Сок з мыш'яком і самы стары чалавек на зямлі — #ІхНоравы

Тынісвуд нарадзіўся ў 1912 годзе ў Ліверпулі. Падчас Другой сусветнай вайны ён працаваў на адміністрацыйнай пасадзе ў войску, потым быў бухгалтарам, а ў 1972-м выйшаў на пенсію.

Са сваёй жонкай Джон пражыў 44 гады. Яна памерла ў 1986 годзе. У пары ёсць дачка па імені Сьюзан, якая нарадзілася ў 1943-м. Яна ўжо стала бабуляй, а Тынісвуд — прадзедам.

Усё жыццё мужчына заўзее за футбольны клуб "Ліверпуль". Ён перажыў 24 прэм'ер-міністраў на пасадзе, а таксама праўленне Лізаветы II. У кожны свой дзень нараджэння, пачынаючы з 2012 года, Тынісвуд атрымліваў ад яе віншавальную паштоўку.

Доўгажыхар зусім не турбуецца наконт узросту і не адчувае яго.

— Не магу ўзгадаць ніякіх асаблівых сакрэтаў, якія б у мяне былі. У дзяцінстве я быў даволі актыўным, шмат хадзіў пешшу. Ці ёсць паміж гэтым нейкая сувязь, я не ведаю. Але па-мойму, я ні ад каго нічым не адрозніваюся. Зусім не адрозніваюся, — прызнаецца мужчына.

Зараз Джон Альфрэд Тынісвуд з'яўляецца рэкардсменам Кнігі рэкордаў Гінеса. Ён змяніў Хуана Вісэнтэ Перэса з Венесуэлы, які пражыў 114 гадоў і памёр у красавіку.

Спецыялісты прыйшлі да высновы, што драпанне дзвярэй і спробы прасунуць лапы ў шчыліну паміж дзвярыма і падлогай звязаныя з асаблівасцямі псіхалогіі гадаванцаў.

Прыроджаная цікаўнасць і страх страты доступу да звыклых для іх памяшканняў прымушаюць кошак дзейнічаць актыўна, калі яны сустракаюцца з зачыненымі дзвярыма.

Закрытыя дзверы закранаюць адразу некалькі важных для кошак аспектаў. Яны абмяжоўваюць іх свабоду перамяшчэння, пазбаўляюць кантролю над тэрыторыяй, а таксама ўносяць змены ў абстаноўку, да якой яны прывыкаюць.

Кошкі не ўспрымаюць дзверы як часовую перашкоду, таму любая страта доступу прымаецца імі як пастаянная.

Дырэктар? Пайшоў ты, дырэктар!

З 26 жніўня работнікі кампаній у Аўстраліі атрымалі права не адказваць на званкі і паведамленні ў непрацоўны час.

На такую пастанову ўлады натхніліся вынікамі леташняга сацыяльнага апытання. Аказалася, што ў сярэднім аўстралійцы звышурочна працуюць амаль 12 дзён на год, не атрымліваючы за гэта аплату.

Да канфліктаў наконт кантактаў па-за працоўным часам будзе падключацца Камісія па справядлівых працоўных адносінах. Яна праверыць, ці была абгрунтаванай адмова супрацоўніка быць на сувязі, і, калі працадаўца сапраўды турбуе падначаленых у асабісты час, запатрабуе спыніць гэта.

У выпадку невыканання патрабаванняў камісіі закон прадугледжвае штрафы: да 19 тысяч аўстралійскіх долараў — для супрацоўніка і да 94 тысяч — для кампаніі.

Аналагічная норма ўжо дзейнічае ў больш чым 20 краінах Еўропы, а таксама ў Лацінскай Амерыцы.