Лёд для мінскіх крамаў вязуць за 800 км. Няўжо нельга намарозіць яго ў Беларусі?
Журналіст Васіль Сямашка знайшоў на прылаўках аднаго з мінскіх гіпермаркетаў харчовы лёд, прывезены ў Беларусь... з Санкт-Пецярбурга.
"На ўпакоўцы пазначана, што гэта "вада пітная". Гэта значыць, тая, якая цячэ з вадаправода, — разважае журналіст. — Замарожаную ваду вязуць за 800 км. Цана 1 кг лёду — 2р. 36 кап. — даражэй за 2 літры квасу!"
Няўжо лёду нельга намарозіць у Беларусі?
У Мінску ёсць два холадакамбінаты. На першым сваёй вытворчасці няма — ён займаецца захоўваннем мяса і іншай прадукцыі, якая патрабуе нізкіх тэмператураў. А на "Мінскім холадакамбінаце №2" папросту ніколі не думалі, што людзям можна прадаваць звычайны лёд!
"Мы ніколі харчовымі ільдамі не займаліся. У нас быў толькі сухі лёд, які выкарыстоўваўся пры захоўванні і перавозцы — вы ж ведаеце, мы вырабляем марозіва. Але ж гэта тэхнічны лёд у блоках з тэмпературай -40 градусаў, — распавядаюць Еўрарадыё ў аддзеле маркетынга "Мінскага холадакамбіната №2". — Харчовы лёд — гэта зусім іншае, але ў нас ёсць лядоўні шокавай замарозкі для яго вытворчасці. Ну, хіба што, трэба будзе зрабіць нейкія формачкі. Дзякуй за ідэю!"
У краме 1 кг імпартнага харчовага лёду каштуе $1,2. Патэнцыял рынка ў Беларусі — агромны. Круглы год лёд патрэбны кавярням, а ў сезон, калі слупочкі тэрмометраў запаўзаюць за +30, лёд карыстаецца попытам і ў звычайных пакупнікоў.
Хто і навошта вязе ў Беларусь лёд з Санкт-Пецярбургу?
Імпартам лёду ў Беларусь займаецца "Студыя ледзянога мастацтва NICE". Асноўная дзейнасць студыі — вытворчасць скульптураў з лёду. Па словах кіраўніка NICE Віктара Грушко, гэта ўваходзіць у моду: штотыдзень у Мінску праходзіць два мерапрыемствы, для якіх замаўляюцца ледзяныя скульптуры.
Што да імпарта харчовага лёду з Санкт-Пецярбурга, дык на гэта, па словах Віктара Грушко, ёсць свае прычыны:
"Перад тым, як інвеставаць у сваё абсталяванне, завозіцца прадукцыя ад тых, у каго гэтае абсталяванне ўжо ёсць. Гэта сусветная практыка. Вызначаецца ёмістасць рынка, фарміруецца база дадзеных і прымаецца рашэнне: якую вытворчасць рабіць, з якой магутнасцю, для якіх патрэбаў ужо менавіта беларускага рынка.
Калі, напрыклад, мы даведаемся, што ў Мінску ці па ўсёй Беларусі прадаецца 20 тон лёду — тады фарміруецца свая вытворчасць магутнасцю ў 20 тон за месяц, і пагналі. А пакуль невядома — завозім прадукцыю звонку".
