Афрыка [7]: Кейптаўн — горад пад самым сінім небам!

20/03/2012 - 14:34

Пасля вельмі урбаністычнага мегаполіса на паўднёвым захадзе краіны мы скіраваліся да краю Афрыкі, туды, дзе зліваюцца два акіяны і дзе недалёка знаходзіцца знакаміты Мыс Добрай Надзеі — у бізнэс-сталіцу Паўднёвай Афрыкі, у Кейптаўн.

Спачатку мы збіраліся ехаць 26 гадзін на цягніку, каб паглядзець краіну, але ў апошні момант перадумалі і вырашылі зэканоміць час самалётам. Пералёт доўжыўся 2 гадзіны, а знаёмыя нам казалі: "Будзе шалёна прыгожа пры пасадцы!". Нажаль, самалёт садзіўся ў цемры і адзінае, што я паспела заўважыць у ілюмінатар, — гэта агеньчыкі на вялікай вышыні, міма якіх мы ляцелі. "Няўжо гэта такія высокія вышкі ці будынкі?" — паспела падумаць я, і праз некалькі хвілін шасі бухнуліся на пасадачную паласу. Яшчэ не бачыўшы горад пры сонечным святле, я ўжо была ўпэўненая, што ён апынецца неверагодна прыгожым, і з такімі думкамі правалілася ў сон у хостэле.

На раніцу я пабачыла з вокнаў маленькія пагоркі і акіян удалечыні. А калі на рэцэпцыі хостэла заўважыла панараму нейкага гораду, падумала: "Хм, цікава, павесілі нейкую фантастычную іншапланетную панараму…", а потым прыгледзелася і заўважыла подпіс: "Кейптаўн". Ужо потым я даведалася, што гэтая гара ў самым цэнтры называецца Сталовай і што раней увесь горад быў пад вадой, а гэтая гара была востравам! Пазней мы на яе падымемся і паглядзім на горад з вышыні больш за 1000 м!

Горад стварыў уражанне вельмі інтэрнацыянальнага: калі ў Ёбургу было больш чорных, то тут было ўсіх рас патрошкі. Тут жыве каля 3,5 млн чалавек, клімат вельмі мяккі і, хоць мы і прыехалі бліжэй да полюсу, але халадней не стала, нават наадварот. Вада ў акіяне вельмі халодная — каля +5, ніхто не купаецца. Паветра — крыштальна чыстае, неба — неверагодна сіняе! Глядзіце самі.