З Дудзём, але без Little Big: як на Баравой прайшоў фестываль "Рок за Баброў"

3 жніўня на аэрадроме Баравая прагрымеў 12-ты фестываль "Рок за Баброў". Арганізатары горда называюць яго галоўнай падзеяй лета і кажуць, што ў гэтым годзе на фэст прыйшло больш за 50 тысяч чалавек.

Разам з вядучым Аляксандрам Памідоравым у гэты раз на сцэну падняўся расійскі журналіст Юрый Дудзь. Ён пераняў мікрафон у Памідорава пасля 15:00 і прадставіў першы расійскі гурт — "Порнафільмы". Кажучы пра музыкаў, Дудзь узгадаў пратэст у Маскве, які праходзіў у адзін час з фэстам.

"Так выйшла, што калі такая дзвіжуха ў нашай краіне пачынаецца, артысты, у тым ліку рок-артысты, яны дзеляцца на дзве групы, на дзве катэгорыі. Першая катэгорыя хавае свой язык паміж булкамі, баючыся згубіць кавалачак хлеба, баючся раззлаваць некага наверсе. Ну і ўвогуле паводзіць сябе "так сабе". А другая катэгорыя, яна, натуральна ж, мінімальная, яна невялікая. Гэта артысты, якія працягваюць называць рэчы сваімі імёнамі, і ў творчасці, і не ў творчасці, самымі рознымі спосабамі, дасяжнымі ім", — сказаў Дудзь.

Адзін з гуртоў, які "не баяўся і не баіцца", на думку Дудзя, гэта "Порнафільмы".

"Гэта гурт, які памятае, для чаго існуе рок-музыка. Рок-музыка існуе для таго, каб нагадваць людзям пра ідэалы, а дзяржаве — пра абавязальніцтвы". 

Адказваючы на пытанні беларускіх журналістаў, Дудзь распавёў, што ў Беларусі ёсць два чалавекі, у якіх ён хацеў бы ўзяць інтэрв'ю.

"Ёсць дзве беларускія зоркі, адна са знакам плюс, іншая — са знакам мінус, з якімі б я хацеў пагутарыць. Гэта Сяргей Міхалок і Аляксандр Лукашэнка".

Падчас фэсту Дудзь выходзіў фатаграфавацца з людзьмі, а за сцэнай з ім прасілі сфатаграфавацца работнікі хуткай і супрацоўнікі АМАПу.

Сёлета "Рок за Баброў" стартаваў рана: у 11:00 на сцэну ўжо выйшла каманда Panska Moc (беларусы традыцыйна адкрылі фестываль). За імі запальвалі Dlina Volny, а пасля Баравую "разносіў" мінскі бунтар Бакей. Затым на сцэну падымаліся Milmars, "Петля Пристрастия" і "Дай Дарогу!".

На ўваходзе, як і ў мінулым годзе, утварылася вялізная чарга. Праўда, рухалася яна хутка, людзі практычна не стаялі на месцы. Фуд-корт таксама парадаваў: па словах арганізатараў, ён быў павялічаны ў паўтара раза. І ў гэта ахвотна верыцца: тут чэргі былі невялікімі, ежа смачная і разнастайная, вада і піва не заканчваліся (ваду ў невялікай колькасці можна было прыносіць і з сабой, праўда, незразумела, чаму без крышак). Але праблему з аплатай картамі вырашыць так і не атрымалася. Часта аплата не праходзіла з-за кепскага злучэння. З туалетамі ўсё таксама засталося амаль нязменна: нягледзячы на ​​тое, што іх было шмат, у чарзе людзі стаялі па 20 хвілін. А вакол пісуараў (не ўсе мужчыны, дарэчы, былі гатовыя вось так прылюдна спраўляць патрэбу) утварыліся рэкі і азёры з мачы. 

За некалькі гадзін да выступлення Little Big стала вядома, што вакаліст гурта Ільіч (Ілья Прусікін) моцна захварэў, таму музыкі не змогуць выступіць на фестывалі. Пазней Юрый Дудзь распавёў, што гурт прыехаў у аэрапорт Пулкава і нават здаў багаж. Але Ільічу стала горш, і ён прыняў рашэнне застацца ў Піцеры. Музыкі таксама адмянілі канцэрт у Амстэрдаме.

Расійскія музыкі 25/17 перад сваім выступам некалькі хвілін стаялі за сцэнай і распяваліся. Калі трэба было ўжо выходзіць, вакалісты Антон Заўялаў (Антом) і Андрэй Пазднухоў (Бледны) моцна абняліся. Падчас выступу "Бледны" спускаўся за сцэну папаліць. А ў натоўпе часам можна было пачуць незадаволеныя рэплікі пра тое, што арганізатары самы лепшы час аддалі гасцям, і многія наведвальнікі не паспелі на "Пятлю" і "Дай дарогу!".

Музыкі гурта "Мумий Тролль" і Ліза "Монеточка" папрасілі не здымаць іх з фотапіта (месца пад сцэнай, дзе працуюць фотажурналісты). Ліза была шматслоўнай, казала, што Мінск — гэта сталіца трэшу і сучаснага мастацтва. Распавядала пра тое, што нам не зразумець, як у яе краіне блогераў за палітычныя выказванні саджаюць у турму, і прымусіла беларусаў "са шчырай любоўю" крычаць "Беларусь" падчас песні "Разбитый ковчег". Ілля Лагуценка, наадварот, быў стрыманы, а на "Медведице" аддаў мікрафон публіцы, і што там пачалося!

Прыкладна ў 21:30 на сцэну выйшаў Сяргей Міхалок з калектывам "Ляпіс-98". Музыкі выканалі хіты гурта "Ляпіс Трубяцкой", а ў перапынках паміж песнямі Міхалок, як і заўсёды на канцэртах, "задзвігаў" філасофскія, часам вельмі доўгія прамовы, у якіх прамільгнула, што "старая малпа зноў "развязала"". Калі гэта і праўда, то на выступе каманды гэта ніяк не адбілася: яна гучыць ідэальна, а Міхалка, здаецца, прэ, як ніколі.

У другой частцы выступу Міхалок запрасіў на сцэну удзельнікаў BRUTTO Віталя Гуркова, які нядаўна зноў стаў чэмпіёнам свету па тайскім боксе, і Пецю "Бусла". Разам з імі было выканана некалькі песень гурта. Завяршылася выступленне песняй "Грай", якую "нібыта Міхалок больш не спявае". Падчас гучання "Грай" у натоўпе нечакана з'явіўся бел-чырвона-белы сцяг.

Увогуле на выступе "Ляпісаў" было адчуванне, што ўсе 50 тысяч чалавек, якія прыйшлі на "Рок за Баброў", прыйшлі менавіта на Міхалка. "Яблони", "Ты кинула", "Евпаторию", "Капитал", "Манифест","Ня быць скотам" спяваў хорам увесь аэрадром, пры тым, як равеснікі Міхалка, так і іх дзеці. Да таго ж стала зразумела, што большасць беларускіх фэнаў нават не думала папракаць Міхалка ў "здрадзе палітычным ідэалам", па-ранейшаму лічачы музыканта артыстам №1 у Беларусі.

Фестываль "Рок за Баброў" мусіў скончыцца у 23:45. Але нягледзячы на ​​тое, што з лайн-апа выпаў выступ Little Big, і, здавалася б, усё пойдзе хутчэй, хэдлайнер Баста (Васіль Вакуленка) выйшаў на сцэну ў 23:30 і выступаў перад публікай да 00:30. Падчас выступу Баста сказаў, што Беларусь для яго не чужая краіна і нагадаў, што ў дзяцінстве жыў у Дзятлаўскім раёне Гродзенскай вобласці.

Праўда, ужо пасля выступу "Ляпісаў" публіка пачала актыўна рухацца да выхаду: метро працуе да 00:40, і да яго яшчэ трэба дабрацца. Пасля заканчэння фестывалю з'ехаць з Баравой было праблематычна не гледзячы на ​​тое, што побач на прыпынку людзей чакала шмат аўтобусаў і маршрутак. Усе яны былі перапоўненыя. Зразумела, што 50 тысяч чалавек не так проста вывезці! Таксі таксама было выклікаць немагчыма, у выніку наведвальнікі "Року за Баброў" ішлі ў горад пешшу, а там карысталіся каршэрынгам або ехалі дадому на колабайках. Стомленыя, але з ветрыкам і настроем!