Ці патрапіць Беларусь у зону свабоднага гандлю з ЕС?
Удзел у гандлёвых праектах праграмы "Ўсходняе партнёрства" прапануе ЕС Беларусі. Але насуперак чаканням ніводзін з іх пакуль не зацікавіў ўлады.
Еўрасаюз гатовы падпісаць з краінамі-ўдзельніцамі Ўсходняга партнёрства
дамовы аб стварэнні зон свабоднага гандлю адразу, як толькі яны будуць
да гэтага гатовыя. І выканаюць усе неабходныя ўмовы. Больш за тое, у
сферы паслуг Еўрасаюз гатовы падаць поўную свабоду прадпрымальнікам. Пра
гэта падчас канферэнцыі ў Любліне “Ўсходняе партнёрства – стратэгія на
2011 год і наступныя гады” заявіла кіраўнік прадстаўніцтва Еўракамісіі ў
Польшчы Ева Сыновец.
Ева Сыновец: “Мы гатовыя ў
першыню прапанаваць поўную свабоду арганізацыі фірм на тэрыторыі
Еўрасаюза. Прадугледжваем таксама, што ў некаторых сектарах і некаторых
відах паслуг будзе пададзены 100% доступ да рынкаў ЕС. Але ў такім
выпадку дзяржавы-партнёры павінны будуць цалкам прыняць і адаптаваць
палажэнні Еўрасаюза. Важна разумець, што сектар фінансавых паслуг
ахоплены менавіта такім падыходам”.
А
гэта азначае, што ўсё заканадаўства краін-партнёраў павінна адпавядаць
заканадаўству Еўрасаюза. Нагадаем, што ў праграме "Ўсходняе партнёрства"
бяруць удзел шэсць краін: Беларусь, Украіна, Малдова, Арменія, Грузія і
Азербайджан.
Калі пра “поўную свабоду арганізацыі фірм” Еўрасаюз
пачаў казаць зусім нядаўна, то пра зоны свабоднага гандлю гаворка ідзе
даўно. Вось толькі Беларусі ўдзел у гэтых праграмах пакуль “не свеціць”.
На гэта, кажа Ева Сыновец, ёсць дзве прычыны. Найперш, увесь
гандаль у Еўрасаюзе рэгулюецца юрыдычнымі рамкамі Сусветнай арганізацыі
гандлю. А Беларусь туды не ўваходзіць, што замінае юрыдычна аформіць
адносіны ЕС і нашай краіны ў сферы гандлю. Да таго ж, Беларусь нават не
праявіла цікавасці да гэтай прапановы – стварэння зоны свабоднага
гандлю. У той час, калі ўсе астатнія краіны прыкладаюць вялізныя
намаганні для ажыццяўлення гэтага праекта ЕС. Украіна ўвогуле стаіць ля
самых дзвярэй такой зоны.
Ева Сыновец: “Што тычыцца
Беларусі, то тут наш удзел не дайшоў да этапу абмеркавання магчымасці
ўзгаднення варыянтаў дамовы. Бо няма нават ратыфікацыі дамовы аб
партнёрстве і супрацоўніцтве”.
Дамова гэтая, між іншым, была складзеная яшчэ напачатку 1990-х гадоў мінулага стагоддзя. Але беларускі бок яе так і не падпісаў.
Здавалася
б, што жыць і гандляваць паспяхова можна і без гэтых дамоў. Па
афіцыйных звестках гандаль Беларусі з ЕС і так складае каля 40% ад усяго
знешняга гандлю нашай краіны. Вось толькі эканаміст Аляксандр Чубрык перасцерагае ад эйфарыі на гэты конт.
Аляксандр Чубрык: “Акрамя
Ўкраіны і Грузіі ўсе астатнія краіны-партнёры маюць прыблізна 42-43%
гандлю з ЕС. Але калі адсюль выключыць нафту і нафтапрадукты, то ўбачым,
што, напрыклад, у Беларусі і Азербайджана доля экспарту ў ЕС значана
скарачаецца”.
І
калі раптам наша краіна страціць магчымасць гандляваць у ранейшых
аб’ёмах з ЕС энерганосьбітамі, то ад нашага “вялікага” гандлю на Захад
застанецца толькі ўспамін.
Каментуючы гэты прагноз эксперт з Каралеўскага ўніверсітэта Белфаста Алена Гнедзіна
заўважыла, што не толькі магчымасці пашырэння аб’ёмаў гандлю дае дамова
“аб зонах свабоднага гандлю”. Найперш, гэта – стымул для рэфармавання
эканомікі. Што, па падліках адмыслоўцаў, у самы кароткі тэрмін прывядзе
да росту ўзроўню жыцця на 4%.
Еўрарадыё
пацікавілася ў экспертаў, ці не зашкодзіць Беларусі на шляху да такой
эканамічнай еўраінтэграцыі яе ўдзел у Мытным саюзе. На думку Аляксандра Чубрыка, трэба цікавіцца, ці доўга гэты Мытны саюз праіснуе.
Аляксандр Чубрык: “Пакуль
Беларусь не атрымала таго, чаго жадала атрымаць дзякуючы Мытнаму саюзу.
Яна хацела атрымаць танныя энерганосьбіты. Іх няма. І зараз відавочна,
што калі мы ўвядзем у зоны свабоднага гандлю, то атрымаем значна больш,
чым калі застанемся ў рамках Мытнага саюза. І мне падаецца, што сёння
існаванне Мытнага саюза не з’яўляецца сур’ёзнай праблемай”.
У
сваю чаргу віцэ-міністр замежных спраў Польшчы нагадаў, што ў 2011
годзе яго краіна будзе старшынстваваць у ЕС. І паабяцаў, што Польшча
будзе рабіць усё магчымае для таго, каб далучыць Беларусь да працэсаў
еўраінтэграцыі. Галоўнае, каб на гэта была палітычная воля афіцыйнага
Мінска.