Жанчына, прыкрыйся! Беларускі пасварыліся праз публічнае кармленне грудзьмі
Калаж з фатаграфій ўдзельніц у флэшмобе.
Зачынальніцай холівару сярод беларусаў стала вядомая блогерка Ніка Сандрас. І ўжо не ў першы раз. Мастачка абурылася тым, што ёй непрыемна глядзець на тое, як жанчыны, "дэманстратыўна вываліўшы грудзі", кормяць сваіх дзяцей. Бо можна гэта зрабіць менш задзірліва! І тут пачалося.
“Я чытаю шмат жаночых старонак у "Інстаграме", і там часта абмяркоўваецца пытанне вар'яцтва жанчын, якія нараджалі, якія менавіта дэманстратыўна «вывальваюць» грудзі, лаюцца, мяркуюць, што ўвесь свет павінен перад імі схіляцца. Мне не шанцуе, у "Інстаграме" я ўвесь час натыкаюся на гэтую "дзіч" і бачу, што гэты мэйнстрым завалодвае розумамі маладых мам, і мяне гэта палохае. Хадзіць з голымі грудзьмі, рабіць кактэйлі са сваёй плацэнты і піць — гэта за межамі майго свету”, — патлумачыла сваю пазіцыю Ніка Сандрас.
У сацсетках пачаўся фотафлэшмоб #демонстративновывалила
Беларускія маці абурыліся і наладзілі ў піку Ніцы Сандрас флэшмоб з хештэгам #демонстративновывалила. Узрушаныя жанчыны пачалі публікаваць у сацсетках фатаграфіі, на якіх яны кормяць грудзьмі сваіх дзяцей.
Пасля першапачатковы пост, які стаў прычынай флэшмобу, быў выдалены. А Ніка Сандрас напісала новы пост, дзе яна паспрабавала растлумачыць сваю пазіцыю:
“Думка першая. Карміць дзіця грудзьмі ў публічным месцы — ГЭТА НАРМАЛЬНА. Сучасныя мамы носяць спецыяльныя адзежы, якія дазваляюць прыкласці немаўля да грудзей і пакарміць. Гэта сучасна. Гэта міла. Гэта пяшчотна. Толькі ідыёты могуць крывіць нос пры выглядзе мамы, якая корміць.
Думка другая. Карміць немаўля, ДЭМАНСТРАТЫЎНА вываліўшы голыя грудзі на ўсеагульны агляд, — непрыстойна. Ёсць жанчыны, якія робяць гэта нават з нейкім нездаровым выклікам. Так званыя "яжмаці" лічаць, што могуць дзе заўгодна і што заўгодна рабіць і ўвесь свет ім нешта павінен.
Я напісала, што ДЭМАНСТРАТЫЎНАЕ агаленне мяне раздражняе і робіць блага. Я не ведаю, чаму нельга прыкрывацца. Навошта з гэтага інтымнага працэсу рабіць перформанс і відовішча?”.
“Зграі вар'яцкіх "яжмаці" існуюць толькі ў галовах некаторых людзей”
Да гэтага моманту беларускіх маці ўжо было не спыніць. Яны на ўсю моц публікавалі фатаграфіі кармлення грудзьмі і дзяліліся сваім меркаваннем пра гэта.
Ксенія Суша лічыць, што мацярынства ўсім даецца па-рознаму і што хоць гэта нялёгка і цяжка, але ўсё ж шчасце. Падтрымка і прыняцце не будуць лішнімі ні для адной маладой мамы:
“Зграі вар'яцкіх "яжмаці", мне здаецца, існуюць толькі ў галовах некаторых людзей — гэта пра нейкія асабістыя комплексы, хваробы, няшчасці гэтых людзей. Шчыра жадаю такім людзям фізічнага і духоўнага здароўя, паўнавартаснага шчаслівага жыцця. Упэўненая, што тады яны змогуць быць больш беражлівымі да іншых людзей, асабліва слабым, больш памяркоўнымі да тых, хто адрозніваецца ад іх і спавядае некалькі іншыя каштоўнасці”.
“Дзіўна, што права карміць грудзьмі даводзіцца адстойваць”
Юля Касоўская знаходзіць дзіўным, што жанчынам даводзіцца адстойваць права на кармленне дзяцей у грамадскім месцы:
“Мацярынства звязана менавіта з вобразам маці, якая корміць. І дзіўна, што такое святое права цяпер прыходзіцца адстойваць. Што акт кармлення ўспрымаецца перакручанымі ўяўленнямі людзей як сэксуальны або выклікае гідлівасць. І гэты аспект, як і многія іншыя аспекты мацярынства, вельмі заганяюць пад плінтус і так зацкаваных маці. Ідзіце самі хавайцеся ў туалет, каб паесці або прыкрыйце рот шалікам, паглынаючы сваю піцу.
Я карміла абодвух сыноў досыць доўга: 2.3 і 2.7 (5 гадоў на дваіх), прыкладваючы да грудзей тады, калі гэта было неабходна ім, а не па гадзінах і Споку) Мае хлапчукі не ведаюць сосак, бутэлечак і што такое "мамы няма". За гэты час я наведала мноства культурных мерапрыемстваў, семінараў і майстар-класаў, актыўна ездзіла па Беларусі, жыла ў намётах на фестывалях, лётала ў Індыю. І карміла. Больш за тое — я не ўяўляю, як магла б гэта ажыццяўляць іншым чынам”.
“Маці, якая корміць, корміць дэманстратыўна? Ідзіце лесам!”
Таццяна Кандратовіч параіла паглядзець вакол сябе і ўбачыць, што ёсць рэчы сапраўды агідныя і непрыемныя, і гэта зусім не маці, якія кормяць на вуліцы:
“Усе, хто лічаць, што мама, якая корміць, корміць дэманстратыўна (паверце, каму-небудзь што-небудзь дэманстраваць ёй хочацца менш за ўсё; паспаць, паесці ў цішыні — магчыма, дэманстраваць — дакладна не), што яна павінна прыкрыцца пялёнкай/плашч-палаткай, карміць ў прыбіральні, у падваротні ці яшчэ дзе, дзе яе ніхто не ўбачыць, таму што вам здаецца, што немаўля, якое смокча малако з грудзей (грудзі ж для сэксу і мужыкоў, так?), — гэта так жа жудасна як спаражненні або з чым там яшчэ параўноўвалі. Лесам, сур'ёзна, ідзіце лесам. Калі ў вашым свеце не адбываецца нічога горш, чым жанчыны, якія кормяць немаўлят, і жанчын гэтых трэба цкаваць (сядзі дома, і г.д.) — ідзіце лесам. Калі вам здаецца, што па горадзе тысячамі толькі і носяцца жанчыны з грудзьмі наперавес і гэта праблема, з якой трэба змагацца, апрануўшы белае паліто, то, мабыць, фокус вашай увагі зрушаны моцна не туды. Паглядзіце навокал: кормячую ўбачыце наўрад ці, агіднага шмат. Увогуле, да чаго: вось паверце, жанчына з дзіцем (асабліва з малым да года) — апошні чалавек, якога варта цкаваць, павучаць і вось гэта ўсё”
