The Toobes: Мы разагрэлі, а Deep Purple — астудзілі

 

... Стасу пераехалі чатыры разы па галаве. Але ён сам нарываўся!

Еўрарадыё: Чым вас прыцягнула Польшча і чаму вы вырашылі яе "акупаваць"?

 

Стас Ламакін: Мне падабаецца, што гэтая краіна недалёка ад дома, і там ёсць магчымасць жыць музыкай больш паўнавартасна.

Косця Пыжоў: Гэта не акупацыя. Проста нас запрашаюць — і мы выступаем. Вось і ўсё. Акрамя Польшчы існуе шмат іншых краін. Мы не зацыкліваемся на адной Польшчы. Цяпер там каціць. Чаму б і не?

Еўрарадыё: Як спачатку вас ўспрынялі палякі? Ці змянілася гэта стаўленне? Ці не было нейкай грэблівасці, маўляў, прыехалі тут з Беларусі выйграваць нашы конкурсы?

 

Косця Пыжоў: Мне падабаецца ў польскай публіцы тое, што да гэтага яны нармальна ставяцца. Яны не зацыкленыя на нацыянальнай ідэі. Вядома, сярод 8 або 30-ці мільёнаў знойдзецца парачка незадаволеных. Але большасць ацэньвае музыку, а не краіну нашага паходжання. Гэтыя ярлыкі іх не цікавяць.

Еўрарадыё: Але ўсё ж такі былі прэцэдэнты?

 

Стас Ламакін: Стасу пераехалі чатыры разы па галаве (рагочуць).

Косця Пыжоў: Але ён сам нарываўся! Гэта да музыкі ніякага дачынення не мае!

Стас Мурашка: Непасрэднае дачыненне!

Стас Ламакін: Да музыкі?

Стас Мурашка: Да, даб-стэп (рагочуць)!

Еўрарадыё: Улетку вы перамаглі ў вялікай колькі польскіх музычных конкурсаў. Што адчувалі пасля першай перамогі?

 

Стас Ламакін: Мы не зразумелі — мы перамаглі ці не! Да гэтага часу не ведаем, дарэчы (смяецца).

Косця Пыжоў: Так, нам нешта кажуць, нас клічуць, ўручаюць нейкую паперку. А мы не разумеем, першае гэтае месца — не першае?

Стас Мурашка: Мы радаваліся-радаваліся, а потым — баац! і паклікалі нейкіх чувакоў і сказалі: "Вось, яны таксама малайцы! І давайце падзелім наогул прыз паміж сям'ю гуртамі!!! "

Косця Пыжоў: У выніку, хто перамог на першым фэсце — так і не зразумела да гэтага часу.

Стас Ламакін: А самы прыкольны быў нейкі там 8 або 15 конкурс, дзе мы сядзелі і чакалі сваёй перамогі. І тут кажуць: "Другое месца —" Тубсы ". І мы: "Што такое?"

Косця Пыжоў: Памылка сістэмная! Збой у праграме!

Стас Мурашка: Дарэчы, першае месца заняў гурт, які мы потым яшчэ 5 разоў абыгралі.

Стас Ламакін: Вось такі спорт-рок!

Еўрарадыё: А як на вас глядзяць музыкі, якіх вы перамагаеце? Вы сябруеце з імі?

 

Стас Мурашка: Быў вельмі прыкольны гурт з Літвы — яны ездзілі таксама па ўсіх фэстах, па якіх і мы. Прыязджаюць — а там мы!

Косця Пыжоў: Яны раздражняліся. Апошнія тры фестывалі яны проста з намі не размаўлялі.

Стас Мурашка: Яны выступалі і з'язджалі, не чакаючы вынікаў.

Косця Пыжоў: Гэта не жарт.

Еўрарадыё: Пасля перамог на польскіх летніх конкурсах, вы пачалі штурмаваць польскія тэлеконкурсы. Якія ўражанні застаюцца ад узроўню гэтых конкурсаў? Што вас у іх радуе, а што раздражняе?

 

Косця Пыжоў: Раздражняе тэлевізійны фармат — як ні круці — усё роўна папсовы і тупарылы. Але нам спадабалася тое, як людзі там працуюць, як усё гэта рэалізавана! Усім нашым тэлеканалам і людзям, якія займаюцца чымсьці падобным — усім гэта глядзець і вучыцца. Ты сябе адчуваеш сапраўдным прафесіяналам, калі з імі працуеш.

Еўрарадыё: Але вы так і не трапілі ў фінал? Чаму? Журы засудзіла?

 

Косця Пыжоў: Не. Журы было за нас. Мы з імі пасябравалі. Яны вельмі хваляваліся, што нічога не атрымалася, але казалі, што ўсё, што тут робіцца — усё для нас! Але яны нічога не маглі зрабіць, таму што людзі галасавалі — адпраўлялі SMS-кі.

Стас Ламакін: Аўдыторыя тэлешоў — ад 40 да 70. І дзяўчынкі 12-галовыя. Як нам тлумачылі, тэлік не глядзіць наша публіка — яна сядзіць у інтэрнэце. І, як бы гэта сумна ні гучала — на канцэрты таксама не ходзіць.

... Не рэпалі паўгода!

Еўрарадыё: Хутка вы адпраўляецеся ў тур па Польшчы з групай Luxtorpeda...

 

Стас Ламакін: Так, але гэта пазней. Спачатку вы едзем у свой тур. Мы выбралі гарады, якія нас чакаюць больш, чым усе астатнія — Мальбарк, Гданьск, Ольштын, Варшава, Торунь.

Еўрарадыё: А запланаваны вамі даўно еўрапейскі тур ўсё ж такі адбудзецца?

 

Стас Ламакін: Так. У 2013 годзе. Гэты крок мы разлічваем, каб не з'ездзіць марна. Пачынаем з Германіі — ужо ёсць 2 прапановы. Разглядаем іншыя варыянты.

Еўрарадыё: Ці дапамагаюць вашы актыўныя дзеянні ў Польшчы для набыцця новых кантактаў у Еўропе?

 

Косця Пыжоў: Так, пішуць з Англіі, Германіі. Усё ж такі ёсць культурная тэрыторыя, якая...

Стас Мурашка: Называецца Еўрасаюз.

Косця Пыжоў: Калі там адбываецца нешта яркае, то людзі даведваюцца пра гэта. Успомніце той выпадак, калі нас паказвалі ў італьянскіх навінах!

Стас Мурашка: Так, мы перамаглі ў конкурсе ў Польшчы, і гэта паказалі на цэнтральным тэлебачанні Італіі.

Стас Ламакін: Мы акурат адпачывалі на пляжы.

Косця Пыжоў: На Мінскім моры (рагочуць). І тут нам тэлефануюць і кажуць: “Вас у Італіі паказваюць!”

Еўрарадыё: Ці не перашкаджае актыўная канцэртная дзейнасць вашай працы ў студыі, напісанню новых песень і г.д.?

Косця Пыжоў: Перашкаджае. Як ні круці!

Стас Мурашка: Не рэпалі паўгода!

Стас Ламакін: Мы плануем акурат забурыцца ў студыю на тыдні тры...

Стас Мурашка: Дык вось, мы з'яжджаем цяпер у Польшчу запісвацца.

Еўрарадыё: Вы, здаецца, выйгралі гэты запіс на адным з конкурсаў?

 

Стас Мурашка: Нібта, так! Мы цяпер акурат так выбудавалі план, што будзем сядзець пару тыдняў на студыі, а па выхадных даваць канцэрты.

...хочацца новага гучання

Еўрарадыё: Што будзеце пісаць? Новы альбом?

 

 

Стас Ламакін: Усё будзем пісаць, што ёсць. Разбярэмся на месцы. Ужо башка пухне — трэба гэта ўсё зліць і зафіксаваць.

Еўрарадыё: Вы ўсё гразіліся выпусціць еўрапейскі альбом. Ён выйдзе калі-небудзь?

 

Стас Ламакін: Абавязкова выйдзе! Але мы вырашылі цяпер не спяшацца з альбомам. Наогул, хочацца сінгла! Хочацца слухаць у плэеры новы сінгл “Тубсаў”... Мы сутыкнуліся з праблемай эстэтычнага характару — хочацца новага гучання. Косця ўжо адмаўляецца зводзіць прынцыпова.

Косця Пыжоў: Не адмаўляюся.

Стас Ламакін: Ну, ён не адмаўляецца, але хочацца папрацаваць з чалавекам, які цалкам з іншага боку паглядзіць на запіс.

Стас Мурашка: Які гэтым жыве — не прыдумвае песні, а менавіта працуе над імі.

Косця Пыжоў: Хочацца разам з кімсьці гэта зрабіць.

Стас Ламакін: Мы паспрабуем паэксперыментаваць. І, магчыма, гэта выльецца ў новае гучанне для нас, па меншай меры. Мы-та застанемся “Тубсамі” у любым выпадку. Хочацца паслухаць, як бы гэта гучала, калі б зводзіў, да прыкладу...

Косця Пыжоў: Стас (смяюцца).

А вось, Косця, Джымі Пэйджа калі б убачыў, хваляваўся б?

Еўрарадыё: Як вы трапілі на “разагрэў” да Deep Purple?

 

Стас Ламакін: Мне не падабаецца слова "разагрэў". Мне балюча заўсёды чуць "Тубсы" разаграваюць"... Мы гралі на сваю карысць. Мы разагрэлі, а Deep Purple астудзілі... Не падабаецца мне паняцце разагрэў. Я нават чуў у адрас “Тубсаў” кшталту, “ай, застанецеся гуртом на разагрэве” — нічога падобнага! Мы працуем на сваю публіку. І не важна, якімі метадамі. Нас запрасілі, сур'ёзна, прыйшоў ліст — мы не адмовіліся. Нічога асаблівага. У нас ёсць вялікі досвед ігры на вялікіх сцэнах.

Еўрарадыё: Што вы адчулі, калі ўпершыню ўбачылі рок-мэтраў?

 

Стас Ламакін: Нічога, шчыра прызнаюся. Я слухаў іх у дзяцінстве — у мяне пласцінка была. З задавальненнем слухаў. І цяпер часам нават паслухваю. Але сучасных “Пёпелаў” — нікога не хачу крыўдзіць... але, мне не падабаецца.

Косця Пыжоў: Мне не падабаецца, але я ўсё-роўна іх паважаю — яны зрабілі сваю справу.

Стас Ламакін: А вось Косця, Джымі Пэйджа калі б убачыў, хваляваўся б?

Косця Пыжоў: Вядома (рагочуць)! У яго гітара такая ж, як у мяне!

Еўрарадыё: Як вам здаецца, што вам падорыць Джымі Пэйдж, калі вы сыграеце з ім на адной сцэне?

 

Косця Пыжоў: Табулатуры свае падорыць (смяецца)! Ну, я не ведаю, што ён можа нам падарыць ...

Стас Ламакін: Ён можа эстафетную палачку нам падарыць... Дарэчы! Нам цікавую гісторыю распавялі пра Яна Гілана — як ён выпіваў з лісой. Дзесьці ва Уладзівастоку іх пасялілі ў нейкі паляўнічай гасцініцы, дзе стаяла мноства пудзілаў звяроў. Іх расійскі менеджар вяртаецца дадому — мы з ім размаўлялі. І глядзіць — Гілан ў абдымкі з лісой выпівае (рагочуць).

Косця Пыжоў: І мне здаецца, ліса таксама з ім размаўляла. Ён бачыў, як у яе вусны варушацца...

Стас Ламакін: Увогуле, не хочацца, каб гісторыя паўтарылася.

Еўрарадыё: Як пажывае гітара, якую вам падаравалі Deep Purple?

 

Стас Мурашка: Перадалі ў рок-музей клуба TNT. На самой справе, гітара не гучыць. І наогул, не крута граць на гітары, якая падпісаная.

Стас Ламакін: Увогуле, трэба граць на сваіх інструментах. Вось у Косці — пэйджаўская нейкая.

Косця Пыжоў: Ды не пейджаўская! (Рагочуць) Самаробная яна!

Еўрарадыё: Пра што вы гаварылі з Deep Purple?

 

Стас Ламакін: ОО, гуд шоу, гуд шоу, ха-ха, сі ю ін Кіеў, ее!

Еўрарадыё: А ў Кіеве?

 

Косця Пыжоў: Сі ю ін Москоу нэкст йіар, ее (смяюцца).

Стас Ламакін: У Кіеве мы адразу пасля свайго выступу змыліся на іншы свой выступ. Мы гралі сольнік.

Стас Мурашка: Не даслухалі нават хлопцаў.

Стас Ламакін: Мы ўжо праслухалі іх у Маскве. Два разы на адзін і той жа канцэрт цяжка хадзіць.

Еўрарадыё: Дык усё дрэнна?

 

Косця Пыжоў: Так не дрэнна! Проста мы бачылі маладыя гурты, якія адрываюцца і рвуць. А гэта ўжо артэфакт. Ім час адпачываць і даць дарогу іншым.

Стас Мурашка: Іншая справа, калі б яны зараблялі канцэртамі грошы і ўкладвалі іх у маладых музыкаў, кшталту нас.

Косця Пыжоў: Яны стаміліся. Вось і ўсё.

Еўрарадыё: Пасля канцэрту ў Кіеве ў вас павінна была адбыцца размова пра магчымы сумесны тур...

 

Стас Ламакін: Так. Але гэта размова не канкрэтна з гуртом, а з мэнэджмэнтам. А ён пераносіцца ў пошту.

Еўрарадыё: З кім яшчэ хочацца сыграць на адной сцэне?

 

Стас Мурашка: З “рычагамі”.

Стас Ламакін: Так. Я вось таксама адразу пра іх падумаў.

Косця Пыжоў: “Рычагі” — гэта што такое? Вы скажыце, каб людзі ведалі.

Стас Ламакін: Rage Against the Machine.

Косця Пыжоў: А я — з Адэль.