"Гурзуф": паветра, якім дыхае акардэон

А таксама пра культурны абмен з замежжам, тлумачаць, чым еўрапейская публіка адрозніваецца ад нашай і прадказваюць беларускай альтэрнатыўнай сцэне добрую будучыню.

Еўрарадыё: У вас толькі адзін альбом. За 5 гадоў існавання гурта гэта зусім няшмат...

Арцём Залескі (А.З.): Увесь гэты час "Гурзуф" быў жывым, канцэртным гуртом. Таму і альбом пакуль толькі адзін. І нават яго мы планавалі як энергічны і жывы. Запісалі яго на тон-студыі "Масфільму" у 2007 годзе. Пісалі хутка, у рэжыме канцэрту. Без накладанняў і іншых гукавых эксперыментаў. За 11 гадзінаў аджыгралі нашую канцэртную праграму ў некалькі дубляў.

А зараз рыхтуем другую плытку, якая будзе адрознівацца ад першай іншым падыходам да гуку, да кампазіцыі. Там можна будзе пачуць запрошаных музыкаў. Кантрабас, перкусія, духавыя інструменты і гэтак далей. Мы ўважліва аналізуем кампазіцыю, эфекты.

— Зараз альбом пішацца не "у лінію", а па асобных партыях?

А.З.: Па партыях. Цікава прыглядацца да дробязяў. Бо музыка ў нас інструментальная. Яе характар невербальны, метафізічны. Таму важна не проста перадаць энергію, але перадаць яе на розных узноўнях, за кошт розных тэмбраў, афарбовак, таноў. Бо першы альбом — гэта проста акустычнае гучанне акардэона, акустычнае гучанне бубнаў. На другім альбоме будзе не толькі акустыка.

— Што змянілася ў музыцы "Гурзуф" за апошні час?

А.З.: Мы набраліся досведу і ведаў. Пачалі паціху эксперыментаваць з рознымі электроннымі прыладамі і прыйшлі да цікавых тэхнічных рашэнняў.

— А як наконт таго, каб папрацаваць над саундтрэкамі?

А.З.: У прынцыпе, усё, што ў нас ёсць зараз, можна разглядаць як саундтрэк. Але дагэтуль мы не маем адэкватных прапановаў... А па-другое, Ягор Забелаў ужо некалькі гадоў з'яўляецца, так бы мовіць, штатным кампазітарам. Ён піша музыку да спектакляў Мінскага тэатра лялек.

— Песні на французскай мове з'явіліся пад уплывам "Серебряной свадьбы" ці пасля гастроляў у франкамоўных краінах?

Ягор Забелаў (Я.З.): Яны з'явіліся пад уплывам Зінедзіна Зідана.

А.З.: Так, Зінедзін Зідан настолькі нас уразіў, што патрэбныя словы з'явіліся самі сабою.

— Ці адрозніваецца беларуская публіка ад замежнай?

Я.З.: Так! Нашай — менш!

А.З.: Розніца ў тым, што ў нас не так шмат мерапрыемстваў адбываецца. Еўропа ўключаная ў цікавы і складаны культурны ўзаемаабмен, сінтэз. Вельмі шмат культур пераплеценыя ў еўрапейскіх краінах. І гэта можна ўбачыць не толькі на прыкладзе музычных фэстаў, але і слухаючы асобныя гурты! Усё гэта дае магчымасць еўрапейскаму чалавеку за адзін тыдзень наведаць безліч мерапрыемстваў, пазнаёміцца з вялікай колькасцю музычных інтэрпрэтацый і адчуць, што музыка, насамрэч, зусім не прывязаная да формы! не прывязаная да стылю, да фармальных умоўнасцяў.

А ў нас, пакуль што, на жаль, няма ўзаемаабмену з навакольным светам. Да нас даязджаюць асобныя артысты, з пэўных прычынаў. Гэта стварае ў публікі нейкае стэрэатыпнае ўяўленне пра пэўныя музычныя праявам. Людзі асцяроднічаюць. Але я для сябе адчуў, што людзі паўсюль вельмі чула ставяцца да плыні энергіі, які праяўляецца ярка. У гэтым сэнсе я розніцы не бачу.

Натуральна, еўрапейская публіка больш падрыхтаваная, больш лабільная. Ды папросту больш чула. Дзеці з маленства маюць магчымасць хадзіць на фэсты і слухаць самыя неверагодныя альтэрнатыўныя гурты. Менавіта ў Еўропе мы пабачылі, што насамрэч альтэрнатыўная музыка з сябе ўяўляе. Бо тая еўрапейская і амерыканская альтэрнатыўная музыка, якая даязджае да нас — гэта ўсё роўна адфільтраваная, выбраная, раскручаная пэўнымі лэйбламі — няхай, і альтэрнатыўнымі — але раскручаная.

— Як можна змяніць гэтую сітуацыю?

А.З.: Я думаю, гэта пытанне часу. Думаю, што ўжо хутка... Дзякаваць Богу, фэсты праходзяць, і ўвесну, і ўлетку, і ўвосень. І граюць розныя гурты.

— Ці ёсць будучыня ў беларускай альтэрнатыўнай сцэны?

А.З.: Ды ўсё добра. У нас заўжды было шмат яркіх і цікавых людзей. Але толькі зараз усе пачалі здзіўляцца, бо толькі зараз у свету, які навокал, з'явілася магчымасць паглядзець на Беларусь. У пэўны момант вельмі дапамог інтэрнэт, і ў Расіі была такая рэакцыя: "Прарыў! У Беларусі з'явілася альтэрнатыўная сцэна!!!" А ў Беларусі заўжды былі цікавыя гурты, цікавыя аўтары і выканаўцы. Заўжды! І зараз ёсць іх яшчэ шмат — невядомых і незнаёмых.

Проста нарэшце наладзіўся гэты ўзаемаабмен з замежжам, нашыя гурты пачалі ездзіць туды граць канцэрты. Глядзець, як шоу-бізнэс арганізаваны ва ўсім свеце. За апошнія 5 гадоў адбыўся неверагодны выбух. З'явілася магчымасць даносіць сваю музычную інфармацыю непасрэдна да слухачоў. Пазбягаючы розных трэціх асобаў, якія заўжды перашкаджалі і працягваюць перашкаджаць. Лэйблы, розныя медыі: радыё, тэлебачанне — і гэтак далей.

Сітуацыя развіваецца. Усё будзе добра! Я вельмі рады, што беларускія гурты вельмі добра прымаюць на неверагодных прасторах! Я не чакаў такога. Каб без усялякай падтрымкі беларускія гурты маглі ездзіць граць туры ў Сібіры, на поўдні Расіі, у Еўропе ў самых нечаканых месцах і карыстацца папулярнасцю! І казаць: мы з Мінску, з Беларусі!

— Дык а чым лэйблы дрэнныя?

А.З.: Дык людзям не патрэбныя ніякія паслугі пасярэднікаў. ім патрэбная чыстая энергія. Яркая і індывідуальная.

Я.З.: Усё пераламілася даволі дзіўна. што датычыцца мяне, дык я гадаваўся на нармальнай музыцы. Полечкі, вальсочкі. Агулам, класіка. і ніколі не мроілася нават, што ўсё гэта можа выліцца ў тую музыку, якой мы займаемся зараз. Музычная адукацыя — такая штука... Ідзе неперарыўнай плынню, і з яе складана выбрацца. Але з дапамогай сяброў я здолеў зачапіцца за іншае, і яно сталася насолькі моцным, што... Асэнсаванне таго, што адбывалася ўнутры гэтай новай плыні, дало такі штуршок, што...

А.З: А каго ты любіш слухаць?

Я.З.: Я люблю слухаць Арцёма... Гэта выдатна! А калі шчыра — люблю групу Nirvana!

А.З.: Насамрэч, Nirvana вельмі істотна паўплывала на гурт "Гурзуф". неўзабаве пасля таго, як мы пазнаёміліся і пачалі рэпетаваць, у Мінску было мерапрыемства, прысвечанае якраз гурту Nirvana. Мы падумалі, што было б няблага зрабіць кавер, і раптам высветлі, што 2005 год, а Ягор не ведае пра такі гурт!

Я.З.: Я ж вам ужо патлумачыў, чаму так адбылося!

А.З.: Ну вось, я выдаў яму заслуханы да дзірак дыск. І пасля таго, як Ягор паслухаў Nirvana, ён столькі ўсяго адразу напрыдумваў! А для таго мерапрыемства мы зрабілі кавер на "Lounge Act". І дагэтуль яго часам граем на канцэртах.

— А які ваш ідэальны слухач?

А.З.: Гэта кожны з вас. Кожны чалавек. Бо музыка — гэта больш, чым форма, чым стыль. Музыка — гэта, мы лічым, субстанцыя, якая перадае энергію. Універсальны спосаб камунікацыі паміж людзьмі. людзі могуць не разумець адзін аднаго, размаўляць на розных мовах. Мець рознае выхаванне. Але музыка дасць ім магчымасць перадаць энергію. Нашая адвечнасць якраз і ёсць у той энергіі, якая ў нас знаходзіцца, гарыць. Музыка дае гэтую энергію захаваць. Гэта для кожнага чалавека. Гэта працуе ў прынцыпе.

Музыка — рэч цярплівая як вада. Яна можа быць заключаная ў трубы і абслугоўваць чалавеку. Музыка таксама можа быць заключаная ў стылі і абслугоўваць — эмоцыі і пэўныя мэты. Але, па вялікім рахунку, яна нікому нічога не абавязаная. Яе прызначэнне — энергія.

Чаму "Гурзуф"? Гэта не сэнсавае значэнне. не вербальнае, а гукавое. Паветра, якім мы ўсе дыхаем — я дыхаю, Ягор дыхае — праходзіць праз мяхі акардэона і ператвараецца ў гук. І ўжо нясе цалкам іншы сэнс тым людзям, якія гэтым паветрам толькі што дыхалі. І "Гурзуф" — гэта дыханне гэтага акардэона. Не геаграфія, не сэнсы — а гукі, якія пераплятаюцца ў вібрацыі.

Даведка Еўрарадыё: Гурт "Гурзуф" утварыўся ў 2005 годзе ў Мінску. Ад пачатку гэта быў дуэт: Ягор Забелаў — акардэон, Арцём Залескі — бубны. "Хаця мы і спрабавалі эксперыментаваць з іншымі музыкамі — Дзякаваць Богу, сіметрыя перамагла!" — кажа з гэтай нагоды сп. Залескі. Гурт актыўна канцэртуе па-за межамі Беларусі: Францыя, Партугалія, Польша, Германія, Нідэрланды, Бельгія, Швейцарыя... У бліжэйшым часе музыкі плануюць зладзіць вялікі канцэрт на Радзіме і выдаць другі альбом.