Палітвязень: Сваруся, калі кажуць, што ўсе мянты кончаныя

Дзмітрый назваў нам імёны супрацоўнікаў, якім удзячны за тое, што выжыў у ШІЗА. Сказаў так: "Хай у вас застануцца гэтыя прозвішчы, калі-небудзь і іх можна будзе апублікаваць".

Вы ўжо чыталі ў нас на сайце гісторыю пра тое, як Дзмітрый пакахаў супрацоўніцу спецаддзела, пакуль адбываў пакаранне на "хіміі" пад Віцебскам. Але за час зняволення на некалькі месяцаў рамантыкі прыпалі 110 сутак "падвалаў". Цяпер мы раскажам пра гэта.

Дапамагчы Дзмітрыю можна тут.

“Давалі пагрэцца ў душы і большы матрац”

У снежні Дзмітрый упершыню зайшоў у камеру штрафнога ізалятара — ён знаходзіўся ў памяшканнях віцебскага СІЗА №2. Абрамук быў адзіным, у каго з сабой не было курткі, а яшчэ — адзіным "першаходам". Гэта значыць, што да гэтага ў яго не было судзімасці.

— Са мной у камеры сядзелі "другаходы" [раней судзімыя. — Еўрарадыё]. Наогул другаходаў да першаходаў саджаць нельга. Аказалася, мяне адправілі да іх, каб яны мяне "выхавалі і запалохалі".

На судах я не прызнаў сваёй віны — мне няма ў чым прызнавацца. Начальнік ПУАТ-9 Эдуард Мачэча, як мне пазней расказалі, хацеў, каб я пайшоў на пагадненне. Маўляў, нядобра, на "хіміі" адзін Абрамук не прызнае віны, і ўсе на яго глядзяць адкрыўшы рот — што гэта такое?

Сам такога кроку ён бы не зрабіў — заўсёды кудысьці тэлефанаваў і вельмі нерваваўся. Асуджаныя расказвалі мне, што чулі: начальнік упраўлення высмеяў яго і даў зялёнае святло. То-бок дазволіў зрабіць усё, каб зламаць мяне.

Але ў ШІЗА мне трапіўся добры чалавек. Ён не быў палітвязнем, але ў ПУАТ-11 быў адным з тых, да каго прыслухоўваюцца і паважаюць. Ён да мяне пранікся. Калі яго пыталі пра мяне — маўляў, ці вырабляецца Абрамук, ці паставілі яго на месца — ён адказваў, што мы сябры. Што я добры чалавек.

Тэрмометраў у памяшканні не было, так што Дзмітрый не можа лічбай адказаць, якой была тэмпература ў памяшканні ШІЗА. Але можа вельмі ясна апісаць гэтую тэмпературу.

— Уначы ляжыш і трасешся. У прыбіральню бегаеш па 15 разоў.

За антываенную пазіцыю зняволеныя могуць трапіць з хіміі ў штрафны ізалятар.

— Мне ўвесь час пішуць журналісты: Дзіма, а можаш фота з дзяўчынай скінуць? Я кажу: хлопцы-дзяўчаты, а давайце я вам лепш раскажу пра чалавека, які ўсю зіму ў ШІЗА прабыў, бо працягвае наўпрост казаць, што ён супраць вайны, што ён падтрымлівае Украіну. Мне адказваюць: гэта добра, але нам бы лепш фота з дзяўчынай.

“Сядзіш і ведаеш: заўтра будзе нармальная змена, дадуць адагрэцца ў душы ад гэтага холаду”

— Можа, было б лепш, калі б усе гэтыя "добрыя мянты" з'ехалі з Беларусі? — пытаем.

— Я ўвесь час сваруся з праваабаронцамі, якія кажуць, што ўсе мянты кончаныя. Не ва ўсіх людзей у гэтай структуры ёсць грошы, каб разарваць кантракт і выплаціць грошы за яго — а гэта некалькі тысяч долараў. І кантракты яны заключаюць на 5 гадоў.

А яшчэ ва ўсіх у гэтай структуры ёсць даўгі. Хтосьці вінны за навучанне ў акадэміі, хтосьці мусіць выплаціць пад'ёмныя. Яны не могуць проста так пайсці. І таму, што не ведаюць, куды ісці, і таму, што не ведаюць, дзе ўзяць гэтыя грошы.

У кагосьці сем'і, хворыя бацькі, дзеці, пазыкі — я не вінавачу іх за тое, што не выкідваюць свае пасведчанні. Хай лепш яны на сваім месцы застаюцца нармальнымі людзьмі. Я б там маральна не выцягнуў без іх.

Так, мне трапляліся і жудасныя мразі, якія складалі на мяне пратаколы, правакавалі. Там прыкладна 70 мразяў на 30 нармальных людзей.

Але ты сядзіш і ведаеш, што заўтра прыйдзе змена нармальнага чалавека. І тады ты пакурыш і пагрэешся ў душы паўгадзіны, а не 5 хвілін. Паўгадзіны пастаіш у кіпені і адкіснеш ад гэтага холаду.

Нармальныя бачаць, які ты чалавек, бо чытаюць асабістую справу. А ў мяне ў асабістай справе — непрызнаная віна, і мне ні разу не прапаноўвалі супрацоўнічаць са смярдзючым операддзелам.

І ты, калі доўга сядзіш, таксама бачыш, у каго на перакуры можна спытаць за курс долара і навіны, а з кім лепш проста моўчкі пакурыць і пайсці.

За што неўзлюбілі “бчбшніка”

З усіх пратаколаў, якія былі складзеныя на Дзмітрыя за парушэнні рэжыму, ён падпісаў толькі адзін. Узімку ён збег з "хіміі", каб пабачыць сваю дзяўчыну. Гэтае парушэнне ён прызнаў — і адседзеў за яго ў ШІЗА. Але ўсё астатняе падпісваць адмовіўся.

— Ведаю, што супрацоўнікі УДВП па Віцебскай вобласці на просьбы начальніка ПУАТ-9 Эдуарда Мачэчы хацелі запісаць "пакаяльнае" відэа з маім удзелам, калі я быў ужо ў калоніі. Яны хацелі, каб я сказаў на гэтым відэа, што "бегаць з хіміі не трэба, у турме няма тэлефона і сувязі са сваякамі, я шкадую і тут, у турме, мне кепска".

Яны хацелі, каб я сказаў гэта, бо пасля маіх уцёкаў пачасціліся выпадкі самавольнага пакідання ПУАТ-9. Я прапанаваў запісаць іншае відэа: я гатовы быў сказаць, што на "хіміі" больш магчымасцяў падтрымліваць сувязь з блізкімі і больш свабоды. Але адмовіўся казаць, што мне ў калоніі кепска і што я шкадую пра ўцёкі. Таму што я не шкадаваў і не шкадую дагэтуль.

Мы не прыйшлі да згоды, так што гэтага відэа не існуе. Але я ведаю, што Мачэча дагэтуль кажа, што хутка яго ўсім пакажа — зноў хлусіць.

У штрафным ізалятары разам з Дзмітрыем сядзелі нарказалежныя, якіх на хіміі злавілі са шпрыцом. Ім за гэта далі па пяць сутак ШІЗА. У Абрамука на той момант ішлі 70-я суткі.

— А за што да вас такое "асаблівае" стаўленне?

— Я не спадабаўся кіраўніцтву "хіміі". Чаму? Людзі, зняволеныя мяне палюбілі. Ува мне ўбачылі сябра. Або лідара нейкага.

Праз валанцёраў я дапамагаў іншым палітвязням пасылкамі — мы раздавалі ўсё, што прыходзіла. А калі пасылак стала занадта шмат, пачалі дапамагаць і іншым асуджаным. Камусьці давалі вопратку, камусьці — ежу, каб не марнавалася. І людзі да мяне прывыклі і пацягнуліся.