Шмат шуму з 2MORROW2LATE

Усяго некалькі тыдняў таму мінская каманда 2MORROW2LATE прэзентавала на сайце Еўрарадыё 

свой ЕР пад самаўпэўненай назвай "Rock With Balls". Першапачаткова міні-альбом гурта рыхтаваўся пад назвай "SexRock". Але музыкі вырашылі пакінуць гэтую ідэю пра запас.

Пра той самы “рок з яйцамі”, але без сэксу

2MORROW2LATE: Jim Win, Валік, Андрэй Кароткі

Еўрарадыё: Раскажы, як вы выраслі з "SexRock" да "року з яйцамі"?

 

Jim Win: Усё пачыналася вясной, таму мы вырашылі назваць альбом "SexRock". А потым справа прыйшла да лета, і з'явіўся "Rock With Balls". Вось так незаўважна усё і здарылася.

Еўрарадыё: Што ж вы так відавочна сублімуеце нават у назвах альбомаў?

 

Jim Win: Мне падабаецца гэтая ідэя. І назву "SexRock", я думаю, мы яшчэ рэалізуем. А наогул, як нарадзіўся "Rock With Balls". Проста лямпачка загарэлася! Няясна, чаму і як. Нам раней казалі, што мы граем гранж. Ды і цяпер кажуць! Мы наогул ніякі не гранж, на самай справе. Мы проста граем рок! Ці, напэўна, хард-рок, так будзе бліжэй. Але ўсё ж такі трошкі сучасны, таму мы вырашылі ўсе крыху перайграць і назвалі яго "Рок з яйцамі".

Еўрарадыё: То бок, "SexRock" — гэта ўжо несучасна?

 

Jim Win: Ну, чаму ж ...

Еўрарадыё: Складваецца адчуванне, што вы ўвогуле спрабуеце выкарыстоўваць сваю музыку, як афрадызіяк для прыцягнення жаночай увагі.

 

Jim Win: Ну, так (смяецца). Калі мы шукалі новага басіста, была абавязковая ўмова: ён павінен быў быць валасатым і сексуальным. Гэта нумар адзін у спісе патрабаванняў. Толькі потым ішоў пункт ўвогуле пра бас-гітару, і трэцім — умець граць хоць трохі. 

Еўрарадыё: То бок, басістам гурта 2MORROW2LATE мог стаць любы хлопец з добрай знешнасцю?

 

Jim Win: Так, галоўнае, каб ён быў сексуальным. У яго цяпер натоўп прыхільніц, таму ён не дайшоў да студыі (смяецца).

Еўрарадыё: На вашым сайце слова "секс" і "яйцы" сустракаюцца ў пару разоў часцей, чым "рок" і "канцэрты", да прыкладу.

 

Jim Win: Ну, ведаеш, у каго што баліць (смяецца). А наогул, адказ вельмі просты — ад жыцця трэба атрымліваць асалоду! Заўтра — занадта позна. Трэба жыць і атрымліваць асалоду ад цяперашняга моманту. Рок з яйцамі! Атрымлівай асалоду! Слухай нашу музыку! Займайся сексам! Рабі, што хочаш! Проста рабі тое, што табе падабаецца. А з нагоды сексуальнасці — проста, можа, у мяне была такая хваля. Сексуальная (смяецца). Можа, яна яшчэ не прайшла, я не ведаю.

Еўрарадыё: Ну, ваш ЕР не тое, каб схіляе да рамантычных настрояў, скажам прама.

 

Jim Win: Чаму? Я думаю, павінна добра зайсці! Хоць я не займаўся сексам пад уласную музыку.

Еўрарадыё: Зноў жа, пра вашым сайце — там заяўлены цэлы спіс канцэртных дат.

 

Jim Win: Так, мы пастаянна граем канцэрты. Нас рэгулярна клічуць у клуб ТНТ. Там у нас вялікая праграма і паўнавартасныя сольныя канцэрты, двухгадзінныя.

Еўрарадыё: двухгадзінныя?

 

Jim Win: Калі сумаваць наш ЕР і альбом — ужо атрымліваецца 15 песень. А яшчэ ёсць песні, якія мы не запісвалі, і якія не хочам запісваць, а проста граем.

Еўрарадыё: Што рыхтуеце да другога альбому?

Jim Win: Не факт, што мы цяпер выпусцім другі альбом. Мы эксперыментуем, спрабуем зрабіць нешта для сябе незвычайнае, шукаем новае гучанне, хочам дадаць чагосьці новага ў музыку. І вось, мы цяпер пішам новыя песні — яны атрымліваюцца крыху іншымі ўсё адно. Таму не ведаю, якім будзе альбом. Адназначна, будзе драйвовым, а ці будзе ён рок-н-рольным або хард-рокавым — не ведаю. Ён будзе адназначна ў стылі 2MORROW2LATE.

Пра музыку без нішы і аўдыторыі 

Еўрарадыё: Што вы лічыце рысамі гэтага самага ўласнага стылю 2Morrow2Late, па якіх вас можна пазнаць?

 

Jim Win: Я не бачу ў нас нейкай нішы і, шчыра кажучы, аўдыторыі. Мы проста робім усё, што ад душы. І займаемся музыкай у першую чаргу таму, што атрымліваем ад гэтага задавальненне. Вядома, хацелася б збіраць стадыёны і быць суперзапатрабаваным гуртом. Але гэта не наша першая мэта. На першым месцы для нас — проста рабіць музыку, збірацца, лабаць і атрымліваць задавальненне. Мне складана адказаць.

А якія ў нас уласныя рысы? Цяжкія гітары. А яшчэ .... шкада, па радыё нельга ўбачыць басіста. (Смяецца) Энергетыка! У нас дастаткова энергічная, цяжкая музыка, але і ў той жа час — лагодная!

Еўрарадыё: Каго вы бачыце на сваіх канцэртах?

 

Jim Win: У ТНТ я ўвесь час бачу новых людзей. І што мяне вельмі радуе — гэтыя людзі заўсёды крута ўспрымаюць нашы песні, усё танчаць. Падыходзяць і вельмі класна адгукаюцца аб нашай творчасці. І я бачу, што іх гэта зараджае энергіяй. Я ад гэтага чмурэю.

Еўрарадыё: Вы сябе неяк вылучаеце сярод іншых маладых англамоўных гуртоў Беларусі? На што разлічваеце?

 

Jim Win: Ды я не ведаю, на што мы разлічваем. Проста ў нас няма шоў-бізнэсу, проста няма. І ставіць сабе мэту "усё, заўтра сыходжу з працы і буду займацца толькі музыкай", пакуль рана. Як мы сябе вылучаем? Напэўна, якасным выкананнем музыкі. Я б, напэўна, так вылучыў сябе з некаторых каманд. Хоць у нас дастаткова шмат добрых калектываў, як і даволі шмат лайна. Але так усюды.

Вельмі добрыя мае сябры — гэта The Toobes, Blackmail, Avias.

Еўрарадыё: Дарэчы, пра Avias, якія граюць той самы гранж, ад якога вы так адхрышчваецеся, толькі спяваюць на мове.

 

Jim Win: У нас заспяваць на беларускай, напэўна, не атрымаецца. Па-першае, я наогул яе не ведаю. Ніколі не гаварыў па-беларуску і ва ўніверсітэце сачкаваў пары. Магчыма, праспяваў бы што-небудзь на рускай. Але пакуль не пішацца нічога. Калі напішацца — спяю з задавальненнем. Неяк пакуль мне мая музыка бачыцца толькі на англійскай мове.

Я не лічу, што мова грае настолькі глабальную ролю для слухачоў. Усё ж слухалі і слухаюць музыку на англійскай мове, ездзяць у Кіеў на канцэрты. Таму я не бачу ніякіх межаў і перашкод для музыкі на англійскай мове.

Еўрарадыё: Гэта звязана з тым, што ты доўга пражыў за мяжой?

 

Jim Win: Не, хутчэй, гэта звязана з тым, што я ўсё жыццё слухаў толькі замежную музыку. Я рускую музыку наогул ніколі не слухаў, за выключэннем двух-трох гуртоў.

Еўрарадыё: Якая музыка на вас паўплывала, як на каманду?

 

Jim Win: Так шмат усяго, складана так пералічыць. Калектываў 100 можна назваць сходу. Проста ўсе запар! Я і цяпер нешта новае слухаю і шукаю. І, натуральна, усё, што я слухаю, адбіваецца на нашай музыцы.

Еўрарадыё: Што з апошняга цябе зачапіла?

 

Jim Win: Адназначна, апошнія альбомы Foo Fighters і Muse мяне вельмі ўразілі.

Еўрарадыё: У каго на разагрэве хочаце сыграць?

 

Jim Win: Ну, вось мы падавалі заяўку на разагрэў Placebo. Не прайшлі. Ну, нічога.

Еўрарадыё: Мне падаецца, што наўрад ці гэта выглядала б арганічна.

 

Jim Win: Насамрэч, я таксама так думаю. Але паспрабаваць было варта! (Смяецца)

Еўрарадыё: Нашы слухачы пытаюцца, чаму вы жыўцом гучыце не лепшым чынам?

 

Jim Win: Не падабаецца? Мне наадварот шмат хто кажа: "Блін, чувак, чаму вы на канцэрце гучыць круцей?" Не ведаю, колькі людзей, столькі меркаванняў. Можа, гэты чалавек проста трапіў на няўдалы канцэрт, дзе быў дрэнны гук ці мы нешта не вельмі добра выканалі — усялякае бывае!

Еўрарадыё: Якія самаўпэўненыя і бескампрамісныя!

 

Jim Win: У мяне няма завышанай самаацэнкі. Я проста ведаю сабе кошт.

Еўрарадыё: Што будзе ў вашым будучым міні-альбоме?

 

Jim Win: Пакуль не ведаю, якім ён будзе. Збіраю песні. Нейкая колькасць песень ужо запісаная, але, як звычайна, нешта прыбярэм, чымсьці дапоўнім. На выхадзе павінна атрымацца нешта крышку іншае ў параўнанні з нашым сённяшнім матэрыялам, але наша.

Еўрарадыё: За нашу гутарку ты ўжо неаднаразова паўтарыў "наша", "2MORROW2LATE", але так і не вызначыўся, што менавіта гэта значыць.

 

Jim Win: У любога калектыву ёсць характар. У нас таксама ёсць. Хоць, ёсць калектывы "ні рыба, ні мяса". Вось мы, напэўна, мяса. У нас ёсць свой характар, і ён захаваецца.

Пра загадкавую краіну і неба Лондана

Еўрарадыё: Як вы займаецеся прасоўваннем каманды?

 

Jim Win: Інтэрнэт, сацыяльныя сеткі, фестывалі і г.д. — Куды толькі можна адпраўляем заяўкі. Мы ўдзельнічалі ў адборах на фестываль "Суседні свет" і "Эмергенза". Але не прайшлі ў фінал.

А наогул, у нас на фэстах няма адэквату. Калі перамагае гурт, у якога больш сяброў у сацсетках, нягледзячы на тое, што гурт часцяком грае чорт ведае што. Таму ў нас на самай справе і няма шоў-бізнэсу ў краіне. Людзей трэба шанаваць за тое, што і як яны робяць, а не за тое, колькі і якія ў яго сябры. У нас наогул загадкавая краіна. Асабліва вось у гэтым плане. І хто б што тут ні казаў — я гэтага чалавека слухаць не буду.

Еўрарадыё: То бок, крытыку ў свой адрас не прымаеш?

 

Jim Win: Не, у плане, што і як трэба рабіць, як прасоўваць. Ды смешна проста ўсё гэта! У нас да гэтага часу кажуць слова “прадзюсар” і не ведаюць, хто такі прадзюсар на самай справе.

Еўрарадыё: А ў вас ёсць прадзюсар?

 

Jim Win: Я прадзюсар. Сам пішу музыку, сам аранжырую, сам прадзюсую. У нас няма мэнэджара! Вось, нам патрэбны менеджар (смяецца).

Еўрарадыё: Тады скажы, калі сітуацыя тут цябе настолькі не задавальняе, што вы тут дагэтуль робіце? Чаму не з'ехалі за мяжу?

 

Jim Win: Па-першае, не так-та проста з'ехаць за мяжу, а па-другое, не так проста за мяжой. Я калісьці паехаў у Лондан з сябрамі. Там я тры гады куралесіў і граў у розных калектывах. Спрабавалі дамагчыся той мэты, да якой імкнуліся з дзяцінства. Але неяк не склалася. Не ўсё так проста і давялося вярнуцца. Я ні кропелькі ні пра што не шкадую, наадварот — крута! Гэта жыццё, трэба рухацца далей, развівацца. І калі трэба пачаць усё з нуля — значыць, пачнём.

Еўрарадыё: Што замінае вам проста сесці ў аўтобус і паездзіць паграць канцэрты па краіне?

 

Jim Win: У нас не той узровень жыцця, я лічу. Дапусцім, што робіць кожны другі гурт у Англіі? Чувакі пайшлі, папрацавалі на будоўлі паўгода. Зарабілі па тысяч пяць долараў кожны. Скінуліся, купілі сабе мінівэн за 500 $, які тут будзе каштаваць 10 тысяч. Купілі апарат, які таксама каштуе ў некалькі разоў танней, чым у нас. І яшчэ засталася куча грошай у запасе, на якія можна бухаць, жэрці і спаць на працягу года, так дакладна.

Вось яны калясяць па Вялікабрытаніі і Еўропе, дзе толькі можна — там і лабаюць. У парках, на вуліцы, у пабах і г.д. У кагосьці штосьці атрымліваецца ў выніку. Хтосьці стане знакамітым, а хтосьці проста аплачваемым музыкам. У кагосьці не атрымліваецца.

У нашых умовах і ў нашай краіне гэта складана зрабіць. Складана проста ўзяць, звольніцца з працы і паехаць калясіць.

Еўрарадыё: Ты сам сабе супярэчыць: ты ведаеш варыянт, па якім можна ў той жа Еўропе займацца тым, што не атрымліваецца тут. Так што табе перашкаджае?

 

Jim Win: Я сабе не супярэчу. Патрэбныя нейкія выхады, кантакты для пачатку. А потым ужо можна тупа рызыкаваць. Пакуль нам гэтых кантактаў не дастаткова. Трэба ў гэтым кірунку працаваць. А проста ўсё кідаць і кудысьці ехаць я пакуль не гатовы.

Еўрарадыё: Што новага вы хочаце сказаць сваёй музыкай?

 

Jim Win: Мы не стаім на месцы! Увесь час да чагосьці імкнёмся і развіваемся. Будзем спрабаваць ўвесці ў гурт другога гітарыста. Хоць да гэтага я быў цвёрда нацэлены, што мы будзем граць толькі ўтрох. Цяпер я адчуў, што не хапае аранжыровак. Будзем рабіць трошкі больш складаную музыку.

Еўрарадыё: Дык і што ж самае сексуальнае ў вашым року?

 

Jim Win: Вядома ж, яйцы (смяецца)

Еўрарадыё: Ёсць такі стыль у метал-музыцы, як порна-грайнд-кор. Вы будзеце рабіць нешта падобнае ў вашай музыцы?

 

Jim Win: Да гэтага мы яшчэ не дараслі, напэўна. Думаю, нам трэба выпусціць яшчэ пару дзесяткаў альбомаў, а потым, можа, і да такіх брутальным напрамкаў прыйдзем.

Еўрарадыё: Вы разам пішаце музыку?

 

Jim Win: У асноўным, усё пішу я. Новыя песні стараемся пісаць разам. Калі раней я прыходзіў, найграваў песню, і мы рабілі яе ад пачатку да канца так, як я напісаў, то цяпер усё крыху інакш. Бывае, нейкія ідэі, рыфы сходу нараджаюцца на рэпетыцыі і нараджаюцца песні. У выніку атрымліваецца нешта новае для мяне, чаму я рады.

Я заўсёды іду насустрач музыкам. І калі я збіраў калектыў, казаў "чувакі, я ўсё гэта раблю ад душы, на энтузіязме". І калі б музыкі разлічвалі толькі на бабло, можна было б і не пачынаць. А так, мы робім тое, што нам падабаецца.

Еўрарадыё: У такім выпадку, на што вы разлічваеце?

 

Jim Win: Я спадзяюся, што наша музыка стане нашай асноўнай працай, а не проста хобі. Мяне нішто не спыняе. І пакуль песні пішуцца, пакуль лабаем — я буду гэтым займацца. Я вельмі даўно займаюся музыкай. Былі і вельмі ўдалыя моманты, і не вельмі ўдалыя. Але мяне нічога не спыніла. Я проста не змагу не займацца музыкай, разумееш? Проста не змагу.

Нават калі раптам 2MORROW2LATE нейкім чынам распадзецца, я ўсё роўна не збіраюся спыняцца.

Фота: Еўрарадыё і з асабістага архіва гурта