Палац: "У Кракаве амерыканцы цэлым натоўпам набылі нашыя кампакты"
У Кракаве адгрукаталі тры канцэрты беларускіх гуртоў – “Джамбібума”, Drum Ecstasy і “Палаца”.
У студэнцкім хостэле, куды засялялі ўсіх гасцей "Тыдня Беларусі", мы і вычапілі музыкаў з гурта “Палац”. Хоць хлопцы ўжо спяшаліся на радзіму, Алег Хаменка, лідэр-вакаліст, знайшоў некалькі хвілінаў, каб паразмаўляць з Еўрарадыё – пра мінулы канцэрт, этнічную музыку, ну і, канешне, пра сам “Палац”.
Еўрарадыё: Вось выступілі вы ў Кракаве — на адкрытай пляцоўцы у старажытнай частцы горада. Наколькі вам гэта спадабалася, калі спадабалася ўвогуле?
Алег Хаменка: Ну, Кракаў не можа не спадабацца. Беларускі тыдзень у Кракаве —вельмі-вельмі цікавая і яскравая падзея. Вельмі прыемна было, што даехала шмат сяброў. Гэты тыдзень можна спакойна назваць культурнай з'явай ў жыцці горада. Ды й беларусам, я ведаю, гэта таксама было цікава. Я бачыў, што на нашым канцэрце былі не толькі палякі і амерыканцы, якія заўсёды гуляюць па «старым мясце». Было і шмат нашых.
Еўрарадыё: Як табе ўвогуле арганізацыя?
Алег: З гэтым тыднем усё, я лічу, добра. І падрыхтоўка, і калектывы цікавыя запрасілі. Адзінае – не хапіла крыху рэкламы. І я ведаю чаму так сталася: не вельмі шмат было арганізатараў, іх тут толькі некалькі чалавек.
Еўрарадыё: Але, калі шчыра, табе не падалося, што людзей было замала для такой падзеі?
Алег: Я не пагаджуся. Не пагаджуся таму, што трэба разумець розніцу – калі мы граем на спецыяльных пляцоўках і калі ў самым цэнтры горада, дзе ёсць сур’езныя абмежаванні па гуку. Тым больш у Кракаве цэнтр – не проста нейкае гістарычнае месца, гэта сапраўдны музей. І што вы думаеце, у такім музеі можа сабрацца 100 тысячаў і араць як шалёныя?
Калі суаднесці ўсе гэтыя моманты, можна сказаць, што, наадварот, было вельмі шмат народу. Мы думалі, што прыйдзе значна менш. Таму мы вельмі задаволеныя.
Еўрарадыё: Давай цяпер пра “Палац” пагаворым. Як бы ты сам сказаў, якую частку беларускай культуры прэзентаваў твой гурт?
Алег: І мову, і манеру спяваць, то бок музычныя і гістарычныя беларускія традыцыі. Яны ж такія выбітныя! Іншая справа, што мы не ўсё ведаем. У Беларусі нават не ўсё ведаем. Нездарма ёсць цікаўнасць рабіць такія тыдні. І, канешне, хацелася, каб такія падзеі рабіліся не толькі некаторымі заахвочанымі людзьмі з Беларусі, а каб была цікаўнасць і самой краіны.
Еўрарадыё: Песні, якія гучалі – вы іх спецыяльна падбіралі да кракаўскага канцэрту, ці гэта быў стандартны набор?
Алег: Толькі адну песню мы гралі спецыяльна – не буду называць якую. Усе астатнія часцяком гучаць на нашых выступах, на фестывалях, розных імпрэзах.
Еўрарадыё: Мне падаецца, што спецыяльная – гэта была “Калядная”.
Алег: Неее! Спецыяльна пра дзевак было вельмі шмат песен! (смяецца).
Еўрарадыё: Я разумею, па Кракаве столькі прыгожых дзяўчат гуляе...
Алег: А падыходзяць толькі нашыя і амерыканскія.
Еўрарадыё: Што гэта яшчэ за гісторыя з амерыканскімі дзяўчатамі?
Алег: Нам проста было смешна, што пасля канцэрту набылі нашыя кампакты менавіта амерыканцы — цэлым натоўпам. А палякі неяк… не. Праўда, мяне гэта вельмі здзівіла, такога раней не было.
Еўрарадыё: А як было?
Алег: Раней як раз палякі набывалі больш за ўсіх.
Еўрарадыё: Арганізатары казалі пра тое, што гэта фэст беларускай сучаснай культуры. Як ты лічыш, можна казаць пра «сучаснасць» у дачыненні да «Палацу»?
Алег: Безумоўна, гэта погляд ужо сённяшні. Погляд і на фальклор, і на аўтэнтычныя здабыткі. Мы сваёй музыкай не проста задаем пытанне «як сёння?», а спрабуем абмеркаваць «як будзе заўтра?». Мы прапануем слухачу наш погляд — як мы ўяўляем музыку Беларусі заўтрашняга дня.
Еўрарадыё: Што з новым матэрыялам, дарэчы?
Алег: Вельмі добра з новым матэрыялам! (смяецца).
Ды не, мы не спяшаемся выдаваць новае. І нават не ў гэтым справа. У нас зараз вельмі шмат розных праектаў. Паспеем. Зробім. І новыя песні запішам. Зараз вось на студыі зводзім новую песню «Хай месяц лунае» — вельмі цікава атрымліваецца. Хоць усе фалькларысты кажуць, што гэта цалкам народная песня, але няпраўда, яна створаная паводле беларускіх народных песень.
Еўрарадыё: Цікава, як ты ставішся да маладых этна-гуртоў, якіх зараз з'явілася даволі шмат? Напрыклад, «Джамбібум», якія перад вамі выступалі?
Алег: Вельмі паважаю. Усе гэтыя гурты — яскравыя прамяні ў беларускапй этна-музыцы. І да кожнага «промня» я стаўлюся з вялікай павагай. Яны працуюць на агульную ідэю, якую мы калісьці распачыналі. Гэта вельмі каштоўна.
Еўрарадыё: Але сур'ёзна, няма ніякай рэўнасці ці злосці на такія гурты? Яны ж не у традыцыйнай фальклорнай манеры спяваюць, а вельмі эклектычныя, мяшаюць стылі, могуць дадаць у этнічны тэкст фразы кшталту “legalize marihuana”.
Алег: Я сабе, канешне, не дазваляю такога рабіць. Звонку нашая музыка выглядае так, быццам мы бярэм нейкую этнічную песню, ніяк не змяняем яе і граем так, як яна гучала спрадвечна. А маладыя гурты дадаюць мульцікультуральнасці. Але, калі ласка, няхай дадаюць, гэта іх філасофія. І толькі дзякуючы такому рознаму падыходу каманды, якія працуюць у адным накірунку, адметныя і не падобная адна на другую.
Еўрарадыё: Як ты лічыш, гурты, якія выступалі на гэтым тыдні, дастаткова прэзентавалі сучасную беларускую культуру, ці каго не хапала?
Алег Хаменка: Насамрэч арганізатары казалі не колькі пра сучасную, колькі пра альтэрнатыўную беларускую культуру. Але б я і з гэтым не пагадзіўся. Я не магу сказаць, што тут гучала альтэрнатыва. Тут гучала сапраўды тая музыка, якая ў Беларусі вельмі запатрабаваная.
Іншая справа, што не ўсе адкрытыя пляцоўкі ў Беларусі могуць дазволіць сабе выступы «Палаца», «Крамы», «Яр», Drum Ecstasy ці «Нейра Дзюбеля». А тут гэта абсалютна дазволена і нармальна выглядае. Напэўна менавіта ў гэтым адметнасць і каштоўнасць гэтага фэсту.
У студэнцкім хостэле, куды засялялі ўсіх гасцей "Тыдня Беларусі", мы і вычапілі музыкаў з гурта “Палац”. Хоць хлопцы ўжо спяшаліся на радзіму, Алег Хаменка, лідэр-вакаліст, знайшоў некалькі хвілінаў, каб паразмаўляць з Еўрарадыё – пра мінулы канцэрт, этнічную музыку, ну і, канешне, пра сам “Палац”.
Еўрарадыё: Вось выступілі вы ў Кракаве — на адкрытай пляцоўцы у старажытнай частцы горада. Наколькі вам гэта спадабалася, калі спадабалася ўвогуле?
Алег Хаменка: Ну, Кракаў не можа не спадабацца. Беларускі тыдзень у Кракаве —вельмі-вельмі цікавая і яскравая падзея. Вельмі прыемна было, што даехала шмат сяброў. Гэты тыдзень можна спакойна назваць культурнай з'явай ў жыцці горада. Ды й беларусам, я ведаю, гэта таксама было цікава. Я бачыў, што на нашым канцэрце былі не толькі палякі і амерыканцы, якія заўсёды гуляюць па «старым мясце». Было і шмат нашых.
Еўрарадыё: Як табе ўвогуле арганізацыя?
Алег: З гэтым тыднем усё, я лічу, добра. І падрыхтоўка, і калектывы цікавыя запрасілі. Адзінае – не хапіла крыху рэкламы. І я ведаю чаму так сталася: не вельмі шмат было арганізатараў, іх тут толькі некалькі чалавек.
Еўрарадыё: Але, калі шчыра, табе не падалося, што людзей было замала для такой падзеі?
Алег: Я не пагаджуся. Не пагаджуся таму, што трэба разумець розніцу – калі мы граем на спецыяльных пляцоўках і калі ў самым цэнтры горада, дзе ёсць сур’езныя абмежаванні па гуку. Тым больш у Кракаве цэнтр – не проста нейкае гістарычнае месца, гэта сапраўдны музей. І што вы думаеце, у такім музеі можа сабрацца 100 тысячаў і араць як шалёныя?
Калі суаднесці ўсе гэтыя моманты, можна сказаць, што, наадварот, было вельмі шмат народу. Мы думалі, што прыйдзе значна менш. Таму мы вельмі задаволеныя.
Еўрарадыё: Давай цяпер пра “Палац” пагаворым. Як бы ты сам сказаў, якую частку беларускай культуры прэзентаваў твой гурт?
Алег: І мову, і манеру спяваць, то бок музычныя і гістарычныя беларускія традыцыі. Яны ж такія выбітныя! Іншая справа, што мы не ўсё ведаем. У Беларусі нават не ўсё ведаем. Нездарма ёсць цікаўнасць рабіць такія тыдні. І, канешне, хацелася, каб такія падзеі рабіліся не толькі некаторымі заахвочанымі людзьмі з Беларусі, а каб была цікаўнасць і самой краіны.
Еўрарадыё: Песні, якія гучалі – вы іх спецыяльна падбіралі да кракаўскага канцэрту, ці гэта быў стандартны набор?
Алег: Толькі адну песню мы гралі спецыяльна – не буду называць якую. Усе астатнія часцяком гучаць на нашых выступах, на фестывалях, розных імпрэзах.
Еўрарадыё: Мне падаецца, што спецыяльная – гэта была “Калядная”.
Алег: Неее! Спецыяльна пра дзевак было вельмі шмат песен! (смяецца).
Еўрарадыё: Я разумею, па Кракаве столькі прыгожых дзяўчат гуляе...
Алег: А падыходзяць толькі нашыя і амерыканскія.
Еўрарадыё: Што гэта яшчэ за гісторыя з амерыканскімі дзяўчатамі?
Алег: Нам проста было смешна, што пасля канцэрту набылі нашыя кампакты менавіта амерыканцы — цэлым натоўпам. А палякі неяк… не. Праўда, мяне гэта вельмі здзівіла, такога раней не было.
Еўрарадыё: А як было?
Алег: Раней як раз палякі набывалі больш за ўсіх.
Еўрарадыё: Арганізатары казалі пра тое, што гэта фэст беларускай сучаснай культуры. Як ты лічыш, можна казаць пра «сучаснасць» у дачыненні да «Палацу»?
Алег: Безумоўна, гэта погляд ужо сённяшні. Погляд і на фальклор, і на аўтэнтычныя здабыткі. Мы сваёй музыкай не проста задаем пытанне «як сёння?», а спрабуем абмеркаваць «як будзе заўтра?». Мы прапануем слухачу наш погляд — як мы ўяўляем музыку Беларусі заўтрашняга дня.
Еўрарадыё: Што з новым матэрыялам, дарэчы?
Алег: Вельмі добра з новым матэрыялам! (смяецца).
Ды не, мы не спяшаемся выдаваць новае. І нават не ў гэтым справа. У нас зараз вельмі шмат розных праектаў. Паспеем. Зробім. І новыя песні запішам. Зараз вось на студыі зводзім новую песню «Хай месяц лунае» — вельмі цікава атрымліваецца. Хоць усе фалькларысты кажуць, што гэта цалкам народная песня, але няпраўда, яна створаная паводле беларускіх народных песень.
Еўрарадыё: Цікава, як ты ставішся да маладых этна-гуртоў, якіх зараз з'явілася даволі шмат? Напрыклад, «Джамбібум», якія перад вамі выступалі?
Алег: Вельмі паважаю. Усе гэтыя гурты — яскравыя прамяні ў беларускапй этна-музыцы. І да кожнага «промня» я стаўлюся з вялікай павагай. Яны працуюць на агульную ідэю, якую мы калісьці распачыналі. Гэта вельмі каштоўна.
Еўрарадыё: Але сур'ёзна, няма ніякай рэўнасці ці злосці на такія гурты? Яны ж не у традыцыйнай фальклорнай манеры спяваюць, а вельмі эклектычныя, мяшаюць стылі, могуць дадаць у этнічны тэкст фразы кшталту “legalize marihuana”.
Алег: Я сабе, канешне, не дазваляю такога рабіць. Звонку нашая музыка выглядае так, быццам мы бярэм нейкую этнічную песню, ніяк не змяняем яе і граем так, як яна гучала спрадвечна. А маладыя гурты дадаюць мульцікультуральнасці. Але, калі ласка, няхай дадаюць, гэта іх філасофія. І толькі дзякуючы такому рознаму падыходу каманды, якія працуюць у адным накірунку, адметныя і не падобная адна на другую.
Еўрарадыё: Як ты лічыш, гурты, якія выступалі на гэтым тыдні, дастаткова прэзентавалі сучасную беларускую культуру, ці каго не хапала?
Алег Хаменка: Насамрэч арганізатары казалі не колькі пра сучасную, колькі пра альтэрнатыўную беларускую культуру. Але б я і з гэтым не пагадзіўся. Я не магу сказаць, што тут гучала альтэрнатыва. Тут гучала сапраўды тая музыка, якая ў Беларусі вельмі запатрабаваная.
Іншая справа, што не ўсе адкрытыя пляцоўкі ў Беларусі могуць дазволіць сабе выступы «Палаца», «Крамы», «Яр», Drum Ecstasy ці «Нейра Дзюбеля». А тут гэта абсалютна дазволена і нармальна выглядае. Напэўна менавіта ў гэтым адметнасць і каштоўнасць гэтага фэсту.
