Упершыню на сцэне Купалаўскага паставілі спектакль па п’есе Паўла Пражко
Упершыню на сцэне Купалаўскага тэатра адбылася пастаноўка па п’есе Паўла Пражко. Галоўны тэатр краіны не адважыўся ставіць Пражко на вялікай сцэне — спектакль “Ураджай” ідзе на камернай сцэне на 4-м паверсе тэатра.
Павел Пражко — адзін з самых вострых драматургаў сучаснай Беларусі. Яго тэксты ставяць у тэатрах па ўсёй постсавецкай прасторы і ў Заходняй Еўропе, аднак дзяржаўныя тэатры Беларусі ігнаруюць п'есы беларускага драматурга. Віной таму спецыфічнасць яго твораў: яны жорсткія, мацерныя, пра самае дно жыцця.
Рэжысёрам выступіў Дзмітрый Цішко, які да гэтага рабіў пастаноўку “Каханне як мілітарызм”, таксама на камернай сцэне. Сцэнаграфіяй і касцюмамі займаўся Андрэй Жыгур.
Пра што спектакль?
Чацвёра маладых людзей апынуліся ў восеньскім садзе, на свежым паветры, пасярод багатага ўраджаю яблык. Перад імі стаіць не вельмі складаная задача — сабраць яблыкі ў драўляныя скрыні. Аднак тое, што здаецца лёгкім, на самай справе тоіць у сабе небяспеку. У садзе лётаюць куслівыя пчолы. Раптоўна можа пачацца прыступ астмы. Скрыні для яблыкаў развальваюцца прама ў руках, і яблыкі рассыпаюцца па зямлі. І яны настолькі цвёрдыя, што аж зубы ламаюцца.
Невялікую сцэну ператварылі ў скрыню для яблыкаў. Эдэмскае дрэва, развесіўшы свае фігурна-геаметрычныя галіны, самотна стаіць. Тут і там на сцэне валяюцца яблыкі, якія героі збіраюць, губляюць і спрабуюць з'есці. Хлопцы змагаюцца паміж сабой за аўтарытэт у кампаніі і за ўвагу дзяўчат. Усё заканчваецца добра, героі ядуць яблыкі і задаволена глядзяць на справы рук сваіх.
Больш істотных падзей тыдня ў выніковай праграме ЕЎРАЗУМ:
