"Здароўе ў яго было нядрэннае" — Іван Краўцоў пра стан Віктара Бабарыкі

27/04/2023 - 17:29

Іван Краўцоў / Еўрарадыё

— Мы яшчэ не ведаем, у якім стане ён знаходзіцца, — кажа Еўрарадыё прадстаўнік каманды Віктара Бабарыкі Іван Краўцоў.

27 красавіка пайшлі чуткі, што Віктар Дзмітрыевіч трапіў у бальніцу, і з раніцы гэтую інфармацыю пацвердзілі лекары. Дзе і ў якім стане палітык цяпер, ніхто не ведае.

— Была публічная інфармацыя, што стан нібыта здавальняючы, — працягвае наш суразмоўца. — Але, як мы разумеем, калі ён трапіў у бальніцу, значыць, з ім здарылася нешта рэальна сур'ёзнае.

Чутак цяпер ходзіць вельмі шмат, у тым ліку і пра тое, што да яго ўжываўся фізічны гвалт, але на гэты момант мы не можам гэта пацвердзіць, бо дагэтуль да яго ніхто не трапіў.

— СМІ пішуць, што быццам бы ў ягоных лёгкіх выявілі ваду...

— Я бачыў гэтую навіну, але, як вы разумееце, не магу сказаць, што гэта праўда. Я не кантактаваў з лекарам, і ў нас няма доступу да гэтай інфармацыі. Я бачу тое, што з'яўляецца ў публічных крыніцах, і гэта нас сапраўды вельмі турбуе.

Мы цяпер прыкладаем усе намаганні, у тым ліку гаворым з замежнымі краінамі наконт таго, што такія сітуацыі недапушчальныя. Асабліва ўлічваючы, што гэта робіцца тэндэнцыяй і вельмі многія палітвязні цяпер цярпяць прэсінг.

— Як Віктар Дзмітрыевіч жыў і адчуваў сябе апошнім часам?

— Наколькі я ведаю, здароўе ў яго было ў цэлым ніштаватае, нядрэннае. Мне здаецца, у зняволенні гэта самае важнае, таму што калі падводзіць здароўе, то робіцца нашмат цяжэй. Ён, вядома, схуднеў — яшчэ больш у параўнанні з тым, якім яго бачылі апошнім разам на судзе.

Нам таксама вядома, што ў апошнія два-тры месяцы ён вельмі часта знаходзіўся ў ШІЗА і, магчыма, нават быў пераведзены ў памяшканне камернага тыпу.

Як вы ведаеце, умовы ў ШІЗА і ў ПКТ жудасныя. Ёсць шмат інфармацыі пра тое, што там адбываецца з беларускімі палітвязнямі. Да Віктара Бабарыкі, як мы бачым, усё ўжываецца так, як і да астатніх.

Што тычыцца перапіскі, сапраўды, апошнія паўгода пачаліся сур'ёзныя праблемы. Людзі, якія яму рэгулярна пісалі, перастаюць атрымліваць адказы. Больш за два месяцы мы наогул не бачылі ніякай пісьмовай карэспандэнцыі. Хутчэй за ўсё, менавіта гэта і сведчыць пра тое, што ён знаходзіцца ў ШІЗА або ў ПКТ.

— На ваш погляд, такім чынам Лукашэнка помсціць за 2020 год ці хоча ўсіх чарговым разам напалохаць, паказаць сваю ўладу?

— Ужо больш за тры месяцы да ўсіх досыць вядомых палітвязняў ужываюцца, наколькі я разумею, падобныя меры ціску. Людзей пераводзяць у ПКТ, іх кідаюць у ШІЗА. Таму тут, напэўна, трэба падзяляць падзеі.

Ціск сапраўды стаў больш жорсткім. З чым гэта звязана, я не ведаю. Магчыма, з тым, што ў нас менш чым праз год мясцовыя выбары. Можа быць, гэта звычайнае такое абвастрэнне напярэдадні.

Іншая сітуацыя — гэта канкрэтна тое, што цяпер адбылося з Віктарам Бабарыкам. То-бок, гэта ўжо выключная сітуацыя. З-за якой прычыны ён трапіў у бальніцу, нам дагэтуль не вядома. Калі будзе вядома, напэўна, стане больш зразумела.

З іншага боку, мы ўвесь час сустракаемся з ціскам на чальцоў нашай каманды, якія знаходзяцца ў Беларусі. Пачынаючы з самага першага дня працы.

Я нагадаю, што Віктар Бабарыка быў арыштаваны яшчэ ў чэрвені 2020 года. Гэта не перашкодзіла праводзіць кампанію летам і потым працягваць сваю дзейнасць. Таму, шчыра кажучы, я не знаходжу тут сувязі паміж дзейнасцю нейкіх асобаў, палітычных актывістаў і тым, што адбываецца. Гэта, мабыць, нейкі свой план, свая логіка. На жаль, яна незразумелая вельмі часта.

— Рэзананс, які пачаўся, падобны на той рэзананс, калі трапіла ў бальніцу Маша Калеснікава. Яе нам паказалі. Тое, што яна жывая і ўсміхаецца, трохі ўсіх падбадзёрыла. Як думаеце, ці можна спадзявацца, што мы ўбачым і Віктара Бабарыку?

— Гэтае пытанне трэба адрасаваць не мне, бо ў выніку ў нас атрымліваецца гульня ў прадказанні. Што тычыцца пазітыўных момантаў, ну пра які пазітыў можна казаць, калі ў нас дагэтуль 3-4 тысячы чалавек знаходзяцца па крымінальных справах, звязаных з палітычным пераследам, у турме.

Што тычыцца Марыі, чалавек ужо больш за два гады знаходзіцца ў калоніі. Я разумею, што фатаграфіі нас, вядома, вельмі радуюць, але баюся, не вырашаюць праблему дэпрэсіі і палітычнага крызісу. Таму сітуацыя ў Беларусі вельмі цяжкая. Так, мы, вядома, усе перажываем і радуемся, але мы ж бачым, што гэтыя фатаграфіі не прыводзяць ні да якіх зменаў.

На жаль, не выконваюцца нават базавыя правы, такія як, напрыклад, магчымасць наведвання сваякамі і адвакатамі.

Дзяржава не можа забяспечыць базавую бяспеку тым, хто знаходзіцца пад вартай. Калі рэгулярна палітвязні трапляюць у бальніцу з сур'ёзнымі праблемамі здароўя, органы дэманструюць жудасную якасць працы. Гэта сведчыць пра тое, што ёсць праблемы ў тым, як дзяржава кантралюе сама сябе.

Мабыць, ужо няма і ўнутры магчымасцяў для таго, каб дзейнічаць зразумелым чынам і ў межах закона, нават у той скажонай інтэрпрэтацыі, якая маецца ў нашых апанентаў.