У савецкі час паляванне на грызуноў было вельмі папулярным, бо карысталіся попытам бабровыя шапкі і "бабровы струмень" — рэчыва з прыанальных залоз жывёлы. Але пасля распаду СССР цікавасць да баброў сярод паляўнічых патрохі згасла.
— Некаторыя спецыялісты лічаць, што баброў трэба часткова ліквідаваць, таму што яны могуць шкодзіць сельскай і лясной гаспадаркам, — кажа суразмоўца Еўрарадыё. — Ты не ўкажаш бабрам, дзе будаваць плаціны, а дзе не. Яны гэта робяць як захочуць, праз што часам могуць "вылятаць" лясы і нават змяняцца рэчышчы рэк. Таму — так, сапраўды тэарэтычна магчыма, што ў пэўнай рэгуляцыі папуляцыі ёсць неабходнасць.
Але, наогул, бабры не ўяўляюць асаблівай небяспекі для чалавека.
Праўда, варта мець на ўвазе: калі вы будзеце хадзіць па плаціне, то можаце праваліцца ў якую-небудзь бабровую хатку або ў нару. Напэўна, гэта адзіная праблема. Норы могуць быць даволі доўгімі, таму ёсць верагоднасць зламаць нагу.
Ці можна не забіваць баброў?
— Даследаванні паказваюць, што бабровыя плаціны спрыяюць ачышчэнню рэк, запавольваюць вымыванне мінералаў з глебы і змяншаюць донную і берагавую эрозію, — працягвае Віталіна Лабанава. — Так што прысутнасць баброў дабрадзейна адбіваецца на жыцці многіх насельнікаў лесу, асабліва — хахуль, норак, выдр і вадаплаўных птушак.
Па словах спецыялісткі, ува многіх краінах Еўропы, дзе бабры маглі б жыць вельмі камфортна, гэтых жывёлаў вельмі мала.
— Пры больш спрыяльнай сітуацыі, беларусы маглі б прапанаваць праграму рэінтрадукцыі баброў у краіны ЕС. На жаль, але сёння займацца гэтым ніхто, хутчэй за ўсё, не будзе. Беларусам лягчэй проста "рэгуляваць" частку папуляцыі.
У дадатак, думаю, што працэдура не з танных, як і любы праект рэінтрадукцыі. Тэарэтычна прапаноўваць можна, але пакуль яшчэ ніхто не просіць, — рэзюмуе біёлаг.
Без баброў не было б Бярэзінскага запаведніка
Лабанава расказвае, што гісторыя з бабрамі ў Беларусі даволі цікавая. Ад бясконцых войнаў у 20-я гады ХХ стагоддзя бабры (як і многія іншыя віды жывёлаў) практычна зніклі. Вучоны Анатоль Фядзюшын выправіўся ў экспедыцыю і знайшоў ледзь не апошнюю папуляцыю баброў, якая засталася на Беларусі.
На месцы знаходкі арганізавалі прыродную ахоўную зону, якая пазней стала Бярэзінскім запаведнікам. Тут рачных баброў разводзілі і потым рассялялі па ўсім Савецкім Саюзе.
— Бярэзінскі запаведнік стаў першай прыродаахоўнай тэрыторыяй у Беларусі, не лічачы Белавежскай пушчы, якая была паляўнічымі ўгоддзямі з часоў вялікіх князёў літоўскіх. Але афіцыйна на тэрыторыі БССР гэта была першая прыродаахоўная тэрыторыя, якая з'явілася дзякуючы бабрам.
