Петля Пристрастия: У нас праблемы з курэннем, гульнеманіяй, тэлезалежнасцю
Вакаліст гурта Ілля Чарапко-Самахвалаў і гітарыст Іван Селішчаў адказалі на самыя адкрытыя пытанні сваіх прыхільнікаў.
Першая частка ў гуку:
Другая частка ў гуку:
Трэцяя частка ў гуку:
Чацвертая частка ў гуку:
Хлопцы прыйшлі нейкія сумныя ды сур’ёзныя. Справа ў тым, што Ілля набыў сабе лінзы, але не набыў кантэйнеры, менавіта гэтым ён патлумачыў свой “азвярэлы” выраз твару. А Іван усю ноч дрэнна спаў бо прыхварэў і кашляў, у прынцыпе, кашляў ён і падчас размовы, так што можна паверыць і ў такое тлумачэнне. Але кава з кан’яком, якую хуценька паднеслі музыкам нашы дзяўчынкі, адразу ўлагодзіла атмасферу і, нягледзячы на ўжо звыклую маўклівасць, “Петля Пристрастия” адкрыта адказала на ўсе вашы ды нашы пытанні.
Пытанні да Іллі:
Еўрарадыё: Пытанне ў радок ад слухачоў: колькі акуляраў у калекцыі Іллі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Калісьці было пяць аправаў, праўда, не ўсе са шклом, але ўлічваючы, што мне даводзіцца дзяліцца рознымі аксесуарамі з гуртом “Кассиопея”, засталася толькі адна пара, якая звычайна знаходзіцца ў мяне на носе.
Еўрарадыё: А ад чаго раней залежала, якія ты апранаеш?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Як на нос сядзе!)
Еўрарадыё: Ад Вольгі: Які праект больш важны “Кассиопея” ці “Петля Пристрастия”?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Абодва праекты важныя! Адзінае, душэўных сіл я больш аддаю ў “Пятлі”.
Еўрарадыё: Твае паводзіны на сцэне падчас выступу шчырыя, ці гэта акторская ігра?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Я абсалютна свядома спрабую пазбаўляцца ад якіх бы то не было акторскіх штучак. У гэтым сэнсе гэта дастаткова шчыра. Адзінае, час ад часу мне даводзіцца стрымліваць сябе, каб не дапусціць менавіта тое, што ўмее кожны акцёр: пераціснуць тую ці іншую эмоцыю, дадаць, калі табе падаецца, што цябе не да канца разумеюць… Я змагаюся з акцёрам унутры, калі на сцэне.
Еўрарадыё: У якім тэатры ты граеш і на якія спектаклі схадзіць паглядзець?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Не раю! Беларускі дзяржаўны музычны тэатр. Дакладней, я магу параіць наведваць нашы спектаклі толькі ў выпадку, калі вас вельмі цікаваць розныя рэтра-формы. Там гэтага шмат і, магчыма, вы нават атрымаеце задавальненне. Але, калі вы чакаеце, што паход у тэатр неяк зменіць ваша жыццё, ці вы жадаеце перажыць катарсіс, то не губляйце час і грошы.
Еўрарадыё: Хто з акцёраў ваш кумір?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Сярод маіх улюбёных акцёраў тройка таварышаў, якая здымалася ў Таркоўскага ў “Сталкеры” — Саланіцын, Грынько ды Кайданоўскі. Кожны з іх вельмі тонкі і, заўважна, глыбокі чалавек. А калі яны разам сабраліся, то мне літаральна сарвала планачку. Пасля першага прагляду “Сталкера” я на вуліцы натыкаўся на слупы.
Еўрарадыё: А якія ролі бліжэй за ўсё?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Для мяне вышэйшы пілатаж — гэта калі я разумею, што тое, што было зроблена гэтым чалавекам, мною ніколі не будзе паўторанае, бо ў мяне не дастаткова таленту ды божай іскры. Зноў жа, Кайданоўскі, роля Сталкера. Як гэты чалавек здолеў выканаць ролю Ісуса Хрыста, пры гэтым застаючыся дэбашырам і задзірам, мне незразумела.
Пытанні да абодвух музыкаў гурта:
Еўрарадыё: Пытаецца Валера з Мінску: Ці любіце вы гурт N.R.M.?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Ммм... Не!
Еўрарадыё: А ўвогуле, як ставіцеся да старой гвардыі рокераў ды і да моладзі таксама?
Іван Селішчаў: Мне падабаецца гурт Akute, яны класныя хлопцы, нашы сябры і мы часта з імі выступаем.
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Калі казаць пра “монстраў”, то вельмі добрае ўражанне пакінуў Алег Хаменка, з якім я нядаўна пазнаёміўся і магу сказаць, што гэта вельмі прыемны інтэлігентны чалавек. Калі знаёмішся з чалавекам такім чынам, то і на музыку яго пачынаеш глядзець пад іншым вуглом. А маладых класных музыкантаў шмат і малодшых за мяне на гадоў дзесяць, і майго ўзросту… Ну, ўсю гэтую “шарашкіну кантору” BoPromo я пералічваць не буду (усміхаюцца). Калі не казаць пра іх, то ў нас вельмі шмат маладых англамоўных калектываў, якія мне падабаюцца. Напрыклад, Blackmail ці Gentle Bombardiers…
Еўрарадыё: Якая песня вам больш за ўсё падабаецца з вашага ж рэпертуару?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Як і заўсёды, і, напэўна, у ва ўсіх, больш за ўсё мне падабаюцца песні, якія мы зрабілі нядаўна. Яны вельмі добрыя, свежыя і ўнутраны “пёр” яшчэ застаецца. Нават не застаецца, а толькі-толькі пачынае раскачвацца махавік!
Іван Селішчаў: Іх проста яшчэ не надакучыла выконваць (усміхаецца).
Еўрарадыё: Пытаецца Жук: Ці падабаецца вам гурт “Король и шут” ды “Сектор газа”?
Іван Селішчаў: (смяецца) Я быў на канцэрце “Король и шут” літаральна два тыдні таму. Жываком гэта цікава паглядзець, але дома слухаць іх я не буду.
Ілля Чарапко-Самахвалаў: А што тычыцца гурта “Сектор газа”, то падчас паездкі па сярэдняй паласе Расіі, у магнітоле нашага мікрааўтобуса цэлы тыдзень гучаў незабыўны Юра Хой.
Іван Селішчаў: У нас быў толькі адзін дыск з усімі альбомамі “Сектора газа”.
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Як высветлілася, гэтая музыка значна больш глыбокая, чым можа падавацца на першы погляд (усміхаецца)!
Еўрарадыё: Каця пытаецца: Ці хацелі б вы выступіць на разагрэве ў Deep Purple, ці ўсё ж вам больш па душы Том Уэйтс?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Безумоўна, з Томам Уэйтсам нам было б больш прыемна… Але мы граем абсалютна розную музыку і прыхільнікі Тома Уэйтса могуць закідаць нас бутэлькамі з-пад “Бургундскага” (усміхаецца). Думаю, што і прыхільнікі Deep Purple таксама закідаюць нас, толькі ўжо бутэлькамі з-пад… гарэлкі ды баначкамі з-пад піва “Будвайзер”.
Еўрарадыё: У якім узросце музыкі мусяць ісці на пенсію, як доўга вы збіраецеся скараць музычны Алімп?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: (сямяюцца) Пакуль не аглухнем і рукі не адваляцца.
Іван Селішчаў: Як гурт Scorpions — 18 развітальных тураў (усміхаецца). Мы іх ужо цяпер пачнём!)
Еўрарадыё: Якія дыскі з апошніх параіце паслухаць?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Ну, я, як маньяк, магу ўсім прапанаваць слухаць гурт Gentle Bombardiers, яны вельмі крутыя.
Іван Селішчаў: Апошні альбом, які я скачаў і паслухаў, гэта альбом гурта Between the Buried and Me. Але я думаю, што наўрад ці хтосьці будзе такое слухаць.
Ілля Чарапко-Самахвалаў: А яшчэ вельмі горача раю паслухаць апошні альбом Грэма Коксана, гітарыста гурта Blur, вельмі класны.
Еўрарадыё: Якія фільмы вы любіце баявікі, фантастыку… Зноў жа, што параіце паглядзець?
Іван Селішчаў: Нямецкія фільмы пра любоў, як заўсёды.
Ілля Чарапко-Самахвалаў: А гэта сур’ёзнае пытанне, ці не? Я раю паглядзець трэці сезон “Ходячих мертвецов”! Ён вельмі добры, пазбаўлены таго тужлівага псіхалагізму, шмат мяса і шмат экшана. Дарэчы, сезон яшчэ не скончыўся, а ўсіх самых нудных персанажаў ужо забілі.
Іван Селішчаў: Карацей, такія пытанні нас ставяць у тупік, нам трэба больш канкрэтыкі.
Еўрарадыё: Ці спявалі вы песні каля пад’ездаў, чые песні гэта былі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Безумоўна, спявалі. Ну, “Крематорий” быў такі гурт, калі памятаеце. Гурт “Ноль” я вельмі любіў выканаць і ў мяне атрымлівалася, мне за гэта твар не білі.
Еўрарадыё: Дарэчы, раней часта даводзілася абараняць сябе кулакамі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Ды якое там кулакамі, ты ж нічога не паспяваеш зрабіць.
Іван Селішчаў: Калі музыка, у цябе ж гітара, табе ж кажуць, каб сыграў і ніхто чапаць не будзе. А так, я бегаю хутка.
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Так! Ніякага файтынгу! Бегчы, бегчы, бегчы пакуль нясуць ногі (усміхаецца).
Еўрарадыё: Ці любіце вы жывёл, ці ёсць у вас дома сабачкі-коцікі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Дастаткова! Кошка, дзве чарапахі, рыбкі і галандскі трусік. Трусік выдатны, вельмі разумны.
Еўрарадыё: Ого! А чаму ажно столькі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: А ў мяне жонка Джэральд Дарэл.
Іван Селішчаў: А ў мяне сабачка цвергшнаўцар, маленькая і барадатая.
Еўрарадыё: Кажуць, што жывёлы падобныя на сваіх гаспадароў, заўважаеце вы гэтае падабенства?
Іван Селішчаў: Я такі ж гультай, я таксама толькі сплю ды ем (усміхаецца).
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Калі б я быў такі ж разумны, як мой трусік, то можна было б з гэтым пагадзіцца. А так я разумею, што гэта не зусім праўда.
Еўрарадыё: Ці выратуе дзеянне “Залезть обратно в ракушку” ад канца свету?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Натуральна, не! Але можна будзе прыняць канец свету, як належнае, у цяпле, утульнасці ды сытасці.
Еўрарадыё: Ці ёсць у вас шкодныя звычкі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Ды хапае! Курэнне, гульнеманія, тэлезалежнасць, безумоўна, алкагалізм…
Еўрарадыё: Кім жадаеце каб былі вашы дзеці?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Ды проста людзьмі. Галоўнае, каб не былі скацінай. А ўсё астатняе можа быць што-заўгодна, хоць лётчык, хоць токар, хоць асенізатар.
Еўрарадыё: Як вы вучыліся ў школе, па якіх прадметах атрымлівалі двойкі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Ды літаральна па ўсіх! Я быў паміж двоечнікам і харашыстам, Вучыўся вельмі сярэдненька. Проста шмат чаго мне было абсалютна не цікава. Цяпер, аглядаючы сваё жыццё з пазіцыі свайго ўзросту, я думаю, што я быў ідыёт. Мне лёгка давалася геаграфія і руская літаратуры ды мова. А вось дакладныя навукі… я нават спісаць нармальна не мог, бо мне давалі на паперцы нейкія петрогліфы, якіх я не разумеў. І ты сядзіш і перапісваеш гэтыя закаручкі, і нават не можаш праверыць, ці ўсё ў іх правільна.
Іван Селішчаў: Я выдатнікам быў да шостага класа. А потым я даведаўся што такое рок-музыка, і жыццё пайшло па нахілу.
Еўрарадыё: Ад Андрэя Пятакова пытанне: Ад чаго ў вас бываюць каляровыя бачанні?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Не думаю, што пра гэта варта казаць у эфіры (усміхаецца). Ды ад чаго-заўгодна, і не абавязкова, каб гэта было звязана са стымулятарамі.
Пытанні да гурта “Петля Пристрастия”:
Еўрарадыё: Ці ўдзельнічаеце вы ў дабрачыннасці, ці граеце бясплатныя канцэрты?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Ес, офкоз!) Гэта нават не абмяркоўваецца. Калі прыходзіць бубнач Лёша і прапаноўвае зрабіць канцэрт для дзяцей з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця, то мы граем. Таксама я паўдзельнічаў у інтэрнэт-аўкцыёне, там людзі плацяць грошы за сустрэчу з маёй светласцю (усміхаецца), і з ім сустракаюся, а грошы ідуць, зноў жа, дзецям.
Еўрарадыё: А сустракаўся рэальна, і што рабілі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Натуральна, была сустрэча і нават не адна. А час як бавілі? Ну, як звычайна, як два дарослыя мужчыны (усмхаецца). Я яму распавядаў пра сваё жыццё, павярхоўна. Ну, і адказваў шчыра і адкрыта на яго пытанні. Пасля гэтага мы сустрэліся яшчэ раз — я яму прадаў некалькі дыскаў, бо браць іх проста так ён прынцыпова не пажадаў. Як высветлілася, сустрэча са мной каштуе толькі 90 тысяч беларускіх рублёў (усміхаецца).
Еўрарадыё: А не крыўдзіць гэта?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Не! Абсалютна не крыўдна!
Еўрарадыё: Ці сочыце вы за музычнымі навінамі, за тым што робяць вашы калегі, і ці пераймаеце што-небудзь?
Іван Селішчаў: Напэўна, не! Мы дастаткова аўтэнтычны калектыў…
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Хутчэй, аўтычны (усміхаюцца)!
Еўрарадыё: А можа, наадварот вы заўважаеце, што нехта ў вас нешта бярэ? Можа, ёсць нейкі малады гурт-клон?
Іван Селішчаў: Ну, гэта б, напэўна, было прыемна, але такіх пакуль не назіралі. Бывае, пішуць, што падабаецца наша музыка і жадаюць граць нешта падобнае, але…
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Справа ў тым, што гэта складана паўтарыць. Асаблівасць гурта “Петля Пристрастия” ў тым, што ў ім сабрана пяць абсалютна розных людзей, нават са сваімі музычнымі густамі. То бок пэўнага адзінства ў нас няма. Яно ёсць, але выключна ў тым, што мы разам музіцыруем і нам гэта падабаецца, а так, мы абсалютна розныя. Цімафей не падобны на Ваню, я не падобны на Цімафея, Зміцер не падобны ні на аднаго з нас і так далей. Але кожны нешта скідае ў агульны кацёл, нехта пятрушку, нехта яйка, а нехта марозіва і атрымліваецца такі суп-бурдэ.
Еўрарадыё: А што галоўнае для вас — музыка ці тэксты?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Галоўнае тое, што перажываеш, калі выконваеш песні. Галоўнае менавіта баланс, галоўнае зрабіць правільны мікс. І мелодыя, і словы мусяць быць у роўных далях, 50 на 50, ну, магчыма, дзесьці 60 на 40, але ваганні мусяць быць невялікімі. То бок песня — гэта песня, яна мусіць быць у меру паэтычнай, у меру музычнай, і тэкст, і музыка не мусяць існаваць паасобку.
Еўрарадыё: А вось як у вас, Ілля прыносіць голы тэкст, ці…
Іван Селішчаў: Не, Ілля прыносіць песню, а мы яе потым аранжаруем.
Еўрарадыё: А мелодыю, якую прыносіць Ілля, змяняюць неяк, ці не?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Бывае! Не радыкальна, канва ў асноўным застаецца, але некаторыя моманты мы часам змяняем і ў лепшы бок, як мне падаецца.
Іван Селішчаў: То бок Ілля прыносіць шкілецік, які мы пасля ламаем і нарошчваем на яго мяса.
Еўрарадыё: А што натхняе на песні?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Жыццё! Пакуль жывы вось, і натхняе!)
Еўрарадыё: Усё часцей беларускія музыкі задзейнічаныя ў напісанні саўндтрэкаў да расійскіх фільмаў. Ці былі ў вас такія прапановы ды для якога фільма хацелі б папрацаваць?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Мм... хорар! Ды што-заўгодна... меладрама... Аднойчы нам такое прапаноўвалі, хацелі ўзяць песню для фільма “Скульптор смерти”. Ён выйшаў на экраны ўжо дастаткова даўно. Гэта псіхалагічны, ці антыпсіхалагічны трылер пра маньяка, які замуроўваў галовы людзей у цэмент, а потым разбіваў малатком. Карацей дзіўная гісторыя.
Еўрарадыё: А што не атрымалася?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Прадзюсары вырашылі, што гэта не зусім тое, што ім трэба. Карацей, фармат падвёў.
Еўрарадыё: Вы самакрытычныя, ці не? Як вы ставіцеся да ўласнай творчасці?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Безумоўна, не без крытыкі. Каб мы самі да сябе крытычна не ставіліся, то матэрыял бы выходзіў у тым выглядзе ў якім я яго прынёс на рэпетыцыю.
Еўрарадыё: Тады адваротнае пытанне: ці хварэеце вы на перфекцыянізм?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Хварэем! Часта даводзіцца з гэтым змагацца. Зразумела, што лепшае — вораг добрага, але часам не можам спыніцца. У гэты момант атмасфера на рэпетыцыі дасягае кропкі кіпення. Гэта рэдка здараецца, але бывае.
Іван Селішчаў: Вось таму ўжо два гады ў нас другі альбом ніяк не выходзіць.
Еўрарадыё: “Петля” лічыцца модным гуртом, а ці важна для музыкаў патрапіць у хвалю і што для гэтага патрэбнае — талент, ці інтуіцыя?
Іван Селішчаў: Дзіўна, што нас лічаць модным гуртом, бо мне наадварот падавалася, што мы ніколі не траплялі ў нейкую пэўную хвалю. Мы не граем пост-панк, які калісьці быў на хвалі, не граем у чыстым выглядзе індзі-рок, які таксама быў модным. Мы проста граем рок-музыку так, як мы яе бачым. Таму гэта дзіўна, калі нас называюць модным гуртом. Ну, а тое, што людзі прыходзяць на нашы канцэрты ды слухаюць нашу музыку — гэта вынік нашай працы за апошнія некалькі гадоў, што цалкам лагічна. А для таго, каб трапіць у хвалю, трэба мець прыгожую фрызуру (смяецца).
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Упартасць патрэбная і ўпэўненасць, што ты робіш усё больш ці менш правільна.
Еўрарадыё: Як вы ставіцеся да эксперыментаў, і ці не думалі пра з’яўленне духавой секцыі ў гурце?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Мне складана гэта ўявіць. Калі такая духавая секцыя, як ў гурта “Ляпис Трубецкой”, то гэта пазбаўлена ўсялякага сэнсу. Калі такая секцыя, як у гурта Madness ці Beirut, то тады гітары трэба нафіг выкідаць. Ці можа як у гурта Morphine (бубны, бас і саксафон), таксама магло бы быць. Гіпатэтычна гэта магчыма, але ўлічваючы, што ніхто з нас не духавік…
Іван Селішчаў: Я духавік, я на флейце граю. Я вучыўся ў музычнай школе.
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Што ж ты маўчаў? Значыць, прадаеш гітару і набываеш трубу, гэта амаль тое ж самае, што і флейта (смяюцца).
Еўрарадыё: Чаму “Петля Пристрастия”?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Назва грувасткая і ў ёй вельмі шмат ад заломвання рук. Адсотак патэтыкі гэтага словазлучэння настолькі адчуваецца, што становіцца трошкі смешна. Гэта дастаткова яхідная назва. Мы яе разам з жонкай падхабацілі ў адной з паліклінік Мінска. Там быў антыалкагольны плакат, дзе былі намалёваны два алкаголіка з сінімі насамі, у расклёшаных штанах, з гітарамі ды зялёнымі шклянкамі.
Іван Селішчаў: Як карабель назавеш, так ён і паплыве!) Самае цікавае, што я часта ў інтэрнэце натыкаюся на спісы з самымі дурнымі назвамі гуртоў і там заўсёды побач з гуртом “Выбух кабачка ў калысцы з паносам” абавязкова будзе “Петля Пристрастия” (смяецца).
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Мне проста падалося, што для людзей, якія абраслі вялікай колькасцю дрэнных звычак, гэтая назва вельмі падыходзіць.
Еўрарадыё: Ці робяць вам прыхільнікі падарункі, і які быў самы незвычайны?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Робяць час ад часу. Нам пашылі вялізныя майткі, стрынгі, ружовыя. Іх мог бы прымераць цыклоп, цыклоп самка. Калісьці падчас нейкага інтэрв’ю я нешта сказаў пра нейкія дзявочыя майткі, якія ляцяць нам на сцэну. Публіка вельмі востра ўспрыняла гэтыя словы і адрэагавала. Яны кінулі гэтыя трусы падчас нашага выступу.
Іван Селішчаў: А мне ў Маскве падарылі кнігу Булгакава “Иван Васильевич”, але каюся, я дагэтуль яе не прачытаў.
Еўрарадыё: Вы актыўна гастралюеце па Расіі, а ці няма жадання паспрабаваць паехаць на Захад і што для гэтага трэба? Калі спатрэбіцца змяніць мову, то зменіце?
Іван Селішчаў: Як ні круці, але вялікая частка нашых песень — гэта лірыка. Музыка зразумелая толькі ў спалучэнні з тэкстам. Даволі складана, карацей, рускамоўнаму гурту стаць папулярным на захадзе. Можна літаральна па пальцах пералічыць тых, хто актыўна гастралюе ў ЗША ці Еўропе. Гэта “Мумий Тролль”, “Ляпис Трубецкой”, “Би2” і яшчэ там нехта, але і яны ў большасці выпадкаў граюць для эмігрантаў, для рускамоўнай публікі. Заходнім слухачам не цікава слухаць рускамоўную музыку, тым больш, калі рускамоўны калектыў выконвае заходнюю музыку. Трэба чымсьці здзіўляць, напрыклад, афігенным шоў. Але ў нас шоў няма, мы проста граем музыку, таму для нас гэтая тэма закрытая.
Ілля Чарапко-Самахвалаў: А перайсці на англійскую мову не рэальна, бо гэта будзе проста вельмі смешна. Улічваючы, што ў мяне з англійскай мовай, мякка кажучы, праблемы… можна на нямецкай паспрабаваць (усміхаецца). Натуральна, калі б знайшоўся чалавек, які б адэкватна пераклаў нашы песні а потым пазаймаўся са мной, каб я правільна вымаўляў па-англійску, то ўсё магчыма. Але трэба каб чалавек быў з педагагічнай адукацыяй.
Іван Селішчаў: Дык гэта ж будзе няшчыра! Каб спяваць песні на англійскай мове, трэба на ёй мысліць. А перакладзеныя тэксты, якія фактычна ўжо і не ты напісаў, утрымліваюць долю падману.
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Ёсць жа прыклады! Песня “Дельфины” гурта “Мумий Тролль” гучыць на англійскай мове… на мой погляд, гэта проста правал!
Еўрарадыё: А наконт беларускай мовы не думалі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Няма ніякіх сілаў. Для гэтага трэба быць дастаткова знаёмым з мовай. Не на размоўным узроўні, а ведаць у чым заключаецца яго паэтыка, быць знаёмым з марфемамі, фанемамі і ўсім тым, што надае мове жывасці. На мой суб’ектыўны погляд, гэта слабае звяно амаль усіх беларускамоўных гуртоў. Даволі часта яны проста псуюць родную мову, а мне не хацелася б браць у гэтым удзел.
Еўрарадыё: На разагрэве ў вас будуць выступаць Blackmail, чаму яны?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Таму што яны мам адпавядаюць па духу і, я так разумею, і мы і яны любім як мінімум гурт Interpol.
Еўрарадыё: Вам жа падабаецца Пукст, чаму не яго? Як вам яго апошні альбом?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Трэба сказаць, што Сяргей Пукст вялікі і вельмі своеасаблівы. Аднойчы мы гралі разам у клубе “Графіці” і нашы слухачы выходзілі, трымаючыся за галаву і паўтаралі: “Мне пашанцавала, я чуў Пукста і выжыў” (усміхаецца). Навошта падстаўляць чалавека, у яго ж нашмат больш тонкі слухач, чым у нас. У мяне няма мэты як-небудзь прынізіць уласную публіку, бо да нас прыходзяць людзі, якія нам вельмі падабаюцца. Нам добра што яны да нас прыходзяць, і разам нам вельмі класна адтапырвацца. Проста не ўсе з іх гатовыя слухаць музыку, у якой, з пункту гледжання чалавека без навыкаў, вельмі шмат эксперымента з формай і мелодыкай.
Еўрарадыё: Як вы ставіцеся да Еўрабачання, ці не ўзнікала жадання паўдзельнічаць у адборы?
Іван Селішчаў: Дзякуй богу, мы да яго ніяк не ставімся!
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Будучы падлеткам, я зашмат часу згубіў на самадзейнасць, таму працягваць гэтым займацца цяпер… Гэта ж алімпіяда самадзейных калектываў. Не тое, каб мы сябе лічылі нейкімі прафесіяналамі, але ўдзельнічаць у конкурсе, які з’яўляецца тупіковым… Людзей, якія там выступілі і пайшлі далей вельмі мала. Яны, вядома, увесь час кажуць пра тое, што адкрылі гурт ABBA, але на ABBA ўсё і скончылася (смяюцца).
Еўрарадыё: Наколькі важны мілы знешні выгляд для сённяшніх музыкаў? Ці не баіцца Ілля сваімі акулярамі адпужаць дзяўчат?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Ды не! Я ж ведаю, што вялікі адсотак жанчын вядзецца на пачвараў (усміхаецца). І мне гэтага адсотку цалкам дастаткова!
Пытанні пра альбом:
Еўрарадыё: У верасні вы казалі, што рыхтуеце новы альбом, на якой ён стадыі цяпер?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Песні знаходзяцца ў распрацоўцы, большую частку мы ўжо адрэпетавалі і прыйшлі да агульнай згоды наконт таго, як яны будуць гучаць. Трэба яшчэ пару-тройку нумароў зрабіць і мы будзем гатовыя запісаць праграму.
Еўрарадыё: А ўжо цяпер можна сказаць пра стылістыку, чымсьці яна змянілася ў параўнанні з папярэднімі?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Знутры складана пра гэта казаць, бо на кожную песню аддаецца пэўная колькасць сіл і часу, у выніку якога стаўленне да песні змяняецца, а потым яно змяняецца ў адваротны бок, а потым зноў становіцца першапачатковым і г.д. Але нам падаецца, што трэці альбом адрозніваецца як ад першага, так і ад другога.
Еўрарадыё: А новыя песні ўжо чулі прыхільнікі? Ці будзе што-небудзь прэзентаванае на канцэрце ў Re:Public 16 лістапада?
Іван Селішчаў: Нейкія ўжо чулі, а нейкія — не. А на канцэрце адну-дзве прэзентуем, яшчэ дакладна не ведаем.
Еўрарадыё: І гэта ўжо будуць прэзентаваныя ўсе загатоўкі да альбома?
Іван Селішчаў: Не-не! Мы не жадаем паказваць усё. Трэба ж падтрымліваць напружанне, каб і на альбом нешта засталося.
Еўрарадыё: Дык калі яго чакаць гэты альбом?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: Гэта як карты лягуць! Як толькі будзем гатовыя, дык адразу і запішам. Зацягваць не будзем!
Іван Селішчаў: Іначай ён згубіць сваю актуальнасць нават для нас саміх! Натуральна, ідэальна было б зрабіць рэліз вясной, бо калі мы будзем выконваць гэтыя песні да восені, то гэта ўжо будзе зусім не тое, ужо не той настрой будзе.
Еўрарадыё: Ці будуць на трэцім альбоме песні з хэпіэндам?
Ілля Чарапко-Самахвалаў: У нас усе песні з хэпіэндам, наколькі я памятаю, проста ў нас своеасаблівы хэпіэнд. Ва ўсялякім выпадку, лірычны вектар нашага гурта прапаноўвае хэпіэнд — пазбаўленне ад якіх бы то не было пакутаў.
Іван Селішчаў: Смерць, як ачышчэнне (смяецца)!
Фота: Павел Мядведзеў, ultra-music.com, os.colta.ru, i-am-rare.livejournal.com
