што ва ўсіх абсалютна музыкаў бываюць моманты застою.

Асабіста я скажу, што я шчаслівы. Мая каханая жанчына – гэта музыка. Прынамсі, пакуль.

Еўрарадыё: Ці будуць песні з патэнцыялам "Beautiful"?

Віталь Маціеўскі: Шчыра кажучы, "Beautiful" ужо як бы гэта сказаць мякчэй… Яна ўжо вельмі даўно з намі і я лічу, што яе час паволі мінае. З'яўляюцца новыя песні, і не меней годныя.  У той момант нават не ведаю з-за чаго: ці то з-за кліпа, ці то проста з-за таго, што мы з'явіліся. Неяк яна масава падарвалася. Ужо ў новым альбоме ёсць песні з патэнцыялам мець такі ж поспех, як "Beautiful". 

Еўрарадыё: Якія?

Віталь Маціеўскі: Напрыклад, "Bookseller" па сваім настроі блізкая да "Beautiful", і, я лічу, яна не меней яркая. Іншая справа, што "Beautiful" – гэта сам пазітыў, а "Bookseller" – зусім іншая фішка, калі слухаць песню і разумець, пра што ідзе гаворка. Яна пра прадаўцоў кніг, якія ходзяць і дзяўбуць мозг. А мы гэтай песняй пасылаем іх куды падалей.

Еўрарадыё: Прызямліліся ў "Pressure"?

Віталь Маціеўскі: Мне часта задаюць пытанне, чым лірыка першага альбома адрозніваецца ад лірыкі "Pressure". Ды мы неяк і там закраналі тэму і кахання, і расчараванняў, і дэпрэсіі. Тут, праўда, ёсць класная песня "Under Pressure", дзе мы закранулі фішку, што нас крытыкуюць, ніхто нас не разумее, а мы ўсё адно гнём сваю лінію.

Ізноў жа, ужо пасталеўшы, мы можам над сабой і паіранізаваць. І гэта цалкам нармальна. Калі раней думалі, што пасля першага альбома прачнёмся мега-зоркамі і трошкі абламаліся, то цяпер ужо вельмі спакойна да гэтага ставімся. Не чакаем ніякіх зорак з неба вось прама "тыдышч". А проста граматна робім некаторыя рэчы, якія, магчыма, нас наблізяць да гэтых зорак. Вось і ўсё.

Еўрарадыё: Якімі вы сябе бачыце яшчэ гадоў праз пяць?

Віталь Маціеўскі: Па-першае, вельмі хочацца верыць, што праз пяць гадоў Open Space будзе існаваць і актыўна працаваць. Па-другое, што мы гэтак жа будзем сябраваць, і мне ўсё гэтак жа дзяўчынкі будуць даваць 23 гады. (смяецца) .